Safe?

Hoofdstuk 66

Eva
Ik werd wakker van babygehuil en opende mijn ogen. Naast mij zat Wolfs met Reza in zijn armen.
'Hey lieverd,' fluisterde hij toen hij zag dat ik wakker was.
'Hey,' fluisterde ik terug. 'Had ze honger?'
'Ja, Rosan zal ook wel zo wakker worden.' Op dat moment begon Rosan te huilen. 'Als je het over de duivel hebt.' Ik lachte kort en sloeg de dekens van me af om uit bed te stappen. 'Nee blijf maar liggen,' zei Wolfs. 'Ik ben er toch al uit, ik ga wel.' Ik nam Reza van hem over en gaf haar de fles. Wolfs kwam terug met Rosan in zijn armen. 'Dank je wel,' glimlachte ik. Hij kwam weer naast me zitten.
'Graag gedaan schat.' Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. 'Moet je ons nu zien. Twee beste vrienden die al jarenlang verliefd op elkaar zijn, het uiteindelijk toegeven en driekwart jaar later hebben ze een tweeling en gaan ze trouwen.'
'Dat is toch gek, eigenlijk?'
'Ja, eigenlijk wel. Maar wel mooi. En ik ben ontzettend blij dat het gebeurd is.'
'Ik ook.' Hij drukte kort zijn lippen op mijn hoofd.
'Wat wil je vandaag gaan doen?' Ik haalde mijn schouders op.
'Geen idee. Ik weet ook niet hoe het met Jason is, dat speelt ook nog mee.'
'Het komt wel goed met hem Eef.'
'Ik hoop het zo,' zuchtte ik. 'Hoe laat is het eigenlijk?'
'Vijf uur, dus je kunt nog mooi gaan slapen.' Ik glimlachte.
'Ja, gelukkig wel.'
'Slaapkop,' knipoogde hij.
'Ja ga jij maar eens twee kindjes uitpoepen.' Hij begon te lachen.
'Had ik al gezegd dat ik héél erg blij ben dat jij dat hebt gedaan en ik héél trots op je ben?'
'Hhhm,' zei ik en deed net of ik nadacht. 'Weet ik niet eigenlijk.'
'O, dan doe ik het nu. Ik ben héél erg blij dat jij deze twee schatjes hebt uitgepoept. Dat je hun moeder bent, de moeder van mijn kinderen. En ik ben heel trots op je. Op jou en ons gezinnetje.' Ik keek hem glimlachend aan.
'Je bent lief, Wolfs.' Ik gaf hem een kus. Ik stond op uit bed en liep naar de deuropening. 'Ga je mee? Dan kunnen ze weer naar bed.' Wolfs knikte en stond ook op. We liepen naar de babykamer en verschoonden de meisjes waarna we ze weer in bed legden. Wolfs sloeg zijn armen om me heen.
'Ze zijn mooi hè,' zei ik zacht. Hij knikte.
'Ja, ze lijken op hun moeder.'
'Nee, Reza lijkt op mij. Rosan lijkt sprekend op jou.' Hij grinnikte even.
'Kom, ga je mee?' Ik draaide me om in zijn armen en liet mijn armen in zijn nek rusten.
'Ja,' knikte ik. Hij tilde me op en liep naar de slaapkamer, waar hij me weer voorzichtig op bed legde. We kropen onder de dekens.
'Eef?'
'Ja?'
'Kom je bij me liggen?'
'Ja tuurlijk. Ik slaap het liefst in jouw armen. Nu kan het eindelijk.' Ik kroop in zijn armen en liet mijn hoofd op zijn borst rusten.
'Welterusten schat.'
'Welterusten Wolfs,' zei ik en sloot mijn ogen. Al snel lag ik weer in een diepe slaap.

'Eva?' Hoorde ik zacht. Ik negeerde het en probeerde weer verder te slapen. 'Mam?' Weer bleef ik stil. 'Mam?' Hoorde ik nu weer zachtjes. Dit was Lynn. Haar stem klonk gebroken. Ik opende mijn ogen en draaide me om. Lynn stond aan mijn bed. Ze zag er slecht uit. De pijn was van haar gezicht af te lezen.
'Hey lieverd, wat is er?' Ze keek me aan en barstte plots in huilen uit. Ik trok haar naast me op bed en hield haar stevig vast. Ze klampte zich aan me vast.
'Niet loslaten,' huilde ze.
