Safe?

Hoofdstuk 47

Oké dus in plaats van te leren voor en tijdens mijn toetsweek heb ik dit geschreven. Hallo onvoldoendes ;)

Eva
'Eef?'
'Hhmm?'
'Ben je wakker?' Ik opende mijn ogen en Wolfs keek me aan.
'Ja.'
'Gaat het?'
'Ja, hoezo?'
'Je trilde net helemaal. En je wangen zijn ook helemaal nat.' Ik ging met mijn hand over mijn wang heen. Hij was inderdaad nat.
'Ik zal wel gedroomd hebben, maar ik kan het niet me niet meer herinneren.' Ik kroop in zijn armen. 'Maar ik heb het wel koud.' Hij nam me stevig vast en drukte me tegen zich aan. Na een tijdje maakte ik me van hem los. Hij keek me vragend aan. 'Ik wil Lynn gaan halen,' zei ik en hij knikte.
'Snap ik. Ga je douchen?'
'Ja, effe snel.'
'Oké, dan zie ik je zo.' Ik knikte en gaf hem een kus. Daarna verdween ik de badkamer in en sprong onder de douche. Ik kwam er al snel weer onderuit en kleedde me aan. Toen ik helemaal klaar was, ging ik naar beneden. Daar wachtte Wolfs op me met een ontbijtje. Ik schoof bij hem aan tafel. We begonnen te eten. In stilte aten we alles op en ruimden we af. Ik sloeg van achteren mijn armen om Wolfs heen terwijl hij het beleg teruglegde.
'Dat was lekker. Dank je wel.' Hij draaide zich naar me om en sloeg zijn armen ook om mij heen.
'Graag gedaan. Zullen we zo gaan?' Ik knikte.
'Ja. Hoe laat is het nu?'
'Half elf. Dus we kunnen wel over een halfuurtje gaan.'
'Is goed.' Ik sloot mijn ogen en snoof zijn geur op. Ik keek hem weer aan. 'Weet je wat wij straks gaan doen?'
'Nee. Vertel.' Ik kon een grote glimlach niet onderdrukken.
'Wij gaan aan jouw conditie werken.' De glimlach op zijn gezicht verdween.
'Ah nee. Moet dat nou.'
'Ja. Dokters orders,' glimlachte ik. Hij tilde me op en zette me op het aanrecht.
'We kunnen ook op een hele andere manier aan mijn conditie werken,' zei hij en liet zijn handen onder mijn shirtje glijden.
'Dat kan inderdaad óók.' Glimlachend drukte ik een kus op zijn lippen. Die kus veranderde al snel in een lange zoen. Toen we de zoen hadden afgesloten, keek hij me vrolijk aan en trok zijn handen terug.
'Dus we gaan niet meer lopen?'
'Jawel. We kunnen jouw ideetje er lekker bij doen. Maar rennen staat ook op onze to do list. Weet je nog?'
'Ah ja,' zuchtte hij.
'Je komt er echt niet onderuit hoor schat,' lachte ik nu.
'Nee. Maar je doet wel rustig aan hè?'
'Ik zal mijn best doen.'
'Fijn,' zei hij en sloeg zijn armen om me heen. Toen mijn lichaam schokte, trok hij ze gelijk weer terug. 'Doe ik je pijn?' Ik schudde mijn hoofd. 'Eva.'
'Ja,' zei ik zacht. Hij liep weg en ik trok mijn shirt uit.
'Komt ie,' zei hij na een tijdje. Ik voelde zijn hand op mijn pijnlijke schouder en kneep in het aanrechtblad tegen de pijn. Toen Wolfs klaar was, liet ik het blad los. Ik liet het intrekken en trok mijn shirt weer aan.
'Kom. We gaan. Tegen de tijd dat we daar zijn is het half uur wel weer om.' Hij knikte en we liepen naar de deur. Wolfs hield mijn jas voor me open en ik trok hem aan. 'Slijmbal,' knipoogde ik waarna ik de deur uit liep. Ik was al bijna bij de auto, toen ik Wolfs aan hoorde komen rennen. Hij sloeg van achteren zijn armen om me heen en ik draaide me om. Ik liet mijn armen in zijn nek rusten.
