Hoofdstuk 2

820 39 3
                                    

Wolfs
Ik trapte de deur in en ging naar binnen. Ik verkende het grote appartement terwijl ik opzoek was naar Eva en Bols. Ik liep verschillende kamers in.
'Zoek je mij soms?' Hoorde ik opeens achter me. Meteen draaide ik me om. Het was Bols.
'Waar is Eva?' Vroeg ik terwijl ik mijn pistool op hem richtte.
'Heb je die nog niet gevonden? Ze is nu heerlijk in dromenland, misschien al wel verder,' zei hij met een vies lachje.
'Wat heb je met haar gedaan?' Hij draaide zich om en liep rustig heen en weer.
'O niks. Ik heb haar alleen getaserd,' zei hij luchtig, alsof het niks was.
'Waarom?'
'Ik had wel verwacht dat jij nu in het vliegtuig zou zitten, het is een kwartier geleden opgestegen.'
'Waar is Eva?' Vroeg ik nog een keer, dit keer dwingender.
Bols pakte een knuppel en legde het op de stoel neer. 'Wacht hier,' zei hij waarna hij wegliep. Ik hoorde een hoop gestommel en dan kwam hij terug. Hij sleepte een lichaam. Het lichaam van Eva.
'Nee,' zei ik. 'Nee, dat heb je niet gedaan.'
'Jawel Wolfsje. Ik was zo verliefd op haar, maar ze zou mijn ware identiteit te weten komen. Dus ik moest wel,' zei hij en bukte naast haar. 'Mooie Eva. Ik ga d'r wel missen, jij?' Ik voelde de woede langzaam opborrelen. 'Ik vroeg je wat.' Bols streelde Eva haar lichaam.
'Blijf van haar af,' spuwde ik naar hem.
Hij stond op, pakte de knuppel van de stoel en liep er dreigend mee rond. 'Nu ben jij aan de beurt. Kijk eens naar die deur daar,' zei hij en wees een deur aan. 'Daar liggen er al twee. Daar kom jij zo bij.'
'Ik dacht het niet.'
Hij kwam naar me toe gelopen en probeerde me te raken. Ik sloeg hem terug en toen hij uiteindelijk de knuppel weggooide en een pistool trok, liep ik een stukje weg.
'Wat is er Wolfs? Ben je bang?'
Ik haalde spottend mijn neus op. 'Ik ben bang voor jou, laat me niet lachen,' zei ik. Bols leek boos te worden. Hij schoot en ik dook net op tijd weg. Ik verschool me achter de stoel.
'Kom Wolfs, ik wil je alleen maar neerschieten.'
Ik hoorde hem naar me toe komen lopen. Toen ik hem zag, richte hij zijn pistool op mij. 'Opstaan,' dwong hij me. 'Kom op.' Ik deed wat hij zei en stond op. 'Naar die andere dooien toe. Ga d'r maar bij staan.' Ik stond nu inderdaad naast de twee dode beveiligers.
'Heb je nog laatste woorden?'
'Nee, jij?' Vroeg ik hem.
'Nee, hoezo?'
'Hierom,' zei ik en trok mijn pistool waarna ik hem meteen door zijn schouder schoot. Ik wilde hem niet vermoorden. Hij moest zijn straf uitzitten. Ik draaide hem op zijn buik en boeide hem.
'Jens Bols, je bent aangehouden wegens corruptie,' zei ik en stond op. Ik pakte mijn telefoon om Mechels te bellen.
'Mechels,' werd er opgenomen.
'Met Wolfs, ik wil assistentie bij het safehouse. En twee ambulances met spoed.'
'Waarom heb jij die nodig?'
Ik besloot dat geen antwoord geven, de beste keuze was.
'Wolfs! Wat heb jij je allemaal in je hoofd gehaald?!'
'Stuurt u nou die ambulances en assistentie maar,' zei ik waarna ik ophing. Bols die zou hier voorlopig wel blijven liggen en zou het nog overleven ook. Eva daarentegen...

Safe?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu