First Love of A Royal Prince (Wattys 2018)

Sem break

Sem break

"Goodbye, Wisleyans!"

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

"I'm home!" Sigaw ko pagkatapak ko sa main door. Maya-maya may kumalabog sa itaas at nakarinig ako ng yabag sa staircase.

"Arrissa! Where have you been? Where did you lived for almost 6months?" Nagpa-panic na sabi ni Mommy at niyakap ako. Ugh! I can't breath!

"Umh. I'm studying at Winsley University. It's free, all the stuff I need." Paliwanag ko habang kinakalas ang yakap ni Mommy.

"That is good. But why are not calling for my help. You know, I can send you to a prestigious school. And it's actually-"

"Elionor, where are you?" Tawag kay Mommy ng isang pamilyar na boses. Nagalangan naman si mommy sa pag-kilos.

"Dad?"

"Arrissa?"

"Dad!?" What the hell! What's happening.

"Why are you living here, Dad?" Nagtatakang tanong ko sa kanya, napakamot naman siya ng ulo.

"Umh-"

"Yeah. Whatever. I'm tired people." Umakyat na ako sa staircase. I sighed. I have nothing to do with it.

"Anak, if you are hungry, just make your way here at our kitchen."

"Yep."

Bakit ba sobrang hirap magpatawad? Siguro sawa na akong masaktan, baka sa susunod na masaktan ulit ako ikamatay ko na. Sasabihin ng iba na ang tagal ko daw patawadin ang isang tao. Oo, alam mo nasaktan rin sila at nagpatawad pero meron time na iniisip mo yung mangyayari pagkatapos mong patawarin ang isang tao.Naiisip mo kung anong gagawin nila pagka-tapos mong mag-bigay ng second chance. Iingatan ba nila ito o sasayangin na lang ulit gaya ng dati. Napa-paranoid ka na baka sayangin lang nila ang second chance nila. Kung tinatanong ng iba na nagpatawad na daw ba ako. Oo naman pero hindi yun ang nakikita ng mga tao. Nakikita na nila na coldhearted ako, na pati nanay ko hindi ko kayang patawarin. Iniisip ko pa din ang sarili ko.

Maya-maya bumigat na ang talukap ng mata ko at nakatulog na ako.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

'Rringg'

"Ugh! What the hell!" Sigaw ko sabay hablot sa Phone ko. Tsk. Sino ba'tong tumatawag? Sinagot ko ang Call ng hindi man lang tinitignan kung sino ang caller.

"Hello?"

["Hi! Arrissa, it's me Clara."]

"Alam mo bang nakakabulabog ka ng natutulog na tao."

["Duh. It's only 3 O'clock in the afternoon and you are sleeping?"]

"Yeah. What's the problem with that? I'm tired, you know."

["Whatever, girl. Vivian called me earlier and she told me that we are going to the mall. You know, buying stuffs and swimsuit for our vacation."] Paliwanag niya. Ohkay.

"Tsk. K, fine."

["And you know? The boys are coming too! Ihhh!"] Nilayo ko ka-agad ang Phone ko sa tainga ko. Wala pa akong planong magpaka-bingi.

"Who cares? Bye!"

["Wait. I'm not done ye-"] I hang up the call. It's nonsense. May nag-message ka-agad, binuksan ko naman.