'We hebben publiek,' glimlachte Wolfs. Ik keek naar dezelfde kant als hij en zag een groepje kinderen met hun ouders staan. Ik herkende de buurvrouw. Ze zwaaide even. Ik zwaaide terug en keek Wolfs weer aan.
'Boeie.'
'Kunnen ze mooi kijken naar hoe moe mijn meisje is,' zei hij en drukte zijn lippen op de mijne. Ik hoorde een paar kinderen 'ieeeeee,' roepen en trok glimlachend terug. Ik draaide me richting de buurvrouw en liep samen met Wolfs op haar af.
'Ha Eva, hoe is het?' Vroeg ze.
'Ja goed. Met jou?'
'Ja, ook. Ik wist helemaal niet dat jullie iets hadden.'
'We hebben wel meer dan iets,' zei Wolfs en knikte naar mijn ring. Ik liet hem zien.
'Oh wat leuk! Gefeliciteerd!' Zei ze en gaf ons beide drie zoenen.
'Dank je Lisa. Hoe is het met Floor?'
'Ja ook goed. Ze is nu net vier geworden. Ze vraagt altijd wanneer ze jou weer ziet. Wacht even.' Ze draaide zich om. 'Floor! Kom eens kijken wie er is!' Ze keek om en ik zag een glimlach verschijnen. Het kleine meisje kwam aangehuppeld en ik zakte door mijn knieën.
'Eva!' Riep ze en liep in mijn armen.
'Heee meisje,' zei ik en tilde haar op. 'Hoe is het met jou?'
'Goed! Ikke jou gemist.'
'Ik heb jou ook gemist. Ga je al naar school?' Ze schudde haar hoofd.
'Bijna. Met beer samen.'
'O wat leuk!'
'Wanneer mag ik naar jou toe?'
'Als mama dat goed vind, heel snel. Oké?' Ze knikte.
'Afgesproken?'
'Afgesproken,' zei ik en zette haar weer neer.
'Doei Eva!' Zei ze en gaf me een natte kus op mijn wang, waarna ze weer wegrende. Ik stond lachend op.
'Het blijft een leuk meisje,' zei ik tegen Lisa.
'Het is leuk om te zien dat jullie het zo goed kunnen vinden.'
'Vind ik ook,' zei Wolfs en sloeg zijn armen om me heen.
'Hey, gisteren die ambulance. Dat meisje is niet jouw dochter toch?'
'Nee,' zei Wolfs. Hij keek me aan.
'Ze woont tijdelijk bij ons. Het ging niet goed met haar dus vandaar. En gisteren is ze in elkaar geslagen, vandaar de ambulance. Maar we gaan haar nu ophalen.'
'Oh wat vreselijk! Oh dan zal ik jullie niet langer ophouden! Veel geluk samen en wens haar beterschap!'
'Joe doe ik!' Zei ik en we liepen naar de auto. We reden naar het ziekenhuis en gingen gelijk door naar Lynns kamer. Ze was gelukkig al wakker. 'Goeiemorgen,' zei ik en schonk haar een glimlach.
'Goeiemorgen,' zei ze, ook glimlachend. Ik ging bij haar op bed zitten.
'En? Klaar om naar huis te gaan?' Ze knikte.
'Ja. Best gek dat ik de Ponti nu ook als thuis zie.' Ik glimlachte.
'Heb je pijn?'
'Niet echt. Maar de pijnstillers heb ik wel nodig.' Ik knikte.
'Ik ga even je arts zoeken en dan gaan we. Oké?' Ze knikte en ik stond op. Wolfs volgde me de gang op. 'Wat is er?' Vroeg ik.
'Vraag of ze eventuele sporen hebben gevonden en of we die kunnen krijgen.' Ik knikte.
'Ja baas,' lachte ik en hij gaf me een kus, waarna hij weer naar binnen ging en ik naar het kantoortje van dokter Boz liep. Ik klopte aan en liep naar binnen.
'Mevrouw van Dongen, goedemorgen.'
'Goedemorgen,' antwoordde ik.
'Gaat u zitten.' Ik ging zitten. 'Wat kan ik voor u doen?'
'Ik wil graag weten of Lynn blijvende schade heeft opgelopen.'
'Nee. Ze zal de blauwe plekken nog wel even blijven voelen, maar er is geen blijvende schade.'
