Safe?

Hoofdstuk 48

Eva
Het geluid van de bel haalde mij uit mijn 'trans'. Ik kwam onder de douche vandaan en maakte me snel weer klaar. Net toen ik de trap af wilde lopen, riep Wolfs.
'Eef! Marion en Romeo zijn er!'
'Ja ik kom!' Ik maakte snel een nieuwe knot en liep naar beneden. 'Hee,' zei ik glimlachend. Het feit dat ik make up loos was, interesseerde me eigenlijk vrij weinig.
'Hee,' zeiden ze glimlachend terug.
'Waar wil je zitten?' Vroeg ik Lynn. Ze haalde haar schouders op.
'Kan ik je nog heel even spreken?' Vroeg ze. Ik knikte en we gingen naar de keuken.
'Wat is er?' Vroeg ik.
'Wat als ze hem niet kunnen vinden? Dalijk pakt hij me nog een keer.'
'Lynn, luister eens. We pakken hem, al moet ik daar persoonlijk voor zorgen, oké?' Ze knikte.
'En Mike?' Ik schrok even.
'Die pakken we ook.'
'Ben je oké? Aangezien je straks nogal overstuur was.'
'Ja, het gaat,' glimlachte ik. 'Ik was nogal verbaasd en geschrokken. En het deed me denken aan..' Ik maakte mijn zin niet af.
'Vroeger?' Vroeg Lynn. Ik knikte.
'Ja, maar dat ligt achter me. Tenminste, als het goed is. Maar Lynn, ik wil echt dat je onthoud, dat als er iets is, hoe klein dan ook, je altijd naar me toe kan komen. Ik heb altijd tijd voor jou. Ook als je dalijk niet meer hier woont, oké?' Ze knikte.
'Oké, dank je wel voor alles, mam,' glimlachte ze. Ik nam haar stevig vast. Ik merkte nu dat ik in de douche, de zalf van mijn lichaam had gespoeld. Mijn schouder begon langzaam meer pijn te doen.
'Graag gedaan, dochter,' glimlachte ik. Ik liet haar los. 'Klaar voor?' Ze knikte.
'Yes.' We liepen weer naar de keukentafel, waar Romeo en Marion ondertussen al gesetteld waren. Lynn ging zitten.
'Succes,' zei ik en legde kort mijn hand op haar schouder. Ze glimlachte dankbaar en Wolfs en ik liepen naar de woonkamer. We gingen op de bank zitten en ik pakte zijn hand vast.
'Zenuwachtig?' Ik schudde mijn hoofd. 'Echt Eef als ik die vent tegenkom,' zei hij en ik hoorde de woede in zijn stem.
'Nee,' zei ik. Wolfs keek me vragend aan. 'Het mag dan wel een klootzak zijn, maar je gaat hem niks doen. Want dan kom jij in de problemen. En dat is wel het laatste wat ik wil.' Hij knikte en sloeg zijn arm om me heen. Gelukkig rustte zijn arm op mijn goede schouder.
'Morgen hebben we die afspraak bij de gynaecologe toch?' Ik knikte.
'Ja. Om elf uur.'
'Mooi.' Een tijdje bleven we in stilte zo zitten, tot Marion me riep. Ik stond op en liep naar ze toe. Lynn staarde voor zich uit.
'We kunnen de tweede aangifte doen,' zei Marion. Ik knikte en Lynn stond langzaam op van haar stoel.
'Lynn? Gaat het?' Ze keek me wazig aan en begon sneller te ademen. Een flashback, dit moest ik nog kunnen voorkomen. Ik trok haar aan haar arm mee naar de keuken. Ik schudde haar door elkaar. 'Lynn, hoor je me?' Ze keek me aan. 'Lynn, luister naar me. Er is niks aan de hand. Ik ben het, Eva. Je bent bij mij, je bent veilig. Er is niks aan de hand, oké?' Ze knikte en begon te huilen. Ik nam haar in mijn armen. 'Het is goed,' fluisterde ik. 'Kom maar meisje,' zei ik en troostte haar. Na een tijdje liet ze me los.
'Dank je wel Eva,' fluisterde ze. 'Je was net op tijd.' Ik glimlachte.
'Je weet het hè?' Vroeg ik. Ze knikte.
