Safe?

Hoofdstuk 79

Eva
'Pap,' begon Fleur toen we op de bank zaten. Ze keek mij aan waarop ik knikte.
'Ja, lieverd?'
'Ik moet je wat vertellen.'
'Je kan me alles vertellen.'
'Eva? Wil je aanvullen waar nodig?' Ik knikte.
'Ja, tuurlijk.'
'Oké, fijn.' Ze haalde even diep adem en begon met praten. 'Toen we met z'n drieën uit waren, ben ik aangerand.' Ze legde heel het verhaal uit. Vanaf Mike tot aan Tycho. 'Ik heb eva zelfs gevraagd voor me te liegen,' was haar laatste zin. Toen was het mijn beurt om te praten.
'Wolfs?'
'Ja?'
'Ik moet je ook wat vertellen.'
'Er is toch niet ook wat met jou gebeurd?' Ik schudde mijn hoofd. Hij pakte mijn hand vast.
'Ik uhm, ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest.'
'Wat? Hoezo?'
'Nou, weet je nog toen Fleur bij mij was geweest om tampons te halen? Toen ik grapte over die morning after pil?' Hij knikte. 'Nou, ze kwam niet om tampons te halen. Toen vertelde ze me wat er allemaal was gebeurd. Toen vroeg Fleur me of ik het niet aan jou wilde vertellen, ze wilde eerst aangifte doen. Dat vond ik prima, maar ze moest daarna wel echt tegen jou zeggen wat er was gebeurd. Maar ze wilde het pas doen na haar aangifte omdat ze bang was, en ik ook, dat jij rare dingen zou gaan doen. En we wilden jou koste wat het kost uit de problemen houden. Daarom heb ik het stilgehouden. Daarom heb ik al die tijd moeten liegen. En heb ik het van je verzwegen.'
'Meiden? Zouden jullie ons heel even alleen willen laten?' Vroeg hij.
'Ja, maar weet wel dat Eva voor mij heeft gelogen. Ze wilde het zelf niet en dat is voor mij de ultieme stiefmoeder test. Je bent trouwens geslaagd,' deelde ze mee waarna ze verdwenen.
'Ben je boos?' Vroeg ik voorzichtig. Hij knikte.
'Ja, best wel een beetje ja.'
'Waarom dan?'
'Heel simpel, omdat je iets verzwegen hebt over mijn dochter en omdat je tegen me hebt gelogen.'
'Wolfs ik wilde niet liegen, echt niet. Ik deed het voor Fleur. Ze wilde het je pas vertellen als Mike was opgepakt en ze aangifte had gedaan. Ze heeft me bijna gesmeekt het stil te houden!'
'Interesseert me niet Eva. Je hebt het me niet verteld en tegen me gelogen. Dat doet pijn. Maar wat ik niet begrijp is welk voordeel jij hieruit haalt?'
'Ik ben geslaagd voor Fleurs stiefmoeder test?' Ik haalde mijn schouders op.
'Fout antwoord.'
'Ik haal hier niks uit, oké? Helemaal niks. Maar jij bent nu wel boos op mij en ik snap niet waarom.'
'Je snapt niet waarom ik boos ben?' Zei hij verontwaardigd.
'Nee. Ja oké ik heb gelogen en iets verzwegen. Maar ik deed het voor jóuw dochter. En waarom deed ik dat? Omdat zij dat aan me gevraagd had. Ik wilde haar en jou beschermen! Omdat ik van haar hou alsof ze mijn eigen dochter is!'
'O je wilde mij beschermen?'
'Ja! Wolfs we kennen je. Je krijgt losse handjes en dergelijke op dit soort momenten en gebieden. Dat wilden we voorkomen zodat je uit de problemen zou blijven.'
'Probeer het nou niet steeds goed te praten voor jezelf.'
'Dat doe ik niet!' Ik haalde even diep adem. 'Weet je wat, Wolfs? Ik heb hier geen zin in. Als je me toch niet gelooft...  Ik ga ergens anders slapen.' Ik liep naar boven en gooide wat spullen in een tas.
'Eva?' Vroeg Fleur toen ik de gang op liep. 'Het spijt me.'
'Het is niet jouw schuld. Je vader moet niet zo stom doen.'
'Ga je weg?'
'Ja, ik ga ergens anders slapen. Ik ben bij Marion, zeg maar tegen Lynn. Maar niet tegen je vader zeggen.'
'Is goed.' Ze gaf me een snelle knuffel waarna ik naar beneden liep.
'Eef wacht even.'
'Nee, Wolfs. Jij gelooft me niet, dus ik ga.'
'Eef wacht nou even.' Ik stopte met lopen en draaide me boos naar hem toe.
'Weet je nog toen jij tegen mij loog? In het ziekenhuis. Ik vergaf het je meteen toen ik wist waarvoor je het deed. En nu reageer je zelf zo? Dag, Wolfs.' Ik draaide me weer om.
'Eva alsjeblieft.' Eigenwijs liep ik de trap op. 'Eva!' Riep Wolfs net voordat ik de deur dichttrok. Ik liep naar Marions huis en belde aan.
'Eva?' Vroeg ze toen ze open deed.
'Hoi.'
'Wat kom jij nou weer doen? Niet dat je niet welkom bent, kom binnen.' Ik liep achter haar aan.
'Is Patrick er?' Vroeg ik. Die hoefde mij niet zo te zien.
'Nee, hij is een week weg voor werk.' Ik knikte.
'Mar, kan ik bij jou slapen?' Ze knikte.
'Ja tuurlijk, waarom?'
'Ik heb ruzie met Wolfs,' zei ik en begon ineens te huilen. 'Dit is al de tweede keer dat het zo erg is.' We gingen op de bank zitten.
