Safe?

Hoofdstuk 32

Eva
'Wolfs schiet op! We moeten gaan!' Riep ik van onder aan de trap. Ze zeggen altijd dat vrouwen zo lang duren met zichzelf klaar maken, maar meneer Wolfs kan er ook wat van.
'Ja ik kom!' Toen hij er na vijf minuten nog niet was, besloot ik zwaarder in te zetten.
'Oke ik wacht buiten wel! Ga ik de trap vast op!'
'Nee Eef! Dat mag je niet doen!' Ik zette mijn krukken op de eerste trede en stapte er bij. Dat ging nog best goed. Ik hoorde Wolfs de andere trap af komen rennen.
'Jezus Eef. Ik schrik me kapot. Jij eigenwijs ding.' Ik keek hem lachend aan.
'Ga je me nog tillen of moet ik mezelf naar boven zien te hijsen?' Vroeg ik met een knipoog. Hij pakte me meteen vast en bracht me naar boven.
'Oke en nu blijf je braaf hier staan, terwijl ik je krukken haal.' Ik knikte. Wolfs ging de trap af en kwam terug met mijn krukken. Hij pakte onze jassen en ik trok de mijne aan.
'Wolfs? Kom eens hier,' zei ik en trok hem naar me toe. Ik drukte kort mijn lippen op de zijne en legde mijn hoofd tegen zijn borstkas aan. Hij sloeg zijn armen om me heen.
'Ik ben trots op je Eef,' fluisterde hij. 'Heel erg trots.' Ik keek hem glimlachend aan.
'Zullen we gaan?'
'Ja. Je bent moe hè?'
'Ja, ik weet niet wat ik heb vandaag.'
'Iedereen heeft wel eens zo'n dagje.'
'Klopt. Alleen heb ik het wat vaker. Kom, we gaan.' Ik liet hem los en ging hem voor naar de auto. Daar wachtte ik tot ik kon instappen.
'Eef?' Ik keek Wolfs nieuwsgierig aan.
'Ja?' Wolfs startte de auto en reed de weg op. 'Wat is er?' Vroeg ik. 
'Ik uhm. Ik wil straks Fleur gaan bellen.'
'Goed van je,' zei ik met een glimlach.
'Wil je er bij zitten? Want we kunnen misschien wel Skypen.'
'Natuurlijk wil ik dat.'
'Fijn, dank je wel.'
'Wil je haar ook vertellen over ons?'
'Die merkt dat vanzelf wel. De vragen komen echt wel.'
'Daar twijfel ik ook niet aan.' We reden na een tijdje de parkeerplaats van het bureau op en gingen naar binnen. Daar werden we meteen 'hartverwarmend' ontvangen door Mechels.
'Wolfs! Van Dongen! Mijn kantoor!' Riep ze. Wolfs en ik gingen er zo snel naartoe als we konden. Maar dat ging niet zo goed, lang leve krukken.
'Ga zitten.'
'Waarom moesten we komen?' Vroeg ik.
'Jullie hebben gister het nieuws gezien?' Ik knikte. 'Goed, dat was Bols' vrouw. Zij is een maand of drie terug opgegeven als vermist. We hebben geen enkel spoor van haar gehad en weten ook niet wat er in die drie maanden is gebeurd. Er wordt op dit moment autopsie op haar lichaam gedaan. Aan jullie de eer om informatie uit Bols te krijgen.'
'Zit hij al in het verhoor?'
'Ja, verhoor 3. Jullie kunnen nu gaan.' Ik stond op en liep naar verhoor 3 met Wolfs achter me aan. Ik zette mijn krukken weer tegen de muur aan en liep naar binnen.
'Zo, Bols.'
'Ja?'
'Waarom zit u hier?'
'Omdat ik u getaserd heb en mensen heb vermoord.'
'Is dat de enige reden?'
'Voor zover ik weet wel.'
'Vertel eens wat over uw vrouw,' viel Wolfs in.
'Mijn vrouw? Die is vermist. En ze moet nog steeds de scheidingspapieren tekenen.'
'Is ze echt vermist?'
'Ja, ze is naar Duitsland gegaan en sindsdien heb ik niks meer van d'r gehoord.'
'Dan hebben wij nieuws voor u.' Hij keek me hoopvol aan. 'Uw vrouw is gisteravond gevonden.'
'Echt? Waar? Hoe is het met haar?'
'Ja, alleen gaat het niet zo goed. Ze is dood. En gevonden op de Sint Pietersberg.' Ik zag mijn woorden binnenvallen als een bom. Bols zijn lichaam begon te schokken waarna hij hard begon te huilen.
'Hoe?' Vroeg hij.
'Dat weten we niet. Maar we moeten rekening houden met een misdrijf.'
'Nee! Nee!' Huilde hij.
'Bols, kunt u ons iets vertellen over u vrouw?' Vroeg ik kalm.