'Ja. Dank je wel. Succes met je aangifte.' Ik drukte een kus op haar voorhoofd.
'Dank je wel,' glimlachte ik en liep weg. Ik stuurde wolfs naar Lynn toe. Hij gaf me een kus en liep naar haar toe. Marion keek me vragend aan.
'Wat was er?'
'Opkomende flashback. Maar het gaat weer.' Ze knikte.
'Die tweede aangifte, wie doet die?' Vroeg Romeo.
'Ik,' zei ik en ging zitten. Ze knikten allebei.
'Waar wil je aangifte van doen en tegen wie?' Vroeg Romeo weer.
'Tegen Mike Kusters wegens aanranding.'
'Kun je uitleggen wat er is gebeurd?' Was het Marion dit keer. Ik knikte en legde het tot in de details uit en al vrij snel waren we klaar. Marion borg hun spullen op.
'Waarom overkomt dit jou nou weer?' Zuchtte Romeo en stond op. Hij kwam naast mijn stoel staan en ik stond op. Hij trok me in een knuffel en ik hield hem vast.
'Geen idee,' zuchtte ik en liet hem weer los. Wolfs en Lynn kwamen ook aangelopen. Ik sloeg mijn arm om Lynn heen. 'Wil je nog een dagje thuis blijven of ga je morgen gewoon naar school?'
'Ik wil gewoon naar school, eigenlijk.' Ik knikte.
'Ik wil wel dat je iets later begint, oké?'
'Ja, is goed. Is tien uur oké?'
'Dat komt perfect uit. Dan zal ik morgenochtend even bellen.'
'Oke. Dank je.' Ik glimlachte naar haar en liet haar los. 'Ik ga even slapen.'
'Is goed. Je ziet er moe uit.' Ze knikte en gaf me een kus op mijn wang.
'Welterusten Eva. Truste Wolfs. Truste Romeo en Marion,' zei ze waarna ze naar boven liep.
'Jullie zijn close geworden, of niet?' Vroeg Marion. Ik knikte.
'Ja. En ik ben heel blij dat Wolfs en Lynn het ook heel goed kunnen vinden.' Wolfs glimlachte naar me en legde zijn handen op mijn schouders. Mijn lichaam gaf een heel klein schokje van de pijn. Wolfs merkte het en trok zijn handen terug.
'Wat is er?'
'Nee niks. Ik heb die zalf weggespoeld met douchen. Dus het is weer pijnlijk.' Wolfs liep weg en kwam weer terug met de zalf.
'Shirt uit, ik smeer er nieuwe op.' Ik knikte en trok mijn shirt uit.
'Jezus Eef. Het ziet er nu nog erger uit dan eerst,' zei Romeo geschrokken.
'Het is ook erger. Pijnstillers zijn op en uitgewerkt dus nu moet ik het doen met deze verdovende zalf.'
'Ja? Kan 'ie?' Vroeg Wolfs. Ik knikte en voelde zijn koude hand op mijn schouderblad. Hij smeerde alles in wat blauw was en draaide me daarna om. Ik moest op de tafel gaan zitten, dus dat deed ik.
'Willen jullie nog koffie?' Vroeg ik Marion en Romeo. Ze schudden hun hoofd.
'Nee dank je. We moeten weer verder. Ik zie je snel weer,' zei ze en gaf me een kus op mijn wang. Romeo deed hetzelfde waarna ze verdwenen.
'Haje!' Riep ik.
'Haje!' Riepen ze terug waarna ik de deur dicht hoorde vallen.
'Komt 'ie weer,' zei Wolfs. Ik negeerde de pijn en keek naar hem. Hij was gefocust bezig mij zo min mogelijk pijn te bezorgen. Onbewust kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. Na een tijdje haalde Wolfs zijn hand van mijn schouder en ging 'm wassen. Ik keek hem na en voelde een warme traan over mijn wang glijden. Waarom wist ik niet. Wolfs kwam weer naar me toe gelopen en zag de traan.
'Hé, wat is er?' Vroeg hij en veegde hem weg.
'Geen idee,' zei ik naar waarheid. 'Het zal wel een combinatie zijn van alles. De pijn, Mike, mijn hormonen. Maar ook met de leuke dingen. Lynn, onze zwangerschap, ons huwelijk, jij, wij, ons,' zei ik met een glimlach. Wolfs veegde een nieuwe traan weg.
