Safe?

Hoofdstuk 1

Wolfs
'Eef, met mij. Die Bols, ik weet het niet. Kijk uit alsjeblieft. Pas goed op jezelf. Dit is een nieuw nummer. Het spijt me, ik hoop dat je het zal begrijpen. Dag lieve Eva.' Spreek ik Eva's voicemail in. Ik hoop zo dat alles goed met haar is.
'Daar staan we dan. Op Eindhoven AirPort,' zei Fleur.
'Je gaat je vrijheid tegenmoet Fleur. Alles komt goed.'
'Ja. En Eva?'
'Wat is er met Eva?'
'Komt het goed met haar? Jullie hebben nog steeds niet gezegd wat jullie voor elkaar betekenen. Ze gaat het niet begrijpen pap.'
Ik knikte. 'Eva redt het wel. Ze is een verstandige, sterke, zelfstandige en slimme vrouw. Ik denk dat ze het wel begrijpt. Ik zal haar alleen missen.'
We liepen door naar de laatste controle heen en gingen via de slurf het vliegtuig in.
'Fijne reis, bedankt dat u heeft gekozen voor KLM,' zeggen de stewardessen. Fleur en ik liepen naar onze plaatsen en gingen zitten.
'Wist ze dat je mij ging bevrijdden?' Vroeg Fleur.
'Nee. Anders was ze nooit met Bols dat safehouse ingegaan.' Alle puzzelstukjes vallen nu op hun plek. Jesse die me hielp, de man van de gevangenis met hetzelfde gilde speldje, hoe Bols naar Eva keek en haar steeds complimenteerde. Bols wist dat ik Fleur zou gaan bevrijden en heeft me eigenlijk "geholpen".
'Alles oké? Je ziet erg wit,' zei Fleur.
'Eva,' stamelde ik.
'Wat is er met Eva? Je zei dat ze het wel redde.'
Ik knik. 'Ik weet wat ik zei. Maar ze zit met Bols, in een safehouse.'
'Dus?'
'Fleur, Bols is niet te vertrouwen! Ik moet nu naar Eva toe,' zei ik en stond op uit mijn stoel.
'Sorry? En ik dan?'
'Alles is geregeld in Brazilië. Je wordt zo naar je verblijf gebracht. Ik heb alles war je nodig hebt hier. Alsjeblieft.' Zei ik en gaf het nodige aan haar.
'Pap..'
'Het spijt me Fleur, ik móet weten of Eva veilig is. Ik pak de eerste vlucht naar Brazilië als alles goed is en ik zal haar proberen mee te nemen.'
'Papa. Doe normaal, je kunt het vliegtuig niet meer uit.'
'Jawel. Kom eens hier,' zei ik en ging weer naast haar zitten. Ik sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde haar stevig.
'Doe je voorzichtig? Ik heb niks aan een dode vader.'
'Doe ik, sms me als je in Brazilië bent. Oke?' Ze knikt. Ik gaf haar nog een kus op haar wang waarna ik richting de deur liep.
'Is er een probleem?' Vroegen de stewardessen me.
'Ik moet het vliegtuig nu verlaten,' zei ik. Na een hoop gedoe kon ik alsnog het vliegtuig uit. Ik ren naar mijn auto wat me een hoop verbaasde blikken opleverde. Ik zoek het adres van het safehouse. Zodra ik dat heb rijd ik er naartoe. Ik kom er daar pas achter dat ik nog een stuk met de boot moet. Ik fluit naar een groepje mensen en wenk ze. Ze komen naar me toe gevaren.
'Ja?'
'Floris Wolfs, recherche Maastricht. Ik heb een lift nodig,' zei ik terwijl ik me legitimeer en ik zonder goedkeuring de boot in stapte. Ik wijs ze de goede weg en ze meren aan bij het grote huis. Ik bedank ze als ik uitgestapt ben waarna ze weer wegvaren. Ik liep richting het huis maar wordt al snel tegengehouden. 'Het is hier verboden terrein.' Zegt de man. Ik haal mijn politiekaart tevoorschijn. 'Floris Wolfs, recherche Maastricht. Ik kom mijn partner Eva van Dongen ondersteunen met de beveiliging van de heer Bols.' Hij knikt. 'Hier naar binnen en dan op de derde verdieping. Ik heb vanavond niks meer van de heer Bols en uw collega vernomen. Ze zijn een paar uur geleden voor het laatst gezien, maar ze zullen wel al slapen. Ik bedoel, het is al tien uur.' Ik knik en loop de man voorbij. Ik vlieg bijna naar boven en als ik op de goede verdieping ben, trek ik mijn wapen. Met mijn armen gestrekt loop ik naar de deur.

Zo, het eerste deel van mijn nieuwe verhaal!
Laat even weten wat jullie er tot nu toe van vinden! En vergeet niet te stemmen 😉
X