Safe?

Hoofdstuk 62

Eva
'Schatje,' hoorde ik zachtjes. 'Eef? Ben je wakker?' Moeizaam opende ik mijn ogen. Wolfs lag nog steeds op mijn borst.
'Hmm?' Hij kwam overeind.
'De meisjes moeten de fles.' Ik knikte en rekte me uit terwijl hij opstond. Hij zette de flessen klaar en haalde Reza en Rosan uit hun bedjes. Ze werden in mijn armen gelegd en ik keek glimlachend naar mijn twee kleine meisjes. Wolfs ging het nog zwaar krijgen als ze ouder werden.
'Ik hoop niet dat ze al te knap worden,' zei hij ineens. Ik keek hem vragend aan. 'Ja, wat. Ik heb het al druk genoeg met jou en Fleur beschermen. Maar aangezien ze jouw genen hebben zal dat wel gebeuren.'
'Wat wel?'
'Dat ze twee knappe meisjes worden.' Ik lachte kort.
'Een slijmbal is het hè?' Sprak ik tegen onze kindjes. 'Maar wel de aller liefste, leukste en knapste slijmbal. Maar hij is ook jullie papa, sus wen er maar vast aan.' Wolfs kwam aangelopen met de flessen. Ik gaf Reza aan hem over en kreeg een fles. Ik gaf Rosan de fles waarna Wolfs beide meisjes weer in bed legde. Ik ging liggen en sloot mijn ogen. Al snel voelde ik dat Wolfs naast me kroop. Ik draaide me naar hem toe en keek hem aan. Hij ging met zijn duim over mijn wang heen.
'Ik heb geluk met jou,' fluisterde hij. 'Ik hou van je Eef. Heel erg veel.' Ik schonk hem een glimlach.
'Ik hou ook heel erg veel van jou.' Hij kwam wat dichterbij en ging met zijn vingers door mijn haar. Genietend sloot ik mijn ogen. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Vroeg ik.
'Half vier, ga maar slapen. Je bent moe.' Ik keek hem aan en gaf hem een kus. 'Als je wakker wordt gaan we naar huis.'
'Eindelijk,' zuchtte ik en kroop dicht tegen hem aan.
'Slaap lekker Eef,' zei hij en kuste mijn voorhoofd.
'Slaap lekker Wolfs.' Ik sloot mijn ogen en viel al snel weer in slaap.

'Eef, wakker worden,' fluisterde Wolfs. Ik was nu wakker, maar hield mijn ogen nog dicht. 'Je bent wakker.' Ik kroop tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om me heen. 'De meisjes moeten zo de fles,' zei hij en drukte een kus op mijn slaap. Ik hoorde de deur open gaan.
'Goedemorgen, meneer Wolfs.' Het was de arts. 'Jullie kunnen zodra de verloskundige is geweest naar huis. De verloskundige zal alles nog met u doornemen.'
'Is goed. Dank u wel.'
'Fijne dag.'
'Zelfde.' Wolfs' hand ging door mijn haar. 'Eef, heb je dat gehoord?' Ik knikte, had nog steeds mijn ogen gesloten. 'Ga nog maar even slapen. Ik maak je wel wakker.' Ik knikte en gaf toe aan de vermoeidheid. Na een tijdje werd ik wakker van een hand op mijn wang. Ik opende langzaam mijn ogen.
'Hey lieverd, ga je met me mee naar huis? Naar ons huis.' Ik opende mijn ogen en knikte.
'Niets liever,' glimlachte ik en kwam overeind. Wolfs drukte een kus op mijn lippen. 
'We moeten nog even wachten tot de verloskundige is geweest, dan mogen we gaan.' Ik knikte.
'Hebben de meisjes al de fles gehad?'
'Ja. Dat heb ik gedaan toen jij nog sliep. Lief hè.' Ik knikte.
'Super lief, dank je wel,' zei ik en gaf hem een kus. We begonnen allebei onze spullen te pakken en ik maakte de meisjes klaar.
