Safe?

Hoofdstuk 29

Eva
'Eef?' Vroeg Wolfs.
'Ja hier, bij de trap!' Antwoordde ik. Wolfs kwam naar me toe gelopen.
'Je was toch niet van plan zelf naar boven te lopen?'
'Nee nee. Ik was braaf op jou aan het wachten.'
'Goed zo,' zei hij en tilde me op waarna we naar boven gingen. Hij zette me weer op mijn bed neer. Ik stond op en liep weer naar mijn bureautje om mijn make up er af te halen. Daarna ging ik m'n tanden poetsen en liet ik me op bed vallen. Ik bleef liggen totdat Wolfs klaar was. Hij liet zich naast me neervallen.
'Ga je je niet omkleden?' Vroeg hij. Ik zuchtte en kreunde dat ik daar geen zin in had.
'Ik slaap wel met m'n kleren aan,' zei ik lui. Wolfs stond op en liep weg. Even later kwam hij weer terug met een shirt.
'Ga je je omkleden of niet?' Ik schudde mijn hoofd.
'Doe jij het maar,' geeuwde ik.
'Zeker?' Ik knikte. 'Oke,' zei hij en trok mijn sokken uit. Daarna trok hij voorzichtig mijn broek uit. 'Ga eens recht zitten,' zei hij. Ik stak mijn hand naar hem uit die hij lachend aanpakte en me overeind trok. Ik haalde het elastiekje uit m'n haar en deed die om mijn pols. Wolfs keek me recht in m'n ogen aan.
'Ik hou van je,' zei hij zacht. Ik glimlachte oprecht naar hem. Ik voelde zijn handen op mijn heupen waarna ze langzaam mijn shirtje omhoog schoven. Toen ik het uithad, zat ik alleen nog maar in m'n beha en onderbroek. 'Moet die ook uit?' Vroeg Wolfs doelend op mijn beha. Ik knikte.
'Ja, ga je gang,' glimlachte ik. Hij keek me een beetje onzeker aan. 'Toe maar, het is goed,' zei ik en gaf een klein kusje op zijn hand. Daardoor leek hij overstag te gaan en bracht hij zijn handen naar mijn sluiting om die vervolgens behendig open te maken. Hij schoof voorzichtig mijn bandjes naar beneden waarna het hele ding volgde. Hij legde het naast m'n bed neer en keek naar me.
'Je bent mooi,' zei hij. Ik voelde mijn wangen kleuren. 'Waar slaap je normaal in?'
'Uhm, een hemdje.'
'Ik heb iets beters voor je.' Hij pakte het shirt van net en gaf het aan me. 'Trek maar aan, het staat je vast goed.' Ik trok het shirt aan dat, natuurlijk, veel te groot was. 'Perfect,' zei Wolfs. 'Nu ben ik altijd bij je.' Ik keek hem glimlachend aan en kroop vermoeid onder de dekens. Wolfs kleedde zich ook om en kwam naast me liggen. Ik draaide me op mijn zij naar hem toe. Hij streek een pluk haar achter m'n oor.
'Je bent moe hè?' Ik knikte. 'Ga maar slapen,' zei hij lief. Ik drukte een kus op zijn lippen waarna ik me op mijn andere zij draaide. Ik kroop tegen Wolfs aan en hij sloeg zijn arm om me heen.
'Welterusten Eef,' zei hij lief. Ik legde mijn hand op de zijne.
'Welterusten, Flo.' Ik sloot mijn ogen en viel al snel weer in slaap.

'Goedemorgen schoonheid,' fluisterde Wolfs. Moeizaam opende ik mijn ogen.
'Môgge,' antwoordde ik nog slaapdronken.
'Kijk eens,' zei hij en stond op. Ik ging rechtop zitten en Wolfs kwam terug met een dienblad. 'Ik heb ontbijt gemaakt.' Hij kwam naast me zitten en legde het dienblad neer. Ik keek hem glimlachend aan en we begonnen te eten. Toen alles op was, bleven we nog even in bed zitten.
'Wolfs?'
'Ja?' Ik kroop tegen hem aan en sloeg mijn arm om hem heen.
'Dank je wel. Ik vond het heel lekker,' zei ik en kuste hem.
