Undercover as a criminal | Boek 1 en 2

Deel 2 - Hoofdstuk 8

Ik wist dat die hakken een probleem zouden zijn. 

Ik lag even een paar seconden verbaasd op de grond. Waarom deed mijn lichaam pijn en waarom zag ik twee rode hakken? Daarna realiseerde ik me pas dat ik languit was gevallen. Ik krabbel overeind en kuch een paar keer. Slim, Ellis. Nu kun je het wel vergeten met je status. Ik durfde Charlotte bijna niet aan te kijken, en trok nerveus mijn jurkje iets naar beneden. Ik schudde mijn haar naar achteren en maakte oogcontact. Ik glimlachte en was verbaasd dat ze me niet had uitgelachen, want het zag er vast echt heel erg komisch uit. "Sorry, ik had haast." zei ik  maar toen het even stil was.

Ze trok één wenkbrauw op. "Nu dan niet meer?"

Ik verkrampte van binnen. Ja, wat een goed excuus zeg. En wat nu? "Nee, ik ben nu toch te laat. Een beetje te laat of heel erg te laat blijft te laat." Wat een geweldige speech, Ellis. Ik zou er echt patent op aanvragen. 

Ze keek wantrouwig en maakte aanstalten om weer verder te lopen. Ik wist dat ik degene moest zijn die als eerste wegliep, puur gewoon zodat ze me niet herinnerde als een verlegen meisje. "Nou, ik ga weer verder. Nogmaals sorry voor het vallen voor je neus." zei ik snel waarna ik zo sexy mogelijk doorliep. Ik vond mezelf echt heel erg knap dat ik toen niet nog een keer onderuit ben gegaan. 

Ik keek nog even achterom, maar zag geen Charlotte meer. Nu kon ik  gerust mijn horloge aanzetten en even zeggen wat voor geweldig idee het was om haar op straat tegen te komen. Na een ruis in mijn oortje dat ik in had -wat gelukkig niet uit mijn oor was gevallen toen ik struikelde- hoorde ik wat stemmen praten. "Ellis meldt zich, over." zei ik zacht in de microfoon van het horloge. 

"We horen je, Ellis, over." hoorde ik bijna direct nadat ik me had gemeld. 

"Updates over de eerste ontmoeting." Ik zuchtte even, en vervolgde mijn verhaal: "Het ging niet goed en moet opnieuw uitgevoerd worden, over."

"Jullie hebben vanavond contact met Charlie, over en uit." De vrouw verbrak de verbinding en ik stond een beetje beduusd op de straat. Ik zit echt zwaar in de nesten..

✭~✭~✭

"Jij- Je- Je bent gevallen voor de voeten van Charlotte?" lachte Jess. Hij was buitenadem van de zin die hij met moeite had gezegd terwijl hij bijna stikte.

Ik gooide een kussen van de bank naar zijn hoofd toe. "Ik wist dat die hakken echt een probleem zouden zijn, maar de eerste missie ging nog vrij goed. Ik bedoel, die sleehakken waren wel te doen maar- Je luistert echt niet hè?" 

"Ja- jawel hoor. Maar- Haha. Het is gewoon geweldig."

Ik liet me dramatisch vallen op de bank. "Ja, maar ik krijg vanavond wel problemen met Charlie."

Hij ademden enigszins weer normaal en was gestopt met lachen. Hij stond op en liep naar me toe. Hij boog zich over me heen, legde zijn hand op mijn wang en fluisterde: "Maak je geen zorgen, je bent en blijft altijd mijn prinses. Alles komt goed." Waarna hij me kuste. Het was lief bedoeld, maar ik was een behoorlijk dode prinses..

_______________

Het beloofde hoofdstuk, en hij is voor woensdag geupload. *kijkt trots* Ik hoop dat jullie het nog wel een beetje leuk vinden? :)