Safe?

Hoofdstuk 21

Eva
Ik werd langzaam wakker.
'Eef? Eef, blijven liggen,' hoorde ik meteen Wolfs' stem. Ik opende mijn ogen en keek verward om me heen.
'Wat? Wat is er gebeurd?' Vroeg ik vermoeid.
'Zometeen. Hoe voel je je nu?' Ik wreef over mijn gezicht.
'Moe, hoofdpijn, buikpijn,' zuchtte ik.
'Is de buikpijn wel minder?' Ik knikte.
'Ja. Maar wat is er nou gebeurd?'
'Toen je naar een andere kamer was gebracht, moest ik je vasthouden. Weet je dat nog?'
'Ja, toen kreeg ik opeens super veel pijn in mijn buik. Wat was dat?'
'Eef.'
'Wat was het, Wolfs.'
'Je hebt een miskraam gehad Eef. Je was zwanger.'
'Wat? Maar? Hoe? Wat?' Stamelde ik. 'Hoe lang?' Vroeg ik nu met tranen in mijn ogen.
'Sinds de dag dat ik je bij Bols heb weggehaald.'
'Maar, ik heb helemaal geen?..'
'Eef, ze hebben sporen op je lichaam gevonden. Hij heeft je verkracht.'
'Wat? Wanneer? Hoe kan dit?'
'Eva, je bent bijna een hele nacht buiten bewustzijn geweest, toen heeft hij het gedaan.' Wolfs kwam bij me zitten en pakte me vast.
'Ik was gewoon zwanger, van die klootzak. Van díe klootzak!' Zei ik waarna ik begon te huilen. Wolfs hield me vast en zei niks. Na een tijdje maakte ik me van hem los. Hij veegde met zijn vinger mijn tranen weg. Ik hoorde mijn telefoon af gaan. Ik keek wie het was en toen ik zag dat het Marion was, nam ik op.
'Eva,' zei ik met een nog bibberige stem.
"Hey Eef, met mij. Is alles goed?"
'Ja, wat is er?' Draaide ik er omheen.
''Is Wolfs bij je?''
'Ja, hoezo?'
"Zet me even op de speaker."
Ik deed wat ze zei en zette haar op de speaker. 'Je staat op speaker.'
"Mooi, ik heb nieuws voor jullie. Willen jullie dat ik kom of het zo vertel?"
'Uh, wacht even,' zei ik. Ik zette mijn microfoon uit en keek Wolfs aan.
'Mij maakt het niet uit,' zei hij.
'Ik wil niet dat ze me zo ziet,' zei ik zacht. Wolfs glimlachte lief naar me.
'Dan doen we het over de telefoon,' zei hij en ging door mijn haar heen. Ik knikte en zette de microfoon weer aan.
'Doe maar zo,' zei ik.
"Oke, ga wel maar even zitten," zei ze.
'Doen we al, wat is er Marion?'
"Het is Bols."
'Wat is er met die vent?' Vroeg Wolfs.
"Hij is hier. We hebben hem opgepakt en hij staat onder strenge bewaking." Ik knikte, maar realiseerde me dat ze dat niet kon zien.
'Eef?' Vroeg ze dan ook.
"Ja, uhm. Dank je, voor het bellen."
'Graag gedaan. Doe je wel rustig aan?'
"Ja."
'Mag ik Wolfs nog even?' Ik knikte en Wolfs pakte mijn telefoon en haalde die van de speaker af.
'Ik ben zo terug Eef,' zei hij en liep de gang op. Ik liet me achterover op bed vallen en staarde naar het plafond tot Wolfs terug was. Hij kwam naast me liggen en sloeg beschermend zijn arm om me heen.
'Wat zei Marion?' Vroeg ik.
'Bols wil je zien. En hij ontkent alles. Maar hij zei, dat hij alles verteld als hij jou heeft gezien.'
'Ik doe het,' zei ik. 'En ik wil aangifte doen,' zei ik en ging weer rechtop zitten.
'Dat komt goed. Maar je moet eerst weer aansterken om naar het bureau te mogen.' Er werd op de deur geklopt.
'Weet ik. Binnen!' Riep ik. De deur ging open en Sandra kwam binnen.
'Hey Eva,' zei ze.
'Hey,' glimlachte ik. Sandra en ik waren vriendinnen geworden. Ik kon het goed met haar vinden en Wolfs leek haar ook wel aardig te vinden.
'Hoe is het met je?' Vroeg ze.
'Mentaal of fysiek?'
'Beide,' lachte ze.
'Fysiek, wel prima. Mentaal, nogal moe,' zuchtte ik. Sandra glimlachte naar me.
'Zullen we dan maar eens kijken hoe het er met je benen voor staat?' Ik knikte.
'Doe dat eens.' Ze kwam naast mijn bed staan en ik gooide de dekens van me af.
'Je zei trouwens dat je wat voelde?'
'Ja, de hand van Wolfs.'
'Wil je kijken of je het nog een keer voelt?' Ik knikte. 'Moet ik het doen of Wolfs?'
'Ik doe het wel,' zei Wolfs. Hij stond op en ging naast mijn benen weer zitten. Hij legde zijn handen op mijn bovenbenen en gleed langzaam naar beneden. Sandra en hij keken me vragend aan.
'Dit voel ik. Beter dan de vorige keer.' Sandra knikte.
'Goed. Dank je, Wolfs.' Wolfs kwam weer naast me zitten. 'Eva, zou je willen gaan liggen?' Ik knikte en deed wat ze zei. 'Oke, ik ga nu je been omhoog doen. En dan moet jij kijken of je hem hoog kunt houden.'
'Is goed.' Mijn been werd omhoog getild en toen het recht omhoog stond, hield ze het nog even vast.
'Klaar?' Ik knikte.
'Je kunt het Eef,' fluisterde Wolfs. Ik glimlachte naar hem. Hij pakte mijn hand vast en ik knikte naar Sandra.
'Oke. 3, 2, 1,' telde ze af. Ze liet langzaam mijn been los en ik hield het, met minder moeite dan dat ik dacht, overeind.
'Goed zo, laat het nu maar zakken.' Ik liet mijn been zakken en daarna tilde Sandra mijn andere been omhoog. Toen gebeurde weer hetzelfde.
'Oke, dit gaat allemaal goed. Toch?' Ik knikte.
'Ja.'
'Mooi, dan gaan we nu een stap verder. Ga maar rechtop zitten met je benen over de rand van het bed.'
'Joe.' Niet veel later zat ik dus met mijn benen over de rand van het bed.
'Oke Wolfs. Nu heb ik je hulp nodig.' Wolfs werd uitgelegd wat hij moest doen en toen dat klaar was, richtte Sandra zich weer op mij.
'Wolfs, jij gaat recht voor Eva staan. Je helpt haar overeind en zorgt dat ze niet valt. Dus Eva, jij moet kijken of je kan blijven staan.'
'Oke. Daar gaan we dan,' zei ik en stond op, met hulp van Wolfs.
'Super. Wolfs, ik wil dat je haar langzaam los gaat laten, om te kijken of ze zelf kan staan.' Dat deed Wolfs. Ik wankelde een beetje toen hij me losliet, maar bleef uiteindelijk staan.
'Super! Wil je al kijken of je kunt lopen?'
'Ja.' Ik keek Wolfs vragend aan en hij leek me te begrijpen.
'Ik ondersteun je, geen zorgen,' zei hij en legde van achteren zijn handen rond mijn heupen.
'Oke, laten we dit doen,' zei ik en tilde langzaam mijn voet op. De andere voet volgde ook en na een tijdje was ik de hele kamer rond.
'Wolfs? Wil jij daar gaan staan?' Vroeg ik en wees een plek voor me aan. Hij deed wat ik zei en liet me voorzichtig los. 'Als ik val, moet je me opvangen. Oke?'
'Natuurlijk.' Ik knikte en liep naar hem toe. Ik liep niet heel snel en stond niet heel stabiel, maar het lukte. Toen ik bij Wolfs aangekomen was, keek hij me glimlachend aan.
'Super, Eva! Ik kom morgen terug, en dan doen we hetzelfde. Oke?' Zei Sandra.
'Is goed, tot morgen!' Zei ik met een glimlach.
'Ga je zo wel weer liggen? Je moet nog steeds rusten,' zei ze voordat ze de kamer verliet.
'Komt goed,' antwoordde ik.
'Nou, tot morgen dan he!' Zei ze waarna ze verdween. Ik draaide me naar Wolfs en keek hem glimlachend aan.
'Ik ben zo trots op jou, lieve Eef.'
'Ik ook op jou, lieve Flo,' zei ik en sloeg mijn armen rond zijn nek. Wolfs tilde me op en legde me op bed. Hij ging boven me hangen en kuste me. Zijn handen gingen onder mijn shirtje. Ik ging met mijn handen door zijn haar en genoot van de zoen waarin we belandden. Toen we de zoen afsloten, kwam Wolfs weer naast me liggen. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte kusjes in mijn nek. Ik sloot genietend mijn ogen.

Oh jongens sorry dat ik niks gepost had! Ik was het helemaal vergeten! Maar goed, ik post het nu dus in het laatste halfuurtje weekend xd