'Ik laat je niet los, nooit meer.' Ze knikte en begon harder te huilen. Ik ging troostend met mijn hand door haar haar. 'Het is goed,' fluisterde ik. 'Het is goed. Je bent veilig, ik ben bij je.' Toen ze weer wat rustiger was, verslapte mijn greep.
'Niet doen, alsjeblieft,' zei ze zacht. Ik pakte haar weer stevig vast. 'Dank je.'
'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik voorzichtig.
'Jason, hij..hij is achteruit gegaan,' snikte ze. 'Ze weten niet of hij ooit nog wakker wordt,' zei ze en brak weer.
'Jezus,' zei ik zacht.
'Ze weten niet wie het gedaan heeft. Het was geen ongeluk.'
'Kom hier meisje,' zei ik en ging met mijn hand door haar haar. 'Het komt goed Lynn. Ik ga er alles aan doen om de dader te vinden. Dat beloof ik je.' Ze knikte. Er werd op de deur geklopt waarna die open ging.
'Eef?' Wolfs' hoofd kwam om de hoek. 'Ik dacht dat ik je hoorde huilen.' Ik schudde mijn hoofd. Toen pas viel zijn oog op Lynn. Hij kwam naar ons toe gelopen en kwam erbij zitten. Lynn liet me los en klampte zich aan Wolfs vast. 'Meisje toch,' zei hij zacht. Na een tijdje liet ze Wolfs los en kwam weer bij mij zitten. Wolfs ging zo zitten dat ik tegen hem aan kon leunen, dus dat deed ik. Ik trok Lynn tegen me aan en ze legde haar hoofd op mijn borst.
'Het is goed Lie, laat maar gaan,' zei ik en ging met mijn hand door haar haar. Ze knikte en begon weer harder te huilen. Na een tijdje werd ze weer rustig.
'Het doet zo'n pijn mam,' fluisterde ze.
'Ik weet het liefje. Ik weet er alles van.'
'Hoezo?' Snikte ze.
'Heb ik je wel eens iets over mijn man verteld?'
'Nee, volgens mij niet. Alleen dat hij vermoord is.'
'Oké, dan zal ik dat nu even doen.' Ze knikte. Ik voelde kort Wolfs' hand op mijn schouder. 'Een paar jaar terug, had ik een relatie met Frank. Hij had mij ten huwelijk gevraagd en ik had ja gezegd. Het is gebleken dat Frank verzijld was geraakt in en in zee was gegaan met allerlei foute mensen en witwaspraktijken. Hij is meerdere malen bedreigd met dat ze mij wat aan gingen doen. Later ben ik erachter gekomen dat hij ergens een rekening had met vier miljoen euro erop. Maar goed, we gingen trouwen. Alles verliep volgens plan. Ik werd naar het altaar gebracht, deed de trouwbelofte waarna Frank dat ook deed. Daarna gaf ik het ja-woord. Toen Frank diezelfde vraag gesteld werd, en hij 'ja' wilde zeggen, klonk er een harde knal door het kerkje heen. Frank viel naar voren, tegen mij aan en zakte in. Ik hield hem vast en ging op de grond zitten. Ik keek naar mijn hand die onder het bloed zat en raakte in paniek. Hij was neergeschoten. Hij was neergeschoten net voordat wij man en vrouw zouden worden. Hij werd meegenomen naar het ziekenhuis. Iedereen vertelde me dat het wel goed zou komen, dat hij er wel weer bovenop kwam, dat hij mij echt niet in de steek zou laten. Zelfs de ambulancebroeders. Maar daar zat ik dan, in mijn trouwjurk, onder het bloed, te wachten op het moment dat de arts zou komen. Marion kwam. En niet veel later kwam de arts. Hij had het niet gehaald. Ze hadden alles gedaan wat ze konden, het speet hem. Frank, mijn man, had het niet gehaald. Terwijl iedereen tegen mij zei dat hij het wel zou halen. Alle hoop die ik had, werd in één harde klap weggeveegd. Ik was alleen, ik was weduwe geworden en ik dacht nooit meer gelukkig te kunnen zijn. Maar daar is het tegendeel van bewezen.'
'Wow, wat heftig,' zei ze zacht. Ik veegde een traan die stiekem zijn weg had gevonden, weg van mijn gezicht.
'Eef?' Zei Wolfs. Ik keek hem aan. 'Het spijt me zo dat ik er niet voor je ben geweest. Dat ik er niet bij was.' Ik pakte zijn hand vast.
'Je bent niet weggegaan, dat is wat telt.'
