Undercover as a criminal | Boek 1 en 2

Deel 2 - Hoofdstuk 1

Geen sleutels?

Volgends Charlie mochten we niet opvallen, en dan hij laat ons met een privéjet vliegen.. Hij snapte volgends mij het hele 'niet opvallen' gedeelte niet..

Gelukkig loop ik nu wél naast Jess, in tegenstelling tot onze eerste missie. Als we bij de douane aankomen, laat ik mijn pasje zien, en wilde ik doorlopen. 

"Daar trappen we niet in, jongelui!" 

Ik versteende toen een bewaker dat zei. Serieus? Niet opnieuw.. Kom op!

Ik gaf hem het kaartje waar het telefoonnummer opstond van de dienst. "Bel maar." Het kwam er botter uit dan de bedoeling was, maar op dat moment maakte het me niets uit. 

✭~✭~✭ 

Ik keek vol ongeloof naar het huis. Het leek wel een paleis.. Er was een groot zwembad, en ik kreeg spontaan de neiging om een overwinningsdansje te doen. Dit was ontzettend luxe! 

"Wow! Hier wil ik wel wonen.." Jess kwam naast me staan, en sloeg een arm om me heen. 

"Ja he.. Het is zo mooi.." Ik draaide om me naar hem om, en duwde voorzichtig mijn lippen op zijn voorhoofd. Daarna rende ik -heel kinderlijk- weg. Meteen zette Jess de achtervolging in. Hij had me na een kort stukje al ingehaald en duwde me tegen de boom aan. "Waar denk je heen te gaan?" 

Ik giechelde, en keek hem uitdagend aan. En dan drukte hij zijn lippen teder op de mijne. Hij laat zijn ene arm over mijn rug glijden, en duwt zijn lippen nog steviger op de mijne. 

"Zo, jongelui.." Verschrikt keek ik op. Onze chauffeur stond met een grijns voor ons. "Ik denk dat jullie je wel redden hier?"

"Ja hoor, maar is er nog een sleutel of.." vroeg ik blozend. 

Hij schudde grinnikend zijn hoofd. "Aan sleutels doen we niet, fijne dag."

Ik keek naar Jess, en rende daarna bezorgd naar de voordeur. Ik bekeek de voordeur, en zag geen sleutelgat. Mijn oog viel op een apparaatje dat uitstond. Mij vingers gleden langs de zijkanten, opzoek naar de aanknop. 

Uiteindelijk vond ik de knop aan de onderkant, waarna het apparaatje binnen drie seconden aan ging. Ik keek een beetje uit het veld geslagen naar het apparaatje. En nu? 

Ik voelde dat Jess naast me kwam staan. "Oh, dat is zo cool!" riep hij.

"Eh, wat is cool?"

Hij keek me verbaasd aan. "Dat is een vingerscan!"

"Oh! Dat is zo cool!" Ik liet een stilte vallen. "Wat is een vingerscan?" vroeg ik uiteindelijk.

Hij schudde lachend zijn hoofd, en legde daarna zijn wijsvinger op het zwarte gedeelte. Je hoorde een klik, en de deur ging langzaam open. "Dit is een vingerscan."

Ik liep -een beetje beschaamd door het feit dat ik niet wist wat een vingerscan was- naar binnen. De gang was enorm, en mijn voetstappen echode door het huis heen. Overal stonden tafeltjes met bloemen, en op de grond lagen tapijten.

En dan te bedenken dat dit huis in beslag was genomen van drugsdealers en daarom door ons gebruikt kon worden..

_______________

Het aller eerste hoofdstuk, hier is ie dan! Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden..