Safe?

Hoofdstuk 53

Eva
'Hup, zitten jij,' zei ik tegen Wolfs waarna hij aan de keukentafel ging zitten. Ik liep naar de keuken en pakte het EHBO-kistje. Ik ging voor hem op de tafel zitten en opende het kistje.
'Eef, dat is niet nodig.'
'Jawel, het zijn twee best grote sneeën. Lynn kun jij het coolpack even pakken?'
'Ja, doe ik.' Ik deed wat jodium op een doekje en depte het op zijn wenkbrauw. Ik voelde zijn gezicht trekken.
'Houd je gezicht eens stil, anders zit ik dalijk in je oog.'
'Ja mam.' Ik maakte zijn wenkbrauw schoon en Lynn kwam aan met het coolpack.
'Hier neerleggen?' Vroeg ze. Ik knikte.
'Ja, dank je.' Ze liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten. Ik bekeek Wolfs' lip en hield daarna het coolpack tegen zijn kaak. Hij trok een pijnlijk gezicht.
'Hij heeft je goed te pakken gehad.'
'Ja, maar ja. Ik moest jou toch beschermen.' Ik knikte glimlachend.
'Niet praten jij. Anders kan ik je kaak niet koelen.'
'Ja mam,' herhaalde hij. Ik koelde zijn kaak en na een tijdje haalde ik het coolpack weg. Wolfs pakte hem bijna uit m'n handen.
'Geef eens.' Ik gaf het coolpack aan hem. 'Oke. Nu ga je op de bank zitten.' Ik deed wat hij zei terwijl hij achter mij kwam zitten. 'Ik ga je schouder koelen. Dus niet schrikken.' Ik knikte en bereidde me voor op de pijn. Hij legde voorzichtig het coolpack op mijn schouder. Ik ademde diep in en beet op mijn lip tegen de pijn. 'Gaat het?' Vroeg hij. Ik knikte en ademde weer uit.
'Jawel.'
'Die klap die je kreeg deed pijn, of niet?'
'Ja, behoorlijk.'
'En nu?'
'Ik heb nu niet meer pijn dan dat ik normaal gesproken heb.'
'Mooi.' Wolfs koelde het een tijdje en haalde het daarna van mijn lichaam af. 'Zo. Lynn heb jij nog ergens last van?' Vroeg hij met een knipoog. Lynn schudde lachend haar hoofd. 
'Nee Lynn, even serieus. Nergens last van? Ook niet van Rik?' Vroeg ik nu.
'Nee. Echt niet.' Ik keek haar doordringend aan. Ze pakte mijn hand vast. 'Echt niet, Eva.'
'Vooruit dan,' zei ik en knipoogde. Ze liet lachend mijn hand los.
'Wat nu?' Vroeg ze. Ik leunde tegen Wolfs aan.
'Nog een keer aangifte doen, ben ik bang. Maar ze hebben hem nu dus hij komt sowieso achter de tralies. Ik denk alleen dat je vader het hier lastig mee gaat krijgen.' Ze knikte.
'Ja. Hij moet echt meer vrienden maken.'
'Ik zal morgen ofzo naar hem toe gaan, om dit te vertellen. Wil je mee?' Ze schudde haar hoofd.
'Nee. Ik wil hem niet gekwetst zien. Niet nog een keer.' Ik glimlachte naar haar.
'Dat snap ik.' Ze haalde even diep adem.
'Ik denk dat het niet heel lang meer duurt voordat ik weer thuis woon.' Ze keek me aan en ik zag iets van pijn in haar ogen. Ik stond op en ging bij haar zitten.
'Lynn, wil je dat wel?' Ze knikte.
'Jawel. Ik kan hier niet altijd blijven wonen. En ik hoor bij jullie, maar ook bij hen.' Ik knikte en trok haar tegen me aan. Ze legde haar hoofd op mijn borst.
'Voorlopig ben je nog hier.' Ze knikte. Ik hoorde haar gapen en liet haar los. 'Ga je slapen?' Ze kwam overeind en knikte.
'Ja, is goed. Welterusten Eva,' zei ze en gaf me een kus op mijn wang. Ze stond op en deed hetzelfde bij Wolfs. Wankelend liep ze de woonkamer uit. Ik stond snel op en ondersteunde haar naar boven. Ik hielp haar met omkleden en de rest. Toen ze eenmaal in bed lag, ging ik bij haar zitten.
'Rust maar goed uit. Het was een zware dag.' Ze knikte.
'Ja. Als jij hetzelfde doet straks.' Ik knikte.
'Ja. Doe ik.' Ik gaf haar een kus op haar wang en stond op. 'Slaap lekker Lynn,' zei ik toen ik in de deuropening stond.
'Slaap lekker Eva,' zei ze en ik sloot de deur. Ik liep weer naar beneden en zag dat Wolfs in de keuken stond. Ik sloeg vanachter mijn armen om hem heen.
