Undercover as a criminal | Boek 1 en 2

Deel 2 - Hoofdstuk 10

Een leugentje om bestwil.

Ik zat naar buiten te staren terwijl ik in mijn hoofd helemaal gek werd. Dit was een grap. Gewoon een grap. Straks werd ik wakker, was alles nog normaal en lachte ik hier om. Ik deed mijn ogen dicht en telde tot tien. Langzaam deed ik één oog weer open, en was het een pijnlijk moment. Het was toch echt. Ik stond gefrustreerd op en begon te ijsberen. Ik wist dat ik Jess gewoon moest vertrouwen. 

Maar echt, wat was dat moeilijk. Ik wist nog van Steve en mij dat het redelijk snel kon gaan, ook al hield je jezelf misschien voor de gek. En ik wilde Jess niet kwijt, zeker niet aan zo'n verwend, irritant kind als Charlotte. Ik wist dat het oneerlijk was dat ik charlotte -die er niets aan kon doen dat ze misschien een doelwit was in een aanslag- zo benoemde, maar ik kon gewoon niet helemaal helder meer nadenken. 

"El?" riep Jess, terwijl hij zoekend kijkend binnen kwam. Toen hij me zag ontspande zijn gezichtsuitdrukking. "Hier zit je dus. Ik had je al buiten in de tuin gezocht, maar wist niet dat je in de slaapkamer was." 

Ik knikte vaag en perste een glimlach op mijn gezicht. Ik wilde hem niet laten zien hoe erg ik ermee zat dat hij een 'relatie' moest beginnen met charlotte, terwijl ík zijn vriendin was. 

Hij kwam naast me staan en keek naar buiten. Ik schrok van zijn hand die hij op mijn schouder legde. Hij draaide me voorzichtig naar zich toe zodat ik hem wel in de ogen aan moest kijken. Zijn lieve ogen die me aankeken, zorgde ervoor dat mijn ogen gingen branden. Ik vocht tegen de opkomende tranen en probeerde nog steeds te doen alsof alles oké was.

"Ik denk dat we even moeten praten over wat de missie inhoudt en wat er nog gaat komen." zei Jess zacht maar doordringend. 

Ik begon steeds waziger te zien en er kwam een raar geluid uit mijn mond, dat leek op een 'oké'. Ik liet me zakken op het bed en ademde diep in. 

"Ik wil weten of je het ermee eens bent dat we dit gaan doen. We kunnen altijd stoppen." begon Jess.

"Dat kan niet." fluisterde ik. "We kunnen niet stoppen, dan worden we sowieso ontslagen."

"Ik vind ons belangrijker dan deze missie."

Ik knikte langzaam. "Ik ook, maar je kunt dit gewoon doen. Ik vind het oké, zolang je maar mijn vriend blijft." loog ik. Ik wilde niet dat hij mij ging zien als een jaloerse vriendin. 

"Ik hou van je." fluisterde hij, waarna hij me een lange zoen gaf. De spanning viel een beetje van me af en ik voelde me steeds gelukkiger. Hij hield van me, en die Charlotte kan er niets aan veranderen. 

Hij duwde me naar achteren en kwam op me liggen. Ik sloeg mijn benen om zijn middel en woelde met mijn handen door zijn haar. Op dit moment was alles perfect.

_______________

Zoveel  lieve en leuke berichtjes geven me zo'n fijn gevoel! Iedereen die gestemd heeft (kan nog steeds tot 29 mei geloof ik) wil ik zo erg bedanken. Het spijt me dat de updates maar een keer per week komen, maar meer red ik gewoon niet in de laatste weken. Er staan nog wat vakken open waar