Safe?

Hoofdstuk 50

Eva
Ik liep weer terug het klaslokaal in. Iedereen zat nu een beetje geschokt voor zich uit te staren. Alle ouders waren ondertussen gearriveerd en zaten in een lokaal. Ik ging voor de klas staan.
'Mag ik even jullie aandacht?' Wolfs kwam naast me staan. 'Jullie ouders zijn beneden. Wolfs en ik zullen ze zo vertellen wat er gebeurd is. Daarna kunnen jullie met ze mee naar huis. Heeft er iemand nog vragen?' Een meisje stak haar vinger op. Ik gaf haar de beurt.
'Wat gaat er nu gebeuren?'
'De man is nu afgevoerd naar het ziekenhuis. Zodra het kan, word hij overgeplaatst naar een cel en zal hij vervolgt worden,' antwoordde Wolfs.
'Als jullie ergens mee zitten, is slachtofferhulp voor jullie beschikbaar,' voegde ik toe. Er waren geen verdere vragen dus liepen we naar de ouders. Daar spraken we ze toe en haalden we één voor één de kinderen uit de klas. Alle ouders en kinderen kregen een folder mee over slachtofferhulp. Uiteindelijk waren er geen ouders en kinderen meer, behalve Lynn.
'Lynn? Ga je mee?' Vroeg ik. Ze knikte en liep met me mee. 'Je zult morgen nog wel je verhaal moeten doen, op het bureau.' Ze knikte. Eenmaal buiten bleven we even op Wolfs wachten, die was nog binnen. 'Gaat het?' Vroeg ik. Ze haalde haar schouders op.
'Ik was zo bang,' fluisterde ze. Ik nam haar weer in mijn armen.
'Ik weet het meisje, ik zag en hoorde het aan je. Maar ik ben trots op je, je hebt goed gehandeld.'
'Dank je wel. Ook voor het redden van mijn leven door het jouwe op het spel te zetten.' Ik liet haar half los.
'Graag gedaan,' knipoogde ik. Ik keek over haar schouder heen en zag Jason aan komen lopen. 'Er komt iemand voor je,' fluisterde ik en liet haar los. Ze draaide zich om. Toen Jason eenmaal bij ons was, was er een grote blauwe plek op zijn wang zichtbaar.
'Hee,' zei Lynn.
'Hee, ik wilde even weten hoe het met je was.'
'Gaat wel,' glimlachte ze. 'Dank je wel, voor wat je straks deed tegen Rik. Dat was dapper en lief van je.' Hij lachte een beetje verlegen.
'Bent u Lynns moeder?' Vroeg hij aan mij.
'Een soort van,' zeiden Lynn en ik in koor. 'Hoi, Eva,' schudde ik hem de hand.
'Jason. Jullie lijken wel heel erg op elkaar. Maar een soort van?'
'Dat horen we vaker,' lachte ik.
'Leg ik nog wel uit,' zei Lynn. Ik voelde ineens van achteren twee armen om me heen.
'Jezus Wolfs, ik schrok,' zei ik lachend. Hij liet me weer los en kwam naast me staan. 'Dit is Wolfs, mijn vriend.'
'Ik dacht dat hij uw collega was?'
'Zeg maar je, hoor. En ja, dat is hij ook. Werkpartner en relatiepartner,' knipoogde ik. Wolfs sloeg een arm om mijn middel en stak zijn andere hand uit naar Jason.
'Floris Wolfs, maar iedereen noemt me Wolfs.'
'Jason,' antwoordde Jason. Hij richtte zich weer op Lynn. 'Maar ik kwam hier eigenlijk niet alleen om te vragen hoe het met je gaat,' zei hij en keek naar zijn handen.
'Niet?' Was Lynns verbaasde antwoord.
'Nee, ik wilde vragen of..' Hij haalde even diep adem en keek Lynn aan. 'Lynn.. Wil jij mijn meisje zijn?' Lynn keek me aan en ik glimlachte naar haar.
'Ja,' zei ze zacht. 'Ja, dat wil ik.' Ze liep in zijn armen en ze pakten elkaar vast.
'Vinden jullie dat ook goed?' Vroeg Jason toen ze elkaar weer loslieten. Wolfs en ik knikten.
'Ja natuurlijk. Zolang je maar goed voor d'r zorgt, maar daar ga ik vanuit,' knipoogde ik.
'Komt goed.'
'Hé, Jason. Welkom in onze soort-van-familie,' glimlachte ik. 
'Dankjewel,' lachte hij. 'Zie ik je morgen weer?' Vroeg hij Lynn. Lynn knikte.
'Ja.'
'Oke, haje!' Zei Jason en liep al weg.
'Haje,' zei Lynn waarna hij echt wegliep. Lynn stond er een beetje ongemakkelijk bij.