'Hey,' zei ik zacht.
'Hee, alles goed?' Ik knikte.
'Ja hoor. En jij?'
'Ook.'
'Wolfs, toen ik straks tegen Mike zei dat ik met hem mee zou gaan.. Ik kwetste je hè?' Hij draaide zich om, keek me recht in mijn ogen aan en knikte.
'Ja. Ik wist dat je het niet zou doen, maar je kwam zo overtuigend over en ik kreeg gewoon een steek in mijn hart.'
'Ik zag het in je ogen. Ik wilde je niet kwetsen maar ik moest iets doen.' Hij knikte.
'Weet ik. En ik wist ook dat je het niet meende. Dus ik ben oké.'
'Echt?'
'Ja, echt,' zei hij en gaf me een kus. Ik nam hem in een knuffel.
'Mooi. Zullen we Fleur Skypen? We moeten nog vertellen dat ik zwanger ben.' Hij knikte en keek me aan.
'Ja, goed idee.' Ik glimlachte naar hem en liet hem los. 'Ik pak de laptop wel.' Ik knikte en ging vast zitten. Wolfs kwam naast me zitten en al snel zagen we Fleur.
"Hallo tortelduifjes," lachte ze toen ze ons zag.
'Hoi lieverd,' zei Wolfs en ik glimlachte.
"Dus. Jullie moeten me iets vertellen?" Viel ze met de deur in huis. Wolfs en ik knikten en hij keek me aan.
'Ja, Fleur. Ga even zitten,' zei ik.  Ze stond nu voor de spiegel haar haren te kammen en stopte daar mee.
"Is er iets ergs?" Vroeg ze en ging zitten. Ze leek ook nu pas het zwaluwstaartje bij Wolfs op te merken. "Heb je weer gevochten?"
'Soort van. Zelfverdediging,' zei Wolfs en keek mij weer aan. Onder de tafel pakte ik zijn hand vast.
'Fleur luister. Ik ga je iets vertellen en ik wil dat je rustig blijft, oké?' Ze knikte. 'Je krijgt een broertje of zusje.' Haar ogen werden groot.
"Wát zeg je?"
'Ik ben zwanger. Drie maanden. We krijgen een kindje, dus jij een halfbroertje of zusje.'
"Jeetje Eva! Super leuk voor jullie! En voor mij natuurlijk," lachte ze. Wolfs en ik knikten lachend. "Gefeliciteerd! Ik ben zo blij nu. Voor jullie en voor mezelf. Jullie hebben eindelijk waar jullie beiden zo lang naar zochten. Jullie zijn kei gelukkig samen, gaan trouwen, krijgen een kindje. Lekker bezig hoor."
'Dank je, Fleur,' glimlachte ik en voelde Wolfs' lippen op mijn slaap.
"Ik kom snel weer naar jullie toe, dat beloof ik." Wolfs glimlachte.
'Doe maar rustig aan. We houden je op de hoogte van alles.'
"Ja. Gaan jullie slapen? Jullie zien er toch wel moe uit." Ik knikte.
'Ja, welterusten Fleur,' glimlachte ik.
"Truste mams," knipoogde ze. Ik stak mijn tong naar haar uit. "Truste papa," zei ze en blies Wolfs een kushandje toe.
'Welterusten lieverd. Ik hou van je.'
"Ik hou ook van jou pap. Nou, Haje wah!"
'Haje,' lachten we en sloten de laptop af.
'Ik ga vast, kom je ook zo?' Vroeg ik Wolfs. Zijn telefoon ging en hij keek wie het was.
'Ja, ga maar vast. Ik kom er aan.' Hij drukte een kus op mijn lippen waarna hij opnam. Ik liep vast naar boven en maakte me klaar. Ik ging op bed liggen en keek wat op mijn telefoon. Al snel ging de deur open en stond Wolfs weer in de kamer.
'Wie was het?' Vroeg ik.
'Mechels.' Ik kwam overeind.
'En?' Hij kreeg een brede lach op zijn gezicht.
'Het is haar gelukt.'
'Wat? Dat is geweldig!' Zei ik en stond op. Ik liep in zijn armen en hij hield me stevig vast.
'Ja. Ze hoeft nu nog maar een kwart jaar huisarrest en een kwart jaar cel. Godsamme ik ben zo blij,' zei hij en tilde me op. Ik sloeg mijn benen rond zijn middel om niet te vallen.
'Ik ook.' Ik keek hem glimlachend aan en drukte een kus op zijn lippen.
'Zullen wij dit eens even vieren?' Vroeg hij en begon me kusjes te geven in mijn nek.
'Wolfs, je weet dat ik het even rustig aan wil doen.'
'Ik zal voorzichtig doen, beloofd.' Ik keek hem aan.
'Hmm, vooruit dan maar,' zei ik en plantte mijn lippen op de zijne. Hij legde me op bed neer en al snel was alle kleding uit. Een fijne nacht volgde.

