Safe?

Hoofdstuk 18

Eva
Ik werd wakker van de deur die open ging.
'Hee,' fluisterde Wolfs.
'Hee,' zei ik schor.
'Ik heb wat te eten meegebracht,' zei hij en hield een plastic zak omhoog. Ik glimlachte dankbaar naar hem.
'Wat is het?' Vroeg ik toen ik de geur niet kon plaatsen.
'Spaghetti bolognese à la Wolfs,' zei hij trots. Hij kwam naast me zitten en gaf me een bakje met spaghetti aan. Na het eten leek hij mijn infuus pas op te merken.
'Is dat dat sonde ding?'
'Ja,' knikte ik.
'Hoe lang moet je dat?'
'Weten ze niet.'
'Doet het pijn?'
'Nee. Ik voel alleen dit,' zei ik en wees naar de plek waar het infuus mijn hand in ging. 'Maar dat doet ook geen pijn.'
'Voel je al iets in je benen?' Ik haalde mijn schouders op.
'Bewegingen mag ik niet proberen te maken. Maar aanrakingen weet ik niet of ik die voel.' Hij knikte. 'Wil je het proberen?' Vroeg ik. Hij knikte en ik haalde de deken van me af.
'Vanaf waar?' Vroeg hij.
'Begin maar gewoon bovenaan. Ik voel ongeveer tot hier,' zei ik en wees de plek aan. Wolfs knikte en legde zijn handen op mijn bovenbenen en liet ze langzaam en voorzichtig naar beneden glijden, tot aan mijn voeten.
'En?' Vroeg hij.
'Ik weet het niet, doe nog eens,' zei ik en Wolfs deed het weer. Heel licht voelde ik iets kietelen. 'Wolfs,' zei ik.
'Ja?'
'Volgens mij voel ik iets.'
'Serieus?' Ik knikte.
'Ja. Ik voelde echt iets,' zei ik en Wolfs stopte. Hij stond op en kwam naast me zitten. 'Ik had het bijna opgegeven,' fluisterde ik. Wolfs keek me glimlachend aan terwijl de tranen in mijn ogen stonden. Tranen van geluk, dit keer.
'Ik zei toch dat je niet moest opgeven. Alles komt altijd goed Eef. En bij jou al helemaal, want jij bent het sterkste persoon dat ik ooit heb ontmoet. En ik ben blij dat jij mijn meisje bent,' zei hij trots. Nu glipte de traan toch over mijn wang heen. Wolfs veegde hem weg met zijn duim. 'Hey, wat is er?' Vroeg hij lief.
'Niks, ik ben gewoon heel gelukkig met je,' zei ik en hij pakte me vast voor een knuffel. 'Ik hou van je,' fluisterde ik.
'Ik hou ook van jou, heel veel,' antwoordde hij. Op dat moment werd er op de deur geklopt. Ik liet Wolfs los en de deur ging open. Snel veegde ik over mijn gezicht heen. Marion kwam binnenlopen.
'Hey Eef!' Zei ze vrolijk en gaf me een knuffel. 'Is alles goed?' Vroeg ze toen ze mijn betraande gezicht zag.
'Ja,' zei ik. 'Alles is meer dan goed,' zei ik en keek Wolfs aan die naar me glimlachte.
'Oh vertel.'
'Ik voelde Wolfs zijn hand, op mijn been.'
'Oh Eef dat is super!' Zei ze blij en gaf me een knuffel. 'We hadden toch gezegd dat je niet moest opgeven,' doelde ze op Wolfs en zichzelf.
'Ik zal jullie even alleen laten,' zei Wolfs en stond op.
'Kom je over vijf minuten terug?' Vraagt Marion.
'Waarom?' Vroeg hij.
'Doe maar gewoon,' zei ze met een knipoog. Wolfs knikte. Hij liep naar me toe en gaf me een kus.
'Tot zo. Niet te veel over mij roddelen hè,' zei hij en wilde al weer weglopen. Ik liet dat niet gebeuren en pakte zijn hoofd vast en drukte mijn lippen weer op de zijne.
'Tot zo. En ik zal het proberen,' zei ik met een glimlach. Hij schudde lachend zijn hoofd en verliet de kamer. Ik keek hem glimlachend na waardoor Marion me glimlachend aankeek.
'Wat is er?' Vroeg ik.
'Niks.'
'Jawel, anders zit je niet zo te lachen.'
'Wat doe jij dan?'
'Glimlachen, maar zeg nou.'
'Oke oke. Jullie zijn schattig samen. Heel lief,' zei ze. Ze keek me glimlachend aan. 'Ben je gelukkig met hem?' Ik knikte.
'Heel erg.'
'Ik ben trots op je Eef,' zei Marion en knuffelde me weer.
'Dank je wel Mar, dat je er voor me was.' Ze liet me weer los en keek me aan.
'Ik ben er altijd voor je hè, dat weet je toch?' Ik knikte glimlachend. 'Vertel me eens over jullie,' zei ze met een grote glimlach.
'Wat wil je weten?' Vroeg ik. Marion keek me sneaky aan. 'Nee, Mar. Nee. Nog niet. En het kan ook niet trouwens,' zei ik lachend. 'Iets anders?'
'Vertel me gewoon iets.'
'Hij is zo lief voor me. En ik denk dat, dat wat ik bij hem voel, ik niet bij Frank heb gevoeld. Ik weet het niet. Hij is gewoon..'
'Perfect voor jou,' maakte Marion mijn zin af. 'Fijn dat jullie dat zelf nu ook door hebben.' Ik schudde lachend mijn hoofd.
'Je spoort niet,' zei ik. Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Pardon?'