'Jason wacht!' Riep ik en duwde Lynn in zijn armen. Ze keken elkaar lang aan waarna ze in een zoen belandden. Wolfs trok me wat dichter tegen zich aan.
'Ik wil jou ook wel zoenen,' fluisterde hij en drukte een kus op mijn slaap. Ik draaide me naar hem toe en keek hem aan.
'Zeg, we blijven wel even professioneel hè?' Hij verplaatste zijn handen naar mijn onderrug.
'Ah toeee? Één kusje?' Hij trok me dichter naar zich toe en mijn handen lagen nu op zijn borst. Ik deed net of ik heel diep nadacht.
'Hmm, vooruit,' glimlachte ik en voelde zijn lippen op de mijne. De kus duurde iets langer dan gepland, want we werden onderbroken door Lynn.
'Relationship goals!' Riep ze. Ik trok glimlachend terug en keek haar aan.
'Neem jij nou maar afscheid!' Riep ik lachend terug.
'Jaja!' Ze draaide zich lachend weer om naar Jason. Ik richtte me ook weer op Wolfs.
'Jij leidt me af, vriend.'
'O? Is dat zo?'
'Ja dat is zeker zo.'
'Nou, zal ik jou eens nog meer afleiden dan?'
'Dat weet ik nog niet,' zei ik zogenaamd nadenkend.
'Jammer dan,' zei hij en drukte zijn lippen weer op de mijne. Na een tijdje trok ik terug en legde mijn hoofd op zijn borst.
'Ik heb pijn,' fluisterde ik.
'We hebben er vanochtend niks op gesmeerd, of wel?' Vroeg Wolfs. Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, en dat heb ik de hele tijd gevoeld. Maar het wordt nu echt erg.'
'Geef je het aan als het echt niet meer gaat?' Ik knikte.
'Ja, doe ik.' Ik haalde mijn hoofd van zijn borst en zag Romeo en Marion onze kant op komen.
'Hey tortelduifjes!' Riep Marion. Ik liep lachend op haar af en gaf haar een knuffel. Romeo keek me bezorgd aan waarna hij me ook een knuffel gaf.
'Gaat het?' Vroeg hij zacht en liet me weer los. Ik knikte.
'Ja, het gaat.'
'Je ziet er moe uit Eef.'
'Zullen de hormonen wel zijn.'
'Ja, dat denk ik ook. Doe je wel een beetje rustig aan?'
'Tuurlijk,' zei ik met een knipoog. 'Hebben jullie alles onder controle hier? Want wij moeten eigenlijk gaan.'
'Ja. Alles is onder controle. We kwamen alleen even kijken hoe het met jullie was. Hoe is Lynn eronder?'
'Straks ging het niet, op het moment gaat het wel prima. Maar ik denk dat als we dalijk thuis zijn en ze even laat bezinken wat er is gebeurd, het weer even misgaat.'
'Zolang je maar voor d'r zorgt, hè.'
'Precies.'
'Hup, gaan jullie maar.' Ik knikte.
'Ja, doei Romeo.'
'Doei Eef,' zei hij en drukte een kus op mijn wang. Ik glimlachte naar hem en Marion knuffelde me weer even.
'Doei Eef, we gaan snel dubbeldaten hè?' Ik knikte lachend en liet haar los.
'Ja, doen we.' Wolfs en ik zwaaiden naar ze toen ze weer naar binnen liepen. Lynn kwam onze kant opgelopen. Ik nam haar lachend in mijn armen. 'Gefeliciteerd! Ik ben zo blij voor je,' zei ik en hield haar stevig vast.
'Dank je wel,' lachte ze. Ik liet haar los en we liepen naar de auto. Eenmaal thuis, liet ik me ik me zuchtend op de bank ploffen.
'Wat een dag.' Lynn ging op de stoel zitten.
'Inderdaad,' zuchtte ze. Ik trok mijn schoenen uit en ging languit liggen. Wolfs kwam aangelopen en maakte een gebaar van "schuif op". Ik kwam overeind zodat Wolfs kon gaan zitten. Dat deed hij dan ook. Ik haalde mijn staart uit mijn haar en ging weer liggen. Mijn hoofd lag op zijn schoot en hij keek me glimlachend aan. Ik glimlachte terug.
'Jullie zijn echt zo schattig,' zei Lynn. Ik keek haar aan en draaide op mijn zij.
'Jij en Jason ook. Nodig hem maar een keertje hier uit.'
'Is goed.' Ik zette de tv aan en we besloten een film te kijken. Het werd uiteindelijk een comedy. Wolfs' hand ging door mijn haar heen. Dat deed hij de hele film door. Toen de film was afgelopen, ging ik rechtop zitten. Ik maakte een snelle knot waarna ik opstond. Ik liep naar de keuken maar doordat ik zo snel was opgestaan, verloor ik mijn evenwicht en viel tegen de muur aan. Net op mijn pijnlijke schouder. Wolfs zag het en stond op.