'Meisje toch,' zei ze en pakte mijn hand vast. 'Wat is er gebeurd dan?' Ik legde het hele verhaal uit. Vanaf het punt dat Fleur bij mij kwam, tot het punt waar ik bij Marion aanbelde.
'En nu zit ik dus hier, terwijl mijn kindjes me eigenlijk nodig hebben.'
'Wolfs kan ook wel voor ze zorgen.'
'Moet ik niet teruggaan? Mijn excuses aanbieden.'
'Nee,' zei ze duidelijk. 'Jij hebt je excuses al aangeboden. Hij weet dat jij nooit liegt en als je dan een keer liegt, dat het voor iets ernstigs of groots is. Hij moet maar naar jou toe komen en zijn excuses aanbieden.' Ik knikte.
'Oké, je hebt gelijk.'
'Dat dacht ik.' Ze stond op en liep naar de keuken. Met in de ene hand een pak koekjes en bekers, en in de andere hand een pak chocomel kwam ze weer terug. 'Hier, comfort food,' zei ze en zette het neer. Mijn glas werd volgeschonken met chocomel. 'En nu is het tijd voor afleiding.' Ik glimlachte even. We praatten over vanalles en ik vergat even al het gezeik. Totdat na drie uur de bel ging. Marion stond op en maakte open. Ze kwam al snel terug.
'Het is Wolfs. Hij ziet er niet uit.' Ik zuchtte even.
'Laat maar binnen.'
'Zeker?' Ik knikte.
'Ja, ik haat ruzie met hem.'
'Oké, dan laat ik hem binnen. Moet ik erbij blijven of niet?'
'Hoeft niet. Ik red het wel. En anders roep ik je,' glimlachte ik.
'Oké, vooruit.' Ze liep weer terug naar de deur en kwam terug met Wolfs. Marion verdween naar boven. Ze had gelijk, hij zag er echt niet uit.
'Jezus, wat is er met jou gebeurd?' Vroeg ik dan ook.
'Fleur.'
'Fleur?'
'Ze is boos op mij. Omdat ik jou niet geloofde.'
'En terecht.' Het was even stil. 'Heb je gezopen?'
'Nee. Want de vrouw waar ik van hou, wil niet dat ik dat doe.' Ik glimlachte even.
'Goedzo.'
'Eef wat is er aan de hand met ons? Dit is al de tweede keer.' Ik haalde mijn schouders op.
'Ik weet het niet,' zei ik zacht. 'Misschien moeten we tijdelijk uit elkaar ofzo.'
'Wil je dat?' Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, maar als het echt zover komt wel. Als we onze relatie maar zo sterk kunnen houden. Jij?'
'Ja, hetzelfde. Stel het is nodig, dan zal ik er alles aan doen om onze relatie te redden.' Hij kwam dichterbij. 'Eva, het spijt me dat ik je niet geloofde. Ik weet dat je nooit liegt en dat het echt wel een goede reden heeft als je het wél doet. En al helemaal omdat je het voor Fleur hebt gedaan. Dat je écht net zoveel van haar houdt als van je eigen dochters.'
'Ik wilde het niet Wolfs. Echt niet.'
'Weet ik. Ik ken je toch.' Ik glimlachte even.
'Wolfs?'
'Ja?'
'Ik wil je echt niet kwijt,' zei ik en begon weer te huilen. 'Ik heb je nodig.' Hij nam me in zijn armen.
'Ssst. Je raakt me niet kwijt. Nooit. We gaan niet uit elkaar. We gaan er gewoon even tussenuit.' Ik knikte. Na een tijdje liet ik hem los.
'Het spijt me,' zei ik zacht.
'Nee Eef, jij hebt niks fout gedaan. Het spijt mij ook, heel erg.' Ik trok hem in een knuffel. 'Ik hou van je.'
'Ik ook van jou.'
'Kom je mee naar huis?' Vroeg hij toen hij me losliet.
'Ja. Ik ga even naar Marion.' Hij knikte en ik liep naar boven. 'Mar?'
'In m'n kamer.' Ik maakte de deur open en liet me naast haar op bed ploffen. 'En?'
'Het is weer goed, gelukkig. Dus ik slaap thuis.'
'Is goed. Fijn dat het weer goed is,' zei ze en pakte mijn hand cast.
'Ik ben zo bang dat ik hem kwijt ga raken,' zei ik zacht.
'Nee joh, het gaat toch super goed tussen jullie?'
'Ja, maar dit is al de tweede echte ruzie in korte tijd.'
'Jullie hebben veel aan je hoofd gehad Eef. Maar ik weet honderd procent zeker dat jullie hier juist weer sterker uit komen.'
'Lief van je Mar.'
'Kom, dan gaan we naar beneden.' Ik knikte en samen liepen we naar beneden. Wolfs nam mijn tas van me over.
'Dank je wel, dat je d'r voor me bent. En voor je speech en afleiding.' Ze lachte even en trok me in een knuffel.
'Daar zijn we toch beste vriendinnen voor. En je bent hier altijd welkom.'
'Ja, gelukkig wel.' We liepen naar de voordeur.
'Waag het niet haar weer pijn te doen,' zei ze tegen Wolfs. 'Want dan krijg je met mij te maken.' Ik glimlachte naar haar.
'Geen zorgen. Ik wil haar ook geen pijn doen. Nooit meer.' Hij pakte mijn hand vast.
'Mooi zo.'
'Dank je wel Mar, slaap lekker,' zei ik.
'Welterusten,' zei ze waarna ze de deur dicht deed.

1. Sorry voor het niet posten. Ik leef in mijn schoolboeken atm en vergeet deze app altijd. Sorry dus
2. Laat dan toch nog maar even je ongezouten mening over dit verhaal/hoofdstuk :)