'Graag gedaan,' zei hij en ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Zo bleven we nog een tijdje zitten waarna we ons gingen omkleden en de rest wat je elke ochtend doet. Toen we eenmaal klaar waren gingen we naar beneden.

'Eef? Ben je klaar? We moeten gaan.' Ik knikte en stond op.
'Ja, ik ben klaar.' Ik pakte mijn jas van de stoel af en trok hem aan. Wolfs kwam voor me staan.
'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij en keek me recht aan.
'Ja. Ik denk het wel.'
'Ben je nerveus?' Ik schudde mijn hoofd, maar knikte daarna toch.
'Een beetje. Ik weet het niet. Ik zie er vooral tegenop, ik wil hem niet zien.'
'Je hoeft dit niet te doen he.'
'Dat weet ik. Maar dan komt d'r weer gezeik met het onderzoek enzo.'
'Als je alleen aangifte doet hebben we al genoeg.'
'Nee, ik ga dit doen.'
'Je kunt het. Ik ben trots op je Eef.' Ik glimlachte naar hem.
'Wil je, me nog even vasthouden?' Vroeg ik voorzichtig.
'Natuurlijk schat. Kom hier,' zei hij en ik liet me in zijn armen sluiten. Na een tijdje gingen we dan richting het bureau. Toen we daar waren, bleef ik nog even zitten in de auto.
'Ga je met me mee? Het verhoor in,' vroeg ik.
'Als het van Mechels mag wel. En anders steun ik je en keek ik mee via de dubbele spiegel.' Ik knikte. Wolfs legde zijn hand onder mijn kin en dwong me zo hem aan te kijken. 'Hey, het komt goed. Hierna zijn we er vanaf.'
'Ja,' zei ik zacht. Wolfs drukte een korte kus op mijn lippen.
'Kom, we moeten nu echt gaan.' Ik knikte en Wolfs stapte uit om mijn krukken alvast te pakken. Ik stapte ook uit en samen liepen we, ofja ik hinkelde meer, naar binnen. Daar werd ik door veel collega's begroet. Al snel werden we door Mechels geroepen met het bevel naar haar kantoor te komen. Dat deden wij natuurlijk heel braaf.
'Ga zitten,' zei ze. Niet dat het voor mij een optie was om te blijven staan, maar oké.
'Weet je wat de bedoeling is?'
'Ik ga het verhoor in. Praat met hem over waarom hij me wilde zien.'
'Ja. Wolfs gaat met je mee. Ik kijk mee. Houd je telefoon in de gaten. Ik kan je ondertussen sms'jes sturen met informatie die we nodig hebben.' Ik knikte. We namen nog snel door waar we het verder over zouden hebben en gingen toen richting verhoor 1. Ik dumpte mijn krukken tegen de muur voordat we naar binnen gingen. Wolfs leek te begrijpen waarom en opende de deur. Hij ging eerst naar binnen en ik liep achter hem aan. We gingen zitten en Bols zat me de hele tijd aan te kijken.
'Vertel,' zei ik.
'Wat?'
'Je hebt gezegd alles te bekennen als je me zag. Nou, hier ben ik.'
'Dat klopt. Maar ik wil eerst gewoon even met je praten.' Ik gaf geen antwoord en keek hem boos aan. 'Hoe is het met je?'
'Er is aangifte tegen je gedaan en er is hard en concreet bewijs. Wat houd je tegen?'
'Jij. Dat je nog wakker geworden bent,' zei hij met een vies lachje.
'Ik wel. Er is bewijs dat je me verkracht hebt, dus dat kun je ook bekennen.'
'Wat voor bewijs?' Leek hij nu wel bang te worden.
'Sporen. En fysiek bewijs.'
'Was je zwanger?' Ik knikte. 'Heb je het weg laten halen?'
'Nee, ik had een miskraam. Ik wist niet dat ik zwanger was.'
'Maar Eva,' zei hij en pakte met zijn geboeide handen, de mijne vast. 'We hadden samen zo'n mooi kindje kunnen krijgen. Ik was, ik bén zo ontzettend verliefd op je.' Ik trok mijn handen ruw terug en sloeg mijn armen over elkaar heen.
'Ik dacht het toch echt niet. Als ik het geweten had, had ik het alsnog weggehaald.' Dat leek hem te raken.