'Oké, fijn. En zijn er sporen gevonden op haar lichaam?' Hij knikte en zette zijn bril op.
'Ja, die hebben we.'
'Kunt u ze opsturen naar het lab? Dan zorg ik dat de resultaten bij ons op het bureau komen.'
'Ja natuurlijk.' Ik gaf hem het adres van het lab.
'Fijn.'
'U komt mevrouw Boelens ook ophalen, neem ik aan?' Ik knikte.
'Ja. Kan ze gelijk mee?'
'Ik zal even met u meelopen. Dan kan ze daarna gelijk weg.' Ik knikte en we stonden beiden op. We liepen naar Lynns kamer en gingen naar binnen. Daar ging ik naast Wolfs staan. 'Goedemorgen mevrouw Boelens,' zei dokter Boz.
'Môgge,' antwoordde Lynn. Droogkloot, dacht ik bij mezelf. Dokter Boz gaf nog wat informatie door en draaide zich daarna om naar mij.
'Ik ga er vanuit dat u goed voor haar zorgt.' Ik knikte.
'Natuurlijk,' zeiden Wolfs en ik tegelijk. We lachten allemaal kort.
'Ik zal alles opsturen naar het lab.'
'Ja, hier heeft u mijn contactgegevens. Mocht het nodig zijn,' zei ik en gaf hem mijn kaartje. Hij knikte en wenste ons en Lynn een spoedig herstel toe. Ik knikte vriendelijk en hij verliet de kamer. 'Nou, klaar om naar huis te gaan?' Vroeg ik Lynn. Ze knikte.
'Nou en of. Ben helemaal klaar met dit pokke ziekenhuis.' Wolfs begon te lachen.
'Wat?' Vroegen Lynn en ik tegelijk.
'Nee, niks. Dat jullie gewoon zo veel op elkaar lijken.'
'Dat heb ik gehoord, ja,' zei Lynn en kwam overeind. Wolfs pakte haar spullen en we liepen de gang op. We gingen richting de uitgang, toen iemand mijn naam riep.
'Eva? Ben jij dat?' Ik draaide me om.
'Hey San!' Ik liep op haar af en we gaven elkaar een knuffel.
'Hoe is het met je?' Vroeg ze.
'Goed! Ik heb nergens meer last van.'
'Uitgezonderd van je schouder?' Ik keek haar vragend aan. 'Ik hoorde het op het nieuws en heb je arts gesproken. Wat een heldenactie.' Ik knikte.
'Pijnstillers doen veel.' Ze knikte. 'En hoe is het met jou?'
'Ja goed.' Wolfs en Lynn kwamen aanlopen. 'En jij en Wolfs?' Wolfs sloeg zijn arm om me heen.
'Ook goed.'
'Heel erg goed,' zei Wolfs en ik stak glimlachend mijn hand op. Sandra's ogen werden groot.
'O mijn god!' Ze trok me weer in een knuffel en gaf me drie zoenen. 'Gefeliciteerd!' Zei ze en gaf Wolfs drie zoenen.
'Dank je wel,' zei ik lachend en ging weer bij Wolfs staan.
'En is dat je dochter?' Vroeg ze en knikte naar Lynn. Ik keek haar glimlachend aan en sloeg mijn arm om haar heen.
'Een soort van,' glimlachte ik.
'Een soort van,' beaamde Lynn en stelde zich voor. 'Hoi, ik ben Lynn.'
'Hoi, ik ben Sandra. Ik was Eva's fysiotherapeute. En we zijn goede vriendinnen geworden.'
'Eva is een hele goede vriendin, of niet?' Sandra knikte.
'Zeker.' Ik trok Lynn dichter tegen me aan.
'Eva is geweldig,' zei Wolfs en drukte een kus op mijn slaap.
'Jullie zijn me een stelletje joh,' lachte ik.
'Je ziet er goed uit Eva. Maar ik moet weer verder. Ik zie je snel weer!'
'Dank je. Tot snel!' Zei ik en ze liep weg. We liepen richting de auto en stapten in. 'Lynn, Marion komt straks je aangifte opnemen.' Ze knikte. Wolfs startte de auto en we reden weg.
'Oké. En dan?'
'Dan kunnen we hem pakken. En zodra de resultaten uit het lab binnen zijn, kan 'ie geen kant meer op.'
'En getuigen?'