'Eefje?'
'Ja mama?' Vroeg ik.
'Ik zal je missen.'
'Waar ga je naar toe dan?'
'Ik ga weg. Naar een hele mooie plek.'
'Maar mama, mag ik niet met je mee?'
'Nee Eefje, het spijt me. Dat kan niet.'
'Waarom niet dan?'
'Omdat jij hier moet blijven. Jij moet goed voor jezelf en Maurice zorgen. Ook als papa dat niet doet. Oké?'
'Oké. Mama?'
'Ja liefje.'
'Ik wil niet bij papa blijven. Papa doet me pijn.' De tranen liepen nu over mijn wangetjes heen.
'Ik zal altijd over jou blijven waken liefje. Als er wat is, kun je altijd naar boven kijken en tegen de sterren praten. En de felste ster aan de hemel, dat ben ik.' Ik knikte en ze nam me in haar armen. 'Je weet toch hoe ik jou altijd noem?'
'Sjeetje,' snikte ik.
'Ja, mijn Sjeetje. Kijk eens, ik heb iets voor je.' Ze liet me los en ik ging op haar bed zitten. Ze haalde een grote, dikke envelop tevoorschijn. 'Deze mag je pas openmaken als je gelukkig bent. Verstop het ergens waar papa het niet kan vinden. Oké?' Ik knikte.
'Mama?'
'Ja Sjeetje?'
'Ik wil niet dat je weggaat.'
'Ik ook niet, maar ik moet. Beloof je me, dat je iets van je leven maakt? Dat je een goede baan krijgt. In ieder geval iets wat je leuk vindt, en waar je trots op bent?' Ik knikte. 'Maak mij trots, Eva. Ik weet dat je het kunt.'
'Ik beloof het.' Ik begon weer te huilen en ze nam mij in haar armen. Ik sloeg mijn armpjes om haar heen.
'Dag Eva. Je zal altijd mijn kleine meisje blijven en ik zal altijd van je blijven houden. Maak me trots.'
'Dag mama,' snikte ik en ze kuste voor de laatste keer mijn wangetje. Zo stierf mijn moeder, terwijl ik in haar armen lag. Ineens was ze weg. Weggerukt uit mijn leven.  En daar zit je dan. Als zesjarig meisje, op bed bij je net overleden moeder. Met een zwakbegaafd broertje en een vader die niet voor je zorgt maar je alleen maar pijn doet.

Ik schrok wakker en wierp een snelle blik op de wekker. Drie uur 's nachts. Ik stond op en liep naar de wc. Ik bekeek mezelf in de spiegel en zag dat mijn wangen helemaal betraand waren. Zonder dat ik het wilde begon ik weer te huilen. Na een tijdje plensde ik wat water in m'n gezicht, droogde het af, ging naar de wc en liep weer terug naar bed.
'Eef?' Vroeg Wolfs' schorre stem.
'Hmm?' Humde ik.
'Wat is er?'
'Moest plassen,' zei ik in de hoop dat hij niks aan mijn stem zou horen.
'Oké. Kom,' zei hij en opende zijn armen voor me. Ik kroop tegen hem aan en sloot mijn ogen. Zijn sterke, beschermende armen lagen om me heen.
'Truste,' fluisterde ik.
'Welterusten liefje,' zei hij en kuste mijn wang. Net als mijn moeder deed. Ik voelde weer tranen lopen, maar negeerde het. Uiteindelijk viel ik toch vrij snel weer in slaap.

Fijne kerstdagen iedereen! ❤️🎄