'Wolfs,' fluisterde ik.
'Ja?'
'Het wordt nu echt te erg. Het gaat niet meer,' zei ik en greep naar mijn schouder. Dat was niet heel slim want dat deed alleen maar meer pijn. De tranen sprongen in mijn ogen.
'Ga maar naar boven, ik kom eraan,' zei hij en keek me bezorgd aan. Ik knikte en liep naar boven. Ik liet me op bed zakken en trok mijn shirt in een pijnlijke beweging uit. Ik liet mijn hoofd op mijn knieën rusten en voelde hoe de tranen over mijn wangen liepen. Wolfs kwam de kamer binnen en ik keek op. Hij sloot de deur achter zich en kwam snel naar me toe.
'Het doet zo'n pijn Wolfs. Ik heb echt een hoge pijngrens maar dit is echt niet te harden,' snikte ik. Hij legde zijn hand op mijn wang.
'Ik weet het Eef. Ik ga het insmeren voor je.' Ik knikte en hij ging achter me zitten. 'Komt 'ie,' zei hij en ik voelde zijn hand op mijn schouder. Ik maakte mijn rug helemaal hol van de pijn.
'Au,' piepte ik.
'Jezus, het is veel erger geworden,' zei hij.
'Dat kon ik je ook wel vertellen,' zei ik zacht. Wolfs waarschuwde me weer en ik hield mijn lichaam dit keer in bedwang. Het feit dat hij me zag pijn lijden trok hem ook aan. Ik zag het aan hem toen hij de voorkant van mijn schouder insmeerde. Toen de zalf erop zat en ingetrokken was, ging ik op mijn buik op bed liggen. Ik huilde nog steeds.
'Het spijt me dat ik je dit moet aandoen Eef,' zei hij. Ik hoorde de bezorgdheid in zijn stem. Mijn telefoon ging af. Ik haalde het uit mijn broekzak en keek wie het was. Mechels. Ik droogde snel mijn tranen en nam op.
'Eva.'
"Ja, Mechels hier. Kun je met Lynn en Wolfs naar het bureau komen?"
'Is dat nodig?'
"Ja, eigenlijk wel."
'Momentje,' zei ik en zette mijn microfoon uit. 'Lynn, jij en ik moeten naar het bureau komen. Nu.'
'Zeg maar dat we er over een halfuurtje zijn. Ik moet eerst jouw schouder koelen. En dat ga ik nu doen,' zei hij en pakte het coolpack. Ik voelde de kou op mijn schouder. Ik zette mijn microfoon weer aan.
'We zijn er over een halfuur.'
"Kan het niet eerder?"
'Nee, dat kan niet.'
"Oké, dan zie ik jullie over een halfuur."
'Haje,' zei ik en hing op. Ik bleef even liggen en na een tijdje draaide ik op mijn rug. Wolfs legde het coolpack weer neer en ik keek hem aan. Met zijn vrije hand veegde hij de ravage van mijn gezicht.
'Je ziet er slecht uit Eef.' Ik hoorde de pijn in zijn stem en sloeg mijn ogen neer. 'Als dat komt, door het feit dat wij samen zijn, ben ik bereid daar mee te stoppen,' zei hij zacht. Weer schemerde de pijn door in zijn stem. Ik kwam overeind en keek hem doordringend aan. Ik kroop met mijn gezicht naar hem toe bij hem op schoot.
'Nee. Het komt niet door ons. Ik wil je niet kwijt. Ik wil bij je zijn, voor altijd,' zei ik en sloeg mijn armen en benen om hem heen. Mijn hoofd liet ik op zijn schouder rusten.
'Weet je het zeker?'
'Ja. Ik zal nooit met je trouwen als ik het niet zeker wist. Jij bent de ware voor mij Wolfs. Ik hou van jou en dat kan niemand veranderen. Nooit.' Hij pakte mij ook vast.
'Jij ook voor mij en ik hou zielsveel van je. Maar ik maak me zorgen om je, je valt af, je wordt bleek. Ik wil op de rem trappen voordat het te laat is.' Ik tilde mijn hoofd op en keek hem aan.
'Weet ik... Het was mij ook al opgevallen,' zei ik zacht.
'Eva, ik weet niet hoe het komt, maar ik wil dat het veranderd. Het doet pijn om je zo te zien. Je bent nog zo jong en fit. Dat klopt niet. Ik hoop dat jij dat ook inziet.' Ik knikte.
'Ja. Ik wil je geen pijn doen,' fluisterde ik en keek hem aan.