'Waar moeten de maxi cosi's heen?' Vroeg Wolfs.
'Hier, de meisjes moeten er zo in.' Hij knikte en zette ze bij mij neer. Hij sloeg van achteren zijn armen om me heen.
'Ze zijn mooi hè?' Ik knikte.
'Dat hebben we goed gedaan.'
'Kan ook niet anders, met jouw genen.'
'Slijmbal,' lachte ik.
'Ik meen het, Eva.  Je bent prachtig, alleen zie jij dat zelf niet.' Ik draaide me naar hem toe. 'Geloof me als ik zeg dat jij de mooiste vrouw bent die ik ooit heb gezien.'
'Nee,' zei ik zacht. 'Dat geloof ik niet.'
'En toch is het zo, Eva van Dongen.' Ik liet mijn armen in zijn nek rusten.
'Je bent lief, Wolfs,' zei ik en gaf hem een kus op zijn wang, waarna ik hem in een knuffel trok. Hij hield me stevig vast. Mijn telefoon verstoorde ons moment. Ik bleef Wolfs met één arm vasthouden en haalde met mijn vrije arm mijn telefoon uit mijn zak.
'Eva,' nam ik op.
"Hey Eva. Met Maurice."
'Hee Maus! Hoe is het?'
"Goed! Gefeliciteerd met de geboorte van je kindjes."
'Dank je Maus. Ik kom zo snel mogelijk bij je langs met ze, oké?'
"Ja! Mag ik ze dan mijn boom laten zien?"
'Ja, dan mag jij je boom laten zien.'
"Beloofd?"
'Ja, beloofd.'
"Ik mis je Eva."
'Ik jou ook, maar ik zie je snel weer!'
"Ben je al thuis?"
'Nee, ik ben nog in het ziekenhuis. Maar ik mag straks naar huis.'
"Stuur je me een berichtje als je thuis bent?"
'Doe ik.'
"Oké. Dan ga ik nu weer verder met m'n tuin."
'Is goed Maus. Hajje.'
"Doei Eva," zei hij waarna ik ophing. Ik stopte mijn telefoon weg en Wolfs liet me los.
'Hij wil zijn boom aan de meisjes laten zien,' glimlachte ik. Hij liet zijn duim over mijn wang gaan.
'We gaan zodra jij weer een beetje op de been bent bij hem langs.' Ik knikte. Hij pakte mijn hoofd vast en gaf me een kus. Daarna legden we de meisjes in de maxi cosi's. Al snel kwam de verloskundige nog iets vertellen en controleren waarna we naar huis mochten. Wolfs sloeg zijn arm om me heen en we liepen samen naar de auto. We reden naar huis. We liepen naar binnen en toen we de woonkamer in liepen, hing er een groot doek met "welkom thuis familie Wolfs!" En hingen er roze ballonnen en slingers.
'Welkom thuis, pap en mam,' zeiden Fleur en Lynn in koor. Marion en Romeo keken glimlachend toe. Ik zette de meisjes in hun maxi cosi op tafel en liep naar ze toe.
'Dank jullie wel. Super lief dit,' zei ik en gaf Lynn een knuffel.
'Graag gedaan,' zei ze en liet me los. Ik gaf Fleur een knuffel en bedankte haar ook. Wolfs deed hetzelfde. Ik liep naar Marion toe.
'Hebben jullie dit geregeld?' Vroeg ik. Ze knikte.
'Ja. Maar Maurice heeft het "spandoek" gemaakt.'
'Echt?'
'Ja. Romeo en ik zijn naar hem toe geweest en hebben dit met hem gemaakt. Hij vooral.' Ik voelde een brok in mijn keel zitten en slikte het weg.
'Dat is echt heel lief van jullie. Dank je wel,' zei ik en knuffelde ze alle twee. Daarna liep ik weer naar de meisjes. Wolfs legde wat spullen in de box, waarna ik Reza en Rosan erin legde.