'Er is gisteren al een getuigenoproep geplaatst. Weet je of er mensen waren die misschien iets hebben gezien?'
'Ja, volgens mij wel. Ik heb een vrouw gezien, toen Rik me aansprak. Ik weet niet of ze heeft gezien dat 'ie me sloeg.' Ik knikte en draaide me om.
'Ik ga er achteraan Lynn. We pakken hem. Dat beloof ik je.' Ze knikte en ik stak mijn arm naar haar uit. Ze pakte mijn hand vast.
'Dank je wel.'
'Heb je trouwens al ontbeten?' Vroeg ik na een tijdje.
'Ja, iets kleins. Maar ik heb niet echt honger.' Wolfs parkeerde de auto en we stapten uit. Lisa stond nog steeds naar Floor te kijken, die mij ondertussen had gezien.
'Eva!' Riep ze en rende op me af. Ik bukte weer en nam haar in mijn armen. Ik tilde haar op. 'Dat jongetje doet mij pesten,' zei ze boos en wees een jongetje aan.
'Wat doet 'ie dan?'
'Mij slaan en zand gooien en hele gemene dingen zeggen. Ik heb gezegd dat ik het tegen jou en mama zou zeggen en jij bij de politie werkt, maar hij geloofde me niet en gaat gewoon door.' Ze begon nu zachtjes te snikken.
'Zal ik er even wat van zeggen dan?' Ze knikte en sloeg haar armpjes om me heen. Ik hield haar vast en Wolfs en Lynn keken me glimlachend aan. Na een tijdje liet ze me weer los en veegde ik de traantjes van haar wang. Ik zette haar weer neer.
'Ik vind jou lief,' zei ze en pakte mijn hand vast.
'Ik vind jou ook heel lief, Floor. Zullen we maar even gaan dan?' Ze knikte. 'Gaan jullie maar vast naar binnen,' zei ik tegen Wolfs en we liepen naar het jongetje.
'Kijk, bas! Dit is Eva en Eva werkt bij de politie!' Het jongetje keek me een beetje bang aan.
'Moet ik in de gevangenis omdat ik deed pesten?' Vroeg hij bang.
'Nee, dat hoeft niet,' zei ik en hurkte voor hem neer. 'Maar je mag nooit meer pesten, oké? Daar kun je mensen heel erg veel pijn mee doen en dan kunnen er hele erge dingen gebeuren. En dan moet je wel de gevangenis in. Heb je me gehoord?' Hij knikte.
'Ik zal het nooit meer doen. Echt niet.'
'Mooi. En ik hoor het als het wel gebeurd. Zeg je nou even sorry tegen Floor?' Hij knikte.
'Sorry dat ik jou deed pesten Floor.'
'Geeft niet bas. Maar niet meer doen, oké?' Hij knikte en ze gaven elkaar een knuffel. 'Dank je wel Eva!' Zei ze.
'Ik ga weer Floor. Lekker spelen he.' Ze knikte en gaf me weer een kus op mijn wang.
'Doeidoei!' Ik stond op en zwaaide nog naar haar. Ik liep naar de Ponti, toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en zag dat het Mike was.
'Hallo Eva,' grijnsde hij. Ik schudde zijn hand van me af. Ik keek hem boos aan. 'Ik ben denk ik verliefd op je. Is er misschien een kans voor ons?' Ik schudde geïrriteerd mijn hoofd en liep door. 'Eva! Wacht nou!' Ik draaide me weer gefrustreerd om.
'Wat moet je?'
'Jou,' zei hij en duwde me tegen de muur. 'Ik wil jou. Jouw lichaam. Mij in jou voelen. Ik wil seks met je.' Zijn handen gingen over heel mijn lichaam en zijn lippen plantten zich ruw op de mijne. Ik verstijfde. Pas toen ik zijn handen bij mijn beha-sluiting en mijn onderste voelde, kwam ik weer bij zinnen. Ik duwde hem van me af, draaide zijn armen om zijn rug en duwde hem tegen de grond.
'Rot op. Ik wil je hier niet meer zien. Begrepen.' Siste ik en duwde zijn armen nog wat verder.