'Je hoorde me wel. Je spoort niet.'
'Hou ook van jou.'
'Mooi zo.'
'Nee maar weer even serieus. Ben je echt gelukkig met hem?' Ik knikte.
'Ja. Ik ben gelukkig met Wolfs. Heel erg.' Marion glimlachte oprecht en gaf me een korte knuffel.
'Ik ben blij voor je Eef.'
'Dank je wel. Maar eh, hoe is het met jou en Patrick?'
'Super goed. Hij en Frits kunnen echt super goed met elkaar opschieten. En hij is super lief voor me en we denken erover om samen te gaan wonen. Niet officieel maar dat hij bij mij intrekt.'
'Dat klinkt goed Mar. Fijn dat je nu eindelijk iemand gevonden hebt.' Ze knikte met een grote glimlach.
'Ja, ik ben er ook blij mee.' De deur ging open en Wolfs kwam weer binnen. Hij kwam naast me op bed zitten.
'En? Hebben jullie lekker over mij geroddeld?' Vroeg hij. Ik knikte.
'Ja. Heeeeel veel. Toch Mar?' Vroeg ik waarna ze hevig knikte. Wolfs schudde lachend zijn hoofd.
'Sukkels.'
'Dank je. Hou ook van jou,' zei ik droog. Wolfs drukte me tegen zich aan.
'Ik hou wel van je hoor,' zei hij en drukte een kus op mijn haar.
'Mooi.'
'Jij bent mooi.'
'Niet.'
'Wel.'
'Niet.'
'Wel,' zeiden Wolfs en Marion tegelijk.
'Niet,' zei ik eigenwijs.
'Wel, je bent hartstikke mooi,' zei een bekende stem. Ik keek op naar de deuropening waar Romeo ineens stond.
'Romeo!' Riep ik vrolijk. Hij kwam lachend naar me toe gelopen en gaf me een knuffel.
'Hey Eef. Heb je me gemist?' Ik knikte.
'Eerlijk gezegd wel. Wie had gedacht dat ik dat ooit nog zou zeggen?'
'Niemand,' zei iedereen tegelijk. Romeo ging op de andere stoel naast mijn bed zitten.
'Romeo, ik wil je wat vertellen. Ik weet niet of je het al weet omdat Marion d'r mond voorbij  gepraat heeft of niet,' zei ik knipogend.
'Wat is er?'
'Beloof me, dat je het geheimhoudt.'
'Oke. Ik beloof het je,' zei hij en maakte een "ik zweer dat ik het doe" gebaar. Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Maar wat is er?' Vroeg Romeo weer.
'Ik heb een nieuwe vriend. En hij zit hier naast me,' zei ik en keek Wolfs glimlachend aan.
'Echt?' Ik knikte.
'Ja,' zei Wolfs trots.
'Eindelijk zeg. We dachten dat we jullie nog eens in een lege kamer moesten zetten met z'n tweeën.'
'Nee hoor. Wolfs heeft het toegegeven, en toen ik ook. Maar we doen rustig aan,' zei ik terwijl ik Wolfs weer aankeek.
'Ik ben blij voor jullie,' zei hij en gaf me een knuffel. 'Als je maar goed voor d'r zorgt, want ik weet je te vinden,' zei Romeo lachend tegen Wolfs.
'Geen zorgen, komt goed.'
'Ja, dat komt goed. Meneer overbezorgd hier,' zei ik en sloeg Wolfs tegen zijn borst.
'Nou dat valt best mee!' Zei hij verontwaardigd.
'Als jij dat wil, dan valt het mee,' zei ik met een knipoog.
'Wolfs, ik word jaloers. Ik heb d'r nooit zo makkelijk omgepraat gekregen,' zei Romeo met een knipoog, waarna hij toevoegde; 'mevrouw eigenwijs.'
'Nou, dat valt dan wél weer mee,' zei ik.
'Nee,' zei iedereen tegelijk.
'Je bent een schatje hoor, maar je bent ook stronteigenwijs,' zei Marion lachend. 'Hoe dan ook. Ik heb een verrassing voor je.' Ik keek haar vragend aan.
'Je weet dat ik verrassingen haat.'
'Klopt. Maar geloof me. Deze vind je leuk.'
'Oké. Wat is het?'
'Wacht even. Wolfs? Loop je mee?'
'Uh is goed,' zei hij en kwam overeind. Ze liepen de deur uit en ik keek Romeo vragend aan.
'Weet jij het?' Hij knikte. 'Vertel het me.'
'Nee Eef.'
'Romeo alsjeblieft,' zeurde ik.
'Eva,' zei hij en ging op mijn bed zitten. 'Als je even twee minuten wacht. Dan weet je het,' zei hij en legde een hand op mijn schouder.
'Maar dat wil ik niet,' zei ik zielig. Romeo schudde lachend zijn hoofd en ging weer op de stoel zitten. Wolfs kwam weer met een glimlach binnen. Hij kwam weer bij me op bed zitten en sloeg zijn arm om me heen.
'Zeg, ga je me nog vertellen wat het is of?' Vroeg ik.
'Nee. Maar ik weet zeker dat je het geweldig vind,' zei hij en drukte een kus op mijn wang. Marion kwam binnen en sloot de deur achter zich.
'Oke Eef. Ben je er klaar voor?' Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op.
'Weet ik niet.'
'Wil je het weten of niet?'
'Ja ik ben er klaar voor,' zei ik snel. Marion knikte en ik voelde dat Wolfs en Romeo me aankeken. Marion maakte de deur open en wenkte iemand. Toen ik zag wie het was, sloeg ik mijn handen voor mijn mond.

Cliffhanger hehehe