'Zo leuk om jullie zo te zien,' zei Fleur blij. Ik draaide me glimlachend haar kant op. Wolfs kwam achter me staan en sloeg zijn armen om mijn middel.
'Wij vinden het ook heel leuk. Nu nog trouwen en het plaatje is compleet,' zei hij en drukte een kus op mijn wang.
'Dat moet nog even wachten.' Hij knikte.
'Ja, maar ik kan niet wachten tot het zover is.'
'Ik ook niet,' zei ik glimlachend en keek hem aan. Ik voelde kort zijn lippen op de mijne.
'Ik hou van je Eva. Echt heel erg veel.'
'Ik hou ook van jou.' Hij liet me los en trok me mee naar de bank. We gingen met z'n allen zitten. Ik kroop tegen hem aan.
'En. Hoe is het met jou?' Vroeg ik Lynn.
'Ja, goed.'
'En met Jason?' Ze begon te stralen.
'Ook. Ik ben nog steeds zo blij met hem.' Ik legde kort mijn hand op haar been.
'Dat is mooi.' Ze knikte. 'Hoe is het thuis?'
'Ook goed. Tess en Renée zijn goed bezig op school en met papa gaat het ook weer goed. Maar ik mis jullie nog steeds hoor,' zei en knipoogde. 'M'n moeder stuurt me trouwens de hele tijd brieven. Ik weet niet wat ik er mee moet.'
'Lees je ze?'
'Nee. Moet ik dat doen?' Ik schudde mijn hoofd.
'Alleen als jij dat wilt.' Ze knikte.  Ik ging rechtop zitten en sloeg mijn arm om haar heen. Ze legde haar hoofd op mijn borst.
'Ik mis je Eva,' fluisterde ze. Ik drukte een kus op haar haar.
'Ik jou ook Lynn.' Ik liet mijn hoofd op het hare steunen. Om ons heen hoorde ik gepraat, maar ik kon niet verstaan wat. Langzaam zakte ik weg en sloot mijn ogen. Toen werd het zwart.

'Eva, wordt je wakker?' Fluisterde Marion. Ik opende moeizaam mijn ogen.
'Hmm wat?'
'We gaan zo eten. Het is vijf uur.' Ik knikte. Marion liep de woonkamer weer uit. Lynn en ik waren met z'n tweeën overgebleven. Ik besloot haar ook wakker te maken.
'Lynn,' fluisterde ik. 'Wakker worden,' langzaam maar zeker kwam er een teken van leven. Ze kwam overeind en we rekten ons allebei uit.
'Hoe lang heb ik geslapen?' Vroeg ze.
'Geen idee. Ik heb ook geslapen.' Ze lachte even.
'Je ligt wel lekker trouwens.' Nu was het mijn beurt om te lachen.
'Kom, we gaan zo eten.' Ze knikte en we stonden op. Het werd even licht in m'n hoofd maar ik herstelde me al snel. We liepen naar de keuken waar Lynn bij Romeo en Marion aan tafel ging zitten. Ik liep naar Wolfs toe. Hij was aan het koken.
'Hey schat, je bent wakker,' zei hij en legde zijn arm om mijn middel. Ik knikte en gaf hem een kus. Hij trok me tegen zich aan en ik pakte hem vast. Mijn hoofd lag op zijn borst.
'Gaat dat zo, met één hand?'
'Ja hoor, gaat prima. Ik ben bijna klaar.' Ik knikte en sloot mijn ogen weer. 'Je bent moe hè?' Fluisterde hij en drukte een kus op mijn haar. Weer knikte ik.
'Ja. Maar ik ben wel blij om weer thuis te zijn.'
'Weet ik. Ik ook.' Hij zette het vuur wat lager en stapte iets achteruit waardoor ik hem losliet. Zijn handen pakten zacht mijn hoofd vast en hij keek me aan. 'Ik hou van je Eva.'
'Ik hou ook van jou Wolfs.' Hij plaatste zijn lippen even op de mijne.