'Dus, beken,' zei Wolfs.
'Oke. Ik beken.'
'Wat beken je?' Vroeg ik nu.
'Ik heb jou, Eva van Dongen, vastgehouden, getaserd en verkracht. Ook heb ik een poging tot moord gedaan door je zo zwaar te verdoven dat je niet meer wakker zou moeten worden. Dat is blijkbaar niet gelukt. Ik ben corrupt. Ik heb samengewerkt met zware criminelen. Ik heb de beveiliging in het safehouse vermoord.'
'Jens Bols, jij komt niet meer vrij,' zei ik en stond op. Ik hoorde Wolfs ook opstaan en we liepen het verhoor uit. Ik pakte mijn krukken weer en ging snel door naar Mechels' kantoor. Daar wachtten we op haar.
'Goed gedaan,' zei ze. Ik knikte.
'Ik wil nu graag aangifte doen.'
'Ik regel Marion voor je. Ga maar naar spreekkamer 3.' Ik knikte en stond op. Wolfs deed hetzelfde en wilde met me meelopen. Toen ik de deur al door was werd hij teruggeroepen.
'Toe maar, ik spreek je straks,' zei hij. Ik knikte. 'Succes,' knipoogde hij. Ik glimlachte kort naar hem en liep weer verder. Toen ik eenmaal in spreekkamer 3 zat, was Marion er al snel.
'Hey Eef,' zei ze en pakte kort mijn hand vast. Ik glimlachte naar haar. 'Zullen we beginnen?' Ik knikte en deed wat ik moest doen. Toen we weer klaar waren ging ik achter mijn bureau zitten met een kop koffie. Ik wachtte op Wolfs. Toen ik mijn koffie op had, kwam hij Mechels' kantoor uit. Hij liep naar me toe en ging op mijn bureau hangen.
'Hey, hoe ging het?'
'Ging wel,' antwoordde ik.
'Kom, dan gaan we naar huis.' Ik knikte en stond op. We gingen naar de auto en stapten in. Onderweg waren we stil. Totdat ik de stilte verbrak.
'Wat wilde Mechels nog zolang van je?'
'Over wat de artsen zeiden. En wat mogelijk is qua werk.'
'En?'
'Ze wilde je nog niet aan het werk hebben.'
'Verdomme.' De rest van de rit waren we stil. Eenmaal thuis tilde Wolfs me weer naar beneden. Ik ging naar de woonkamer en liet me op de bank vallen.
'Wil je wat drinken?' Vroeg Wolfs.
'Doe maar thee.'
'Komt eraan.' Ik wachtte op Wolfs en toen hij naast me kwam zitten gaf hij me mijn thee aan.
'Dank je,' zei ik en pakte het aan. Ik kroop tegen hem aan en was stil. Wolfs zijn arm lag om me heen. Ik nam een paar slokken van m'n thee en haalde diep adem. Ik zette het op tafel en leunde weer tegen Wolfs aan.
'Toen hij mijn handen pakte. Ik walgde zo van hem. En toen hij over het kindje begon..' Ik sloot kort mijn ogen om tegen de tranen te vechten.
'Als je wist dat je zwanger was. En je wist dat het van hem was, had je het dan weg laten halen?' Ik knikte, maar haalde toch mijn schouders op.
'Wolfs, er is gewoon een levend wezentje dood gegaan. In mijn buik. Het is mijn schuld,' zei ik en begon te huilen. Hij trok me dicht tegen zich aan.
'Ssst meisje. Het is niet jouw schuld. Jij hebt niks verkeerd gedaan.'
'Toch voelt het zo,' snikte ik.
'Eef, kijk me aan.' Ik haalde mijn hoofd van zijn borst af en keek hem met betraande ogen aan. 'Jij hebt niks fout gedaan, oké? De artsen hebben niet gezien dat je zwanger was, ik heb niks gemerkt, jij ook niet. En het was een gebeurtenis die we niet hadden kunnen voorkomen. Ja wel als ik gewoon bij je was gebleven, maar goed. Het is niet jouw schuld, hoor je me?' Ik knikte.
'Het voelt gewoon alsof ik gestraft word, alweer.'