'Als jij me niet had tegengehouden wel. Het spijt me.' Ik glimlachte naar hem.
'Het is oké, echt.' Hij knikte en ik gaf hem een korte kus. 'Lynn, Ik beloof je dat alles goed komt met Jason. Hij laat je niet zomaar alleen.'
'Ik hoop zo dat je gelijk hebt.'
'Ik heb altijd gelijk,' knipoogde ik. 'Ik ben er voor je hè.' Ze kwam overeind en knikte.
'Ja, dat weet ik. Dank je wel,' zei ze en trok me in een knuffel. Ik hield haar stevig vast. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Ik lachte kort.
'Half elf,' zei Wolfs. 'Ik wilde jullie net komen halen voor het ontbijt. Dus, komen jullie?' Lynn liet me los en knikte.
'Ja, dan ga ik me even omkleden.'
'Is goed, tot zo,' glimlachte ik waarna ze de kamer uit liep. Ik draaide me naar Wolfs.
'Gaat het?' Vroeg hij en ging met zijn duim over mijn wang. Ik knikte.
'Ja, het gaat. Hey, wat ik net zei, meende ik. Ik ben blij dat je bent gebleven. Ondanks alles.' Hij knikte glimlachend.
'Ik ook. Ik hou van je Eef.'
'Ik hou ook van jou,' zei ik en boog naar voren om hem een kus te geven. 'Ik kleed me even om,' glimlachte ik.
'Is goed. Ik kijk wel,' zei hij en Ik gaf hem een tik tegen zijn borst. Ik stond op en liep naar mijn kast om wat kleren uit te zoeken. 'Trek dat blouseje aan, die donkerblauwe.'
'Deze?' Vroeg ik en haalde een donkerblauw blouseje uit de kast.
'Ja, die.' Ik gooide het naar Wolfs en gooide er een zwarte broek achteraan. 'Hé ik ben geen kapstok.'
'Bij deze ben je een kapstok.' Hij begon te lachen en ik gooide er een paar sokken achteraan. 'Nou Eef,' lachte hij. Ik negeerde hem en pakte een beha en onderbroek uit de kast.
'Ik ben ff plassen, zo terug,' zei ik en verdween naar de badkamer. Ik verwisselde mijn pyjama shirt voor mijn beha en trok de schone onderbroek aan. Natuurlijk pleegde ik ook even een plasje. Toen ik weer terug de slaapkamer in liep, gooide ik mijn pyjama naar Wolfs.
'Mag ik m'n broek?' Wolfs gooide mijn broek en ik trok 'm aan. Hij legde mijn kleren naast zich neer en stond op.
'Je bent mooi,' zei hij en kwam voor me staan.
'Je lult,' zei ik en gaf hem een kus. Hij wilde zijn mond weer opentrekken, maar ik legde mijn vinger op zijn lippen. 'Shht, niet zeggen.' Ik haalde mijn vinger weer weg en keek hem aan. Zijn handen lagen op mijn heupen.
'Ik hou van je Eef. Maar dat wist je al.' Ik glimlachte en legde mijn hoofd op zijn borst. Ik griste mijn blouseje achter hem vandaan, van het bed af.
'Ik hou ook van jou.' Ik maakte me los uit zijn greep en trok m'n blouseje aan. Ik deed snel m'n haar en deed wat make up op. 'Kom, we gaan naar beneden.' Hij knikte en pakte mijn hand vast. Samen liepen we de trap af.
'Goeiemorgen tortelduifjes,' zei Fleur vrolijk.
'Goeiemorgen,' glimlachte ik en gaf haar een kus op haar wang. Lynn zat op de stoel tegenover Fleur. Ik liep naar haar toe wn drukte ook een kus op haar wang.
'Hey,' glimlachte ze. Ik knipoogde en ging naast haar zitten.
'Gaat het weer?'
'Ja, het gaat.'
'Mooi,' glimlachte ik. We begonnen te eten en bespraken de plannen voor vandaag.
'Ik ga denk ik even poetsen straks. Is nodig.'
'Ik help je wel,' zei Wolfs. Ik knipoogde naar hem.
'Ik heb veel leerwerk. Fleur? Ben je goed in wiskunde?' Vroeg Lynn. Fleur knikte.
'Ja, wel redelijk. Heb je hulp nodig?'
'Als je wilt, heel graag.'
'Is goed. Dan doe ik ook nog iets nuttigs.' We lachten allemaal even en aten daarna weer rustig verder.

Oeps, weer vergeten te posten.. Hopelijk vergeven jullie me 😜