ARAF ZAMANI

23. Bölüm - Aşk Yeniden

Yeniden dinlenmek için operasyon öncesi kaldıkları otele gelen grup , yaşadıkları yorucu saatlerin ardından sessizdiler. Zeynep helikopterden iner inmez hastaneye götürülmüş ve kolunda açılan yara pansuman edilip , siterilli bir bezle kapatılmıştı. Yaşadıkları kabus dolu zamanlar bitse de hepsinin üzerinde daha bir saat önce yaşanılanların etkisi vardı. Yine de operasyon başarıyla tamamlanmıştı.

" Biraz dinlenmek hepimize iyi gelecek. "

Bu sözler üzerine bütün gözler İlker'e çevrildiğinde hepside bu kararı onaylar bakışlarla baktılar.

"Hepinize teşekkür ederim çocuklar. Sayenizde o cehennemden kurtulduk. "

"Bizim görevimiz bu sayın bürokratım. Siz iyiyseniz sorun yok. "

Zeynep kendini kurtaran Sinan'ın bu sözleri üzerine bakışlarını ona yoğunlaştırdı. Ona ne kadar kızsa da , yine en zor zamanında yanında yer aldığı için bir teşekkür borcu vardı ona. Herkes odalarına yönelmişken , hafif kısık bir sesle arkasından seslendi.

"Sinan. "

Bu tek bir kelime genç adamın yüreğinin teklemesine yetmişti. Zeynep geldiğinden beri ilk defa zorunlu olmadan ona sesleniyordu. İçinde küçücük bir umut ışığıyla ona döndüğü anda o ışık solup gitti. Karşısındaki kadının bakışlarında normal bir insana bakan bir minnet duygusu vardı. O anda ona teşekkür etmek için seslendiğini anladı genç adam. Adımları yavaş ve temkinliydi. Tam kadının önünde durup gözlerine baktı.

"Ben sana teşekkür edemedim o karmaşada... Oradan sağ çıktıysam senin sayende. "

Her zaman , her durumda başını asla eğmeyen kadının bu defa gözlerine bakmamak için bunu yaptığının farkındaydı Sinan.

"Bunun bir önemi yok Zeynep... Ben aynı durumda olsam hiç şüphem yok , sen de bir an bile düşünmeden orada olurdun. "

"Yine de sana borçlandım Sinan. İyi ki varsın. "

Bu sözler üzerine başını kaldıran genç kadın hafifçe gülümseyip , karşısındaki adamın koluna dostça dokundu.

"Görüşürüz. "

Elinde odanın anahtarlarıyla adımlarını asansöre yönlendirdiğinde , kendisini izleyen gözlerin de farkındaydı Ama inatla arkasına bakmadı. Yorgun adımları odasının bulunduğu kata geldiğinde , duyduğu seslerle bir taş gibi yerinde kaldı.

"Bak... şimdi Ağah'a birşey diyemem neden anlamıyorsun? O bizim için onca tehlikeyi göze alıp , buralara geldi. Ona nasıl sevgilinle yatıyorum derim? Mantıklı ol lütfen. "

Gördükleriyle şok olan Zeynep , bir süre ayıp olduğunu bile bile yine de dinledi ikiliyi. Gördüklerine inanmakta güçlük çekiyordu. Hele hele o gri gözlü tehlikeli adamın aldatılması , oldukça komik gelmişti o anda. Hem de amcası ve sevgilisi tarafından. Bir insanın öz amcası bile bunu yapabiliyorsa , herkesin herşeyi yapabileceğini düşündü o kısıtlı zamanda.

"Ne mantığından bahsediyorsun sen ya? Sen yiğenini , ben de sevgilimi aldatıyorum. Daha bu oyuna ne kadar devam edebiliriz? Sevmediğim bir adamın sırf senin yüzünden koynuna giriyorum... Tamam yiğenin oldukça etkileyici bir erkek bunu biliyorum ama ben senden başka bir adamın koynuna girerken bu kadar rahatsızken , sen bunu nasıl kaldırıyorsun bir erkek olarak? "

Asistanının söylediği bu sözlerden sonra o measafeden bile adamın irkildiğini farketmişti Zeynep. Onların sözlerinden dolayı kendisi bile utançtan bakışlarını çekmişken , birbirlerinin hiçbirşey olmamış gibi yüzüne bakan bu ikiliden midesinin bulandığını fatketti. O gri gözlü devden hoşlanmasa da , bu duruma düşmesi onu bile kızdırmıştı. O adam ki onlar için kendisini hiç düşünmeden büyük bir tehlikenin içine atmıştı. Hızla arkasına döndüğü anda kendisini az önce aklına gelen adamın sert bedenine çarptığında , hafifçe inledi. Yarasının sızlamasını umursamadı o anda. Şimdilik o ufak sızıyla başedebilecek daha büyük bir sorun vardı. Bakışları öfkeden çakmak çakmak olan adamın gözlerine yöneldi. Hiç hareket etmeden tek bir noktaya bakışlarını kilitlemiş olan Ağah , sanki yanındakine değil de uzağındaki iki haine sormuş gibi sessizce fısıldadı , kadının kulağına.