'Het is een schat van een mens. Deed nooit iemand kwaad. Ze wist dat ik corrupt bezig was. Daarom wilde ik bij haar weg. Ik moest haar beschermen. Maar zij wilde niet scheiden en daarom ging ze naar Duitsland. Dit verdiend ze echt niet,' zei hij en begon weer te huilen.
'Hier krijgen we echt niks meer uit,' fluisterde ik naar Wolfs. Hij knikte en stond op. Ik volgde hem de kamer uit. We gingen gelijk door naar Mechels en lichtte haar in.
'Oke, goed werk. Jullie kunnen weer naar huis en ik houd jullie op de hoogte.' Ik knikte en we gingen weer naar de auto.
'Eef? Wil je Fleur even een sms'je sturen?' Vroeg Wolfs.
'Ja hoor,' zei ik en hij gaf me zijn telefoon aan. 'Wat moet ik sturen?'
'Hoi Fleur, kun je zo Skypen? Kus.' Ik typte het en verstuurde het berichtje. Als snel kreeg ik antwoord.
'Moet ik het voorlezen?' Vroeg ik.
'Ja, graag.'
'Hee pap. Ja ik kan over een half uurtje! Is dat goed? X.'
'Stuur maar terug; ja dat is goed! Tot zo! X.'
'Gedaan.' Tegen de tijd dat we thuis waren en alles hadden opgestart, was het halfuur al weer voorbij. Ik zat tegenover Wolfs aan de keukentafel, zodat Fleur mij nog niet kon zien.
"Heee pap!" Hoorde ik. Ik zag hoe Wolfs begon te stralen.
'Hee lieverd. Hoe is het met je?'
"Ja het gaat opzich wel goed. Ik mis je wel hoor. En met jou?"
'Ik mis jou ook. En het gaat goed.'
"Fijn. En met Eva? Ligt ze nog in het ziekenhuis?"
'Ja dat gaat ook echt stukken beter. Ze is ontslagen uit het ziekenhuis en we werken nu thuis aan het volledige herstel.'
"Dat is echt super goed nieuws! Is ze in de buurt?"
'Ja, ze is in de keuken.'
"Mag ik haar even zien?" Ik stond op en liep stilletjes naar de keuken.
'Ja tuurlijk. Ik roep d'r even.'
"Is goed."
'Eef?' Riep hij.
'Ja?' Riep ik terug.
'Kom je even? Ik ben aan het Skypen met Fleur en ze wil je even zien!'
'Joe, ik kom eraan!' Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Hij schoof de laptop wat naar het midden zodat we allebei in beeld waren.
'Hee Fleur,' zei ik met een glimlach.
"Hey Eef. Hoe is het met je?"
'Ja goed. Ik heb geluk gehad. En met jou?'
"Ja ook wel goed."
'Heb je nog nieuws?' Ze keek van mij naar haar vader en weer terug. Ik snapte wat ze bedoelde en keek Wolfs aan. Hij keek me vragend aan. Ik schonk hem een glimlach, nu begreep hij het wel.
'Ik ben al weg.'
'Eindelijk,' zei ik met een knipoog naar Fleur. Ze begon te lachen. Wolfs stond op en legde even zijn handen op mijn schouders.
'Roep maar als ik weer welkom ben.'
'Komt goed. Dag Wolfs,' lachte ik waarna hij wegliep. Ik focuste me weer op Fleur.
'Dus, heb je nog nieuws?'
"Nee, niet echt. Maar ik moet je wel wat vertellen."
'Is er iets?' Ik zag Wolfs' bezorgde hoofd de hoek om komen en schudde subtiel mijn hoofd als teken dat hij weg moest gaan.
"Nou, niet echt. Maar, ik wilde je gewoon even mijn excuses aanbieden. Ik had jou niet de gevangenis in moeten laten gaan. En je er laten zitten. Ik snap het als je boos op me bent en het me niet zal kunnen vergeven."
'Fleur, kijk me eens aan. Ik ben niet boos op je. Niet meer.'
"Echt niet?" Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, echt niet. Je vader heeft me verteld wat er met je aan de hand was en ik begrijp het nu. Ik snap dat je het nooit zo hebt gewild. Dus nee, ik ben echt niet boos op je.'
"Oh dat is zo fijn. Dank je wel."
'Ik had je ook gewoon moeten komen opzoeken.'
"Ik snap wel waarom je het niet deed."
'Ik had gewoon moeten komen. Ho, wacht even. Ik ben zo terug. Je vader maakt een beetje veel herrie.' Ik stond op en liep naar de keuken waar Wolfs vanalles aan het doen was.
'Wolfs? Hallo?'
'Ja?'
'Wat ben je allemaal aan het doen?'
'Opruimen.' Ik begon te lachen.
'Zo ziet het er niet uit hoor.' Ik pakte zijn handen vast. 'Je bent zenuwachtig,' fluisterde ik. Hij zuchtte diep.
'Shit, je hebt me door.' Ik sloeg mijn armen grinnikend om hem heen en knuffelde hem.