'Dat word je niet oké.' Hij veegde de tranen en make up van mijn wangen af. 'Wil je kindjes?'
'Ja,' zei ik zacht. 'Met Frank wilde ik het nooit echt. Maar ik heb wel altijd kinderen gewild om ze op te voeden op de manier hoe het wél moet. En jij?'
'Ja, ik wil het nu wel goed doen. Niet nog een keer missen wat ik bij Fleur heb gemist.'
'Wil je, met mij?' Hakkelde ik. Hij pakte mijn handen vast en keek me recht in mijn oven aan.
'Ja, Eef. Ik wil heel graag kindjes met jou.' Ik keek hem glimlachend aan terwijl er een traan uit mijn ooghoek glipte. 'En jij?'
'Ik ook heel graag met jou Wolfs. Alleen nu nog niet.'
'Nee tuurlijk,' zei hij en drukte mijn hoofd tegen zijn borst. 'Het is nu nog veel te vroeg.'
'Als we te lang wachten loop jij al achter een rollator,' zei ik droog. Wolfs begon te lachen.
'Nee hoor, met een vriendin die jonger is blijf ik in vorm. Jij houdt me jong.'
'Is dat zo?' Ik keek hem glimlachend aan.
'Dat is wel te hopen ja.'
'Dan zul je toch echt mee moeten gaan hardlopen.'
'Neeeeeee Eef,' kwam er protesterend uit. Hij gooide zijn hoofd naar achter om het nog even lekker te overdrijven.
'Jij wil toch zo jong blijven?' Hij knikte zielig. 'Nou dan. Én het staat op onze to-do list.'
'Shit, nu kom ik er niet meer onderuit.'
'Belofte maakt schuld, remember?'
'Jaja, je hebt gelijk.'
'Tuurlijk heb ik gelijk.'
'Heb je het er genoeg ingewreven?'
'Ja hoor.'
'Fijn.'
'Wolfs?'
'Ja?'
'Ik wil eigenlijk even douchen.' Hij klopte op zijn schoot.
'Komt u maar, dan breng ik u naar boven.' Ik schudde lachend mijn hoofd en ging op zijn schoot zitten. Ik sloeg mijn arm om zijn nek en Wolfs tilde me op. Hij bracht me naar mijn kamer en legde me op bed neer. Ik pakte wat schone kleding en liep naar de deur.
'Blijf je hier wachten of?'
'Ik wil best met je mee gaan douchen hoor.'
'Je blijft dus hier. Roep je me over vijf minuten?'
'Ja tuurlijk. Doe voorzichtig hè,' zei hij met een knipoog waarna ik naar de badkamer vertrok. Ik stapte snel onder de douche en waste snel mijn haar aangezien ik niet lang m'n benen mocht gebruiken. Toen Wolfs me riep stapte ik uit de douche en kleedde me weer aan. Mijn natte haar hing op mijn rug. Ik liep terug naar mijn kamer waar Wolfs nog steeds op het bed zat. Ik glimlachte naar hem en ging achter mijn bureau zitten. Ik kamde mijn haar door toen ik in de spiegel Wolfs aan zag komen. Hij nam de borstel van me over en kamde zorgvuldig en voorzichtig mijn haar. Toen het helemaal doorgekamd en zonder klitten was, legde hij zijn handen op mijn schouders en keek naar ons in de spiegel. Ik deed hetzelfde en automatisch kreeg ik een lichte glimlach op mijn gezicht.
'Ik heb geluk met jou Eef,' zei Wolfs en keek me via de spiegel aan.
'Ik ben niet zo leuk hoor.' Wolfs lachte kort.
'Grapjas. Jij ben het leukste meisje dat er is. En ik heb heel erg veel geluk met jou. Dat je na alles wat er tussen ons gebeurd is en wat ik je allemaal heb aangedaan, nog steeds mijn meisje wil zijn.' Ik stond op van de stoel en draaide me naar hem toe. Ik legde mijn armen om zijn nek en keek hem aan.
'Ik heb altijd al van je gehouden. En dat zal ik ook blijven doen.'
'Ik ook van jou,' zei hij en drukte een kus op mijn lippen. 'Voor altijd.'
'Voor altijd,' zei ik met een glimlach.

Deze week wel weer een deeltje ;)