'Weet je, ik denk dat wij er gewoon even tussenuit moeten. Alleen wij tweetjes, ergens, in een hotelletje.' Ik glimlachte naar hem en legde mijn hoofd weer op zijn schouder.
'Je bent lief. Dank je wel.' Hij zei niks maar pakte me vast. Na een tijdje liet ik hem los en stond op. 'Ik fris me even op en dan gaan we.' Hij knikte.
'Ik zal het tegen Lynn zeggen.' Hij stond ook op en liep naar me toe.
'Eef, kom eens.' Ik draaide me naar hem toe. Hij drukte zijn lippen op de mijne. 'Ik hou van je,' zei hij en ging de slaapkamer uit. Ik trok even schone kleren aan, die niet onder het bloed zaten, en deed wat nieuwe make up op. Mijn staart werd ook even opnieuw gedaan en toen was ik klaar om te gaan. Ik liep naar beneden waar Wolfs en Lynn al klaarstonden. We liepen naar de auto en gingen naar het bureau. Onderweg belde ik Lynns vader en lichtte hem in. Wolfs parkeerde de auto op het bureau en we stapten uit. Lynn bleef een beetje twijfelend staan.
'Is hij hier?' Vroeg ze. Ik keek wolfs aan, die zijn schouders ophaalde.
'Ik heb eigenlijk geen idee,' zei ik.
'Ik.. Ik ben bang Eva. Dalijk zit hij binnen en ziet hij me en pakt hij me alsnog,' zei ze zacht.
'Dat gebeurd niet Lynn, dat beloof ik. Kom je?' Ze knikte en kwam naast me staan.
'Ja,' zei ze en pakte mijn hand vast.  Ik glimlachte naar haar en hand in hand liepen we naar binnen. Marion kwam op ons af gelopen.
'Lynn? Loop je met mij mee?' Ze knikte en keek mij even aan.
'Ik ben er als je me nodig hebt. Dat weet Marion ook. Ga maar,' glimlachte ik. Ze knikte weer en liep met Marion mee. Wolfs en ik werden naar Mechels' kantoor geroepen. We liepen naar binnen.
'Hoe is het met jullie?' Vroeg ze.
'Mentaal of fysiek?' Vroeg ik.
'Beide.'
'Prima,' antwoordde Wolfs.
'Van Dongen, ik wil een eerlijk antwoord.'
'Het gaat prima. Ik heb alleen wat last van mijn schouder.' Ze keek me even doordringend aan. Mijn telefoon redde mij. Het was de gynaecologe. 'Momentje,' zei ik en liep het kantoortje weer uit. Ik deed de deur dicht en nam op. 'Eva.'
"Goedemiddag mevrouw van Dongen. U spreekt met Arthe Hofmans, uw gynaecologe."
'Hoi.'
"We hebben de uitslagen binnen."
'Momentje, dan roep ik mijn vriend even,' onderbrak ik haar.
"Natuurlijk." Ik opende de deur weer en werd vragend aangekeken.
'Wolfs? Kom je even?' Hij knikte en kwam ook. De deur ging weer dicht. 'De gynaecologe. Ze heeft de uitslag.' Hij knikte. 'Sorry, gaat u verder.'
"Goed. Voor zover wij nu kunnen zien, is alles goed met uw kindje." Ik liet een zucht van opluchting ontsnappen. "En u zei dat u volgens de test anderhalve tot twee maanden zwanger was?"
'Ja, dat klopt.'
"Die test zat er flink naast, want u bent nu precies drie maanden zwanger."
'O, oké,' was mijn verbaasde antwoord.
"Kunt u nu gelijk een afspraak maken voor een echo? Over ongeveer drie weken?"
'Ja, dat kan.'
"Heeft u tijd op maandag de 14e, om vier uur?"
'Ja, prima.'
"Oké, zie ik u dan. Fijne dag nog!"
'Zelfde,' zei ik en hing op. Ik zette snel de afspraak in mijn telefoon.
'Wat is er?' Vroeg Wolfs.
'Alles is goed met ons kindje,' zei ik zacht en keek hem glimlachend aan.
'Ik zei het toch,' glimlachte hij. 'En wat nog meer?'
'We hebben helemaal verkeerd zitten rekenen en die test klopte ook niet,' lachte ik. Wolfs keek me vragend aan. 'Ik ben al drie maanden zwanger.'
'Wat? Dat is geweldig,' zei hij lachend en pakte me voorzichtig vast. Ik liet mijn hoofd op zijn borst rusten totdat hij me losliet.
'Zullen we het haar maar gelijk vertellen?' Vroeg ik. Hij knikte. We gingen weer naar binnen. Tijd om het Mechels te gaan vertellen.

Jongens, ik ben donderdag weer naar Angela geweest en deze vrouw is echt veel te lief. ❤️