'Kom er bij zitten. Je moet haar nog vertellen wat Mechels tegen je zei.' Hij knikte.
'Eef, zullen we het ook van ons vertellen?'
'Wil jij dat graag?' Hij knikte. 'Is goed, dan vertellen we het.' Ik schonk hem een glimlach en trok hem aan zijn hand mee. Ik ging weer zitten en Wolfs kwam naast me zitten. Hij zat met zijn vingers op zijn been te tikken. Ik pakte zijn hand vast en keek weer naar Fleur.
"Goed, heb jij nog nieuws?" Ik knikte en keek naar Wolfs.
'Lieverd, Mechels zei dat als je terug zou komen, je wel naar de gevangenis zou gaan, maar naar een andere en je eerder vrij zou kunnen komen als je je goed gedraagt.'
"Ik ga niet terug zo lang Bols nog vrij rondloopt."
'We hebben hem opgepakt. Hij komt niet meer vrij.'
"Echt niet?"
'Binnenkort hebben we een zitting en dan horen we zijn straf. Maar hij komt echt niet meer vrij.'
"Oke. Ik kom sowieso niet voordat hij veroordeeld is. Kan ik trouwens niet iets van huisarrest krijgen?"
'Dat zouden we moeten overleggen.' Fleur keek mij aan.
"Eva? Heb je een nieuwe ketting?" Mijn hand ging automatisch naar het halve maantje om mijn nek. Ik knikte.
'Ja,' glimlachte ik. 'Fleur er is nog iets dat je moet weten.'
"Is het ernstig?" Wolfs schudde zijn hoofd, maar ik knikte. Ik keek hem glimlachend aan als teken dat hij het mocht vertellen.
'Fleur, wil je Eva nog als stiefmoeder?' Fleur begon hevig te knikken. 'Dan heb ik heel erg goed nieuws.' Haar ogen werden groot.
"Niet! Hebben jullie iets?" Ik knikte lachend.
'Ja. En je vader is ernstig verliefd.'
"Dat wist ik toch al."
'Klopt. Dit kettinkje heb ik ook van je vader gekregen.'
"Pap! Charmeur!" Ik begon te lachen omdat Wolfs een licht kleurtje kreeg. "Is hij wel een beetje lief voor je?"
'Ja hoor. Het is een schatje.' Ik keek hem glimlachend aan. 'Toch?'
'Jij ja.' Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me tegen hem aan. 'Ben je nu blij?' Vroeg hij aan Fleur. Die begon hevig te knikken.
"Ja duh! Ik wacht hier echt al super lang op! O mijn god ik ben echt blij nu.'' Ik keek glimlachend toe.
'Jij vind het nog leuker dan wij zelf,' lachte ik.
'Nee hoor. Ik vind het geweldig,' zei Wolfs en keek me aan. Ik drukte kort een kus op zijn lippen.
"Aahw zo schattig!" Zei Fleur vrolijk. "Willen jullie me straks een foto van jullie samen sturen? Dan kan ik die hier neerzetten." Ik knikte.
'We sturen een foto zodra we een goeie hebben,' zei ik met een knipoog.
"Is goed." We praatten nog een tijdje met Fleur tot Wolfs eten ging maken.
'Hé lieverd, ik bel je snel weer,' zei Wolfs.
"Is goed. Doei pap! Doei Eva!"
'Doei Fleur,' zei ik glimlachend. Wolfs en ik zwaaiden nog kort waarna we ophingen. Ik draaide me naar Wolfs toe. 'Dat viel toch best mee?' Hij knikte.
'Ja, je had gelijk. Ik ben blij dat ik het nu verteld heb.'
'Zei ik toch. Ik heb gewoon altijd gelijk. Dus, wat hebben we hiervan geleerd?'
'Dat Fleur heel erg blij is dat wij samen zijn. En ik ook trouwens.'
'Ik ook, maar dat is het niet. We hebben geleerd dat Eva van Dongen altijd gelijk heeft.'
'Vooruit, voor deze keer geef ik je je zin.'
'Yes,' zei ik blij en gaf hem een kus. Hij trok me bij hem op schoot. Ik zat nu met mijn gezicht naar hem toe en keek hem glimlachend aan.
'Ik hou van jou, Eva van Dongen.'
'Ik hou ook van jou, Floris Wolfs.' Ik drukte mijn lippen weer op de zijne. Ik voelde dat hij me optilde en ergens naartoe bracht. Ik werd weer neergezet en keek waar ik was. Ik zat op het aanrecht.
'En nu blijf ik lekker kijken naar hoe jij kookt.'
'Doe dat eens.' Ik knikte
'Dat zal ik zeker doen.' Wolfs schudde lachend zijn hoofd en begon met koken.

Hoi lieve lezers! Ik heb bijna vakantie! En dat betekend dat ik veel tijd heb om te schrijven en dus ook weer vaker zal gaan posten ;)
Voor de mensen die al vakantie hebben: geniet er van! X