'Die hormonen doen gekke dingen met je,' zei hij en keek me glimlachend aan. Ik kon niks anders doen dan knikken.
'Dank je wel,' zei ik na een tijdje.
'Graag gedaan schat.' Ik drukte een kus op zijn lippen.
'Ik hou van je,' zei ik toen ik terugtrok.
'Ik hou ook van jou,' zei hij glimlachend. Die glimlach veranderde in een grijns. 'Ga jij dat shirt nog aantrekken of niet?' Ik pakte het van tafel en stond op.
'Nou, ik zat er eigenlijk aan te denken om dat wel te doen,' grijnsde ik en trok het aan. Wolfs keek me zielig aan. Ik liep naar hem toe. 'Als mijn schouder voorbij is, ik beloof het. Sorry,' zei ik en legde mijn hoofd op zijn borst. Hij pakte me vast.
'Dat geeft toch helemaal niet joh.' Ik zei niks en sloot mijn ogen. Na een tijdje tilde hij me op en liep naar de bank. Hij ging liggen met mij in zijn armen. We keken samen naar wat tv toen ik langzaam wegdommelde. Toen ik bijna in slaap viel, voelde ik dat wolfs een dekentje over ons heen legde. Ik draaide me met mijn gezicht naar hem toe. Hij pakte me wat steviger vast.
'Welterusten schat,' fluisterde hij en kuste mijn voorhoofd.
'Welterusten,' fluisterde ik en drukte een zachte kus op zijn lippen. Ik voelde nog hoe hij de deken iets hoger optrok. Toen viel ik echt in slaap.

'Eef? Wakker worden,' fluisterde Wolfs. Ik opende moeizaam mijn ogen.
'Hhmmm,' kreunde ik. Wolfs lachte kort.
'Kom, anders kun je vanavond weer niet slapen.' Ik kwam overeind.
'Das waar.' Lynn kwam ook weer naar beneden gelopen.
'Lekker uitgerust?' Vroeg Wolfs. Ze knikte. 'Mooi.' De bel ging en Wolfs stond op en liep naar de deur.
'En, hoe zit het met Jason?' Vroeg ik. Ze begon te blozen.
'Goed.'
'Goed?' Vroeg ik door.
'Ja, heel goed. We hebben bijna iets.'
'Oh Lynn dat is zo leuk!' Ze knikte en ik trok haar tegen me aan. 'Je hebt vast wel een foto voor mij.'
'Ja, kijk.' Ze liet me een foto zien van een redelijk gespierde jongen, met bruin haar en groene ogen.
'Zo, das niet mis,' knipoogde ik. Ze knikte lachend toen Wolfs weer terugkwam met drie pizzadozen in zijn hand.
'Ik houd je op de hoogte,' zei ze. Ik stak mijn duim op.
'Eten!' Riep Wolfs vanuit de keuken. Moeizaam stonden we op en liepen naar de keukentafel. Ik keek Wolfs vragend aan.
'Ik heb pizza besteld toen jullie allebei lagen te pitten. Dus, bon appetit.' Ik ging glimlachend zitten en we begonnen met eten. Na het eten keken we nog wat tv met z'n allen en gingen we al snel weer naar bed. Wolfs zette een wekker en ik kroop naast hem in bed.
'Ben je zenuwachtig voor morgen?' Vroeg Wolfs. Ik schudde mijn hoofd.
'Nee. Waarschijnlijk is het alleen nog maar een gesprek. Maar misschien ook niet.'
'We zien het morgen allemaal wel, toch?' Ik knikte.
'Ja, inderdaad.' Ik ging weer zitten. 'Wolfs?'
'Ja?'
'Wat als er toch iets mis blijkt te zijn?' Hij kwam ook overeind en pakte mijn hand vast.
'Dat is niet zo. En als het wel zo is, dan zien we wel weer verder. Toch?'
'Ja, dank je wel. Voor alles.' Ik leunde tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om me heen.
'Graag gedaan lieverd.' Ik ging liggen in zijn armen en sloot mijn ogen.
'Welterusten Wolfs.'
'Welterusten Eva.'