'Au, ja,' piepte hij. Ik stond op en liep naar de Ponti. Ik sloot de deur achter me en leunde er tegenaan. En realiseerde me wat er net gebeurd was. Het drong allemaal langzaam tot me door. Ik was aangerand. Hij wilde mij verkrachten. Ik voelde me plotseling heel vies. Ik liep naar beneden. Wolfs stond met Lynn in de keuken en keek me aan. Ik voelde de tranen opkomen en bleef staan.
'Hee,' glimlachte hij. Ik keek hem aan en begon sneller te ademen. Ik kon mezelf niet meer beheersen. 'Eef?' Ik liep op hem af en vloog hem in zijn armen. 'Wat is er meisje?' Vroeg hij en hield me vast. Nu brak ik echt.
'Het...Mike....muur....kon niet,' huilde ik. Wolfs probeerde me te kalmeren. Hij liet me los en pakte mijn hoofd vast.
'Eef, Eef kijk me aan,' zei hij. Ik keek hem aan en zag de bezorgdheid in zijn ogen. 'Wat is er gebeurd?'
'Mike,' zei ik zacht en brak weer. Hij tilde me op en nam me mee naar boven. Ik was totaal over de rooie. Hij ging op bed zitten en trok me bij hem op schoot.
'Ssst. Stil maar meisje,' fluisterde hij en hield me stevig vast. 'Ik ben bij je. Het is goed, je bent veilig.' Ik liet me gaan en toen ik na een tijdje dacht mezelf wat rustiger te hebben gekregen, begon ik te praten.
'Ik was bij Floor, toen jullie naar binnen gingen,' snikte ik. 'Toen ik naar de Ponti liep, voelde ik opeens een hand op mijn schouder. Het was Mike. Hij zei dat hij verliefd op me was en of er kans voor "ons" zou zijn. Ik was gewoon weggelopen maar hij kwam achter me aan en duwde me ineens tegen de muur.' Ik haalde even diep adem. 'Hij zei dat hij mij wilde. En dat hij seks met mij wilde. Zijn handen waren overal en hij zoende me. Toen heb ik hem, toen ik eenmaal bij zinnen was, van me afgeduwd en hem duidelijk gemaakt dat ik hem hier niet meer wil zien. Toen ging ik naar binnen.' Ik keek Wolfs aan. 'Hij heeft het daar aangeraakt. Hij wilde me verkrachten, Wolfs. Daar doelde hij ook al op toen ik de meisjes thuis bracht,' fluisterde ik en brak weer.
'Eef? Heeft hij..'
'Nee,' onderbrak ik hem. 'Ik duwde hem net op tijd weg.' Hij nam me weer stevig vast. Na een tijdje liet ik hem los. 'Ik ga even douchen,' zei ik en stond op. Hij knikte en stond ook op.
'Eef, kom eens,' zei hij en ik ging voor hem staan. 'Ik wil dat je aangifte doet.' Ik knikte.
'Ja. Ik zal Marion vragen dalijk.' Hij knikte.
'Ik ben trots op je. En ik ben er voor je, dat weet je toch?' Ik knikte en legde mijn hoofd tegen zijn borst.
'Dank je wel. Je bent lief.' Hij sloeg zijn armen om me heen.
'We pakken hem Eef.' Ik gaf geen antwoord.
'Wil je het Lynn vertellen? Ze zal het ook wel willen weten,' zei ik na een tijdje.
'Ja, ik zal haar de details besparen. Ga je dan even douchen?' Ik knikte en mijn telefoon ging af. Ik haalde 'm uit mijn kontzak en nam op.
'Eva,' nam ik weer met een normale stem op.
"Hee Eef, met Marion. Is het goed als ik over een uurtje bij jou ben?"
'Ja, over een uurtje is goed. Komt Romeo ook mee?'
"Ja. Hoezo?"
'Omdat je nog een aangifte moet opnemen.'
"Oke. Ik ben er over een uurtje dan."
'Tot straks,' zei ik en hing op.
'Uurtje?' Vroeg Wolfs. Ik knikte. 
'Ja, nou dan ga ik even snel douchen.'
'Is goed schat. Dan zie ik je zo.' Ik knikte en gaf hem een kus. Daarna verdween ik de badkamer in, bond mijn haar in een knot en stapte onder de douche. De warme stralen deden me goed. Ik sloot mijn ogen en genoot van mijn douche.

Eva/Angela met kinderen ❤️