'Wij gaan na het eten even wandelen, oké?'
'En de kindjes dan?'
'Fleur en Lynn willen vast wel even oppassen.'
'Als ze dat willen, prima.'
'We blijven toch niet zo lang weg. Jij hebt je rust nodig.' Ik glimlachte naar hem. 'Kom, dan gaan we eten. Bami, speciaal voor jou.' Ik gaf hem een kus en ging aan tafel zitten. Hij volgde al snel met een grote pan bami. Iedereens bord werd vol geschept en we begonnen met eten.
'Ik wil even proosten,' verbrak Fleur ineens de stilte. Iedereen keek haar vragend aan. 'Op jullie, pap en Eva.' Wolfs pakte onder de tafel mijn hand vast. 'Iedereen hier, heeft jaren zitten wachten totdat jullie eindelijk eens aan elkaar zouden toegeven dat jullie verliefd op elkaar waren. Iedereen zag het, behalve jullie zelf. En nu, dik tien jaar later, zijn jullie samen. Jullie hebben twee prachtige dochters gekregen, jullie gaan trouwen, jullie zijn dolgelukkig op elkaar, maar ook met elkaar. Ik, maar ik denk wij allemaal, ben zo blij jullie zo samen te zien. Eindelijk jullie tegen elkaar horen zeggen hoeveel jullie van elkaar houden. Oké ik ben blij dat jullie samen zijn maar ik heb geen zin om jullie te blijven betrappen als jullie weer op de bank liggen te kleffen. Maar goed, het allerbeste pap en mam. Op Eva en Wolfs,' zei ze en stak haar glas omhoog.
'Op Eva en Wolfs!' Zei de rest en we proostten.
'Op ons,' zei ik zacht.
'Op ons,' zei Wolfs en gaf me een kus. Daarna gingen we weer verder met eten en bespraken we vanalles.
'O, Fleur en Lynn zouden jullie zo even willen oppassen?' Vroeg Wolfs.
'Zo, jij begint vroeg,' lachte Fleur. 'Maar ja hoor, is goed. Toch?' Vroeg ze Lynn. Die knikte.
'Ja tuurlijk.'
'Oké mooi. Ik wil Eva even iets laten zien.'
'Jij romanticus,' lachte Marion. Ik at rustig verder.
'Ja wat wil je. Ik ga haar echt niet meer met rust laten nu we samen zijn.'
'Is dat een dreigement?' Vroeg ik nu. Wolfs knikte. 'Eet je bord maar leeg jij, anders zijn we over tien jaar nog niet weg.'
'Ja mama.' Iedereen lachte even. Toen iedereen klaar was, werd er binnen no-time opgeruimd. Ik trok mijn jas en schoenen aan.
'Nou, ga je mee dan?' Vroeg ik Wolfs.
'Mevrouw ongeduld. En nieuwsgierig,' lachte hij en trok zijn jas aan. We namen afscheid van Romeo en Marion.
'Goed uitrusten hè. En als je me nodig hebt weet he me te vinden,' zei Marion en gaf me een knuffel. Ik knikte.
'Ja, dank je Mar.' Ze knipoogde en duwde me zachtjes in Romeo's armen.
'Doei Eef, doe je rustig aan?'
'Ja, komt goed.'
'Mooi. Nou veel plezier hè.'
'Dank je Ro. Zie jullie snel weer.' Wolfs nam ook afscheid waarna ze verdwenen. Na een tijdje gingen wij ook eindelijk.
'Wij zijn weg!' Zei hij en we liepen richting de trap. 
'Veel plezier!' Werd ons nog nageroepen waarna we naar buiten liepen.

Sorry dat ik zo lang niks gepost heb! Ik was op vakantie en daarna ben ik het helemaal vergeten oeps. Hopelijk vonden jullie dit een leuk deel!
Even wat anders;
Mijn nicht wilde dat ik een soort Q&A ga doen, dus als jullie dat ook leuk lijkt kunnen jullie vragen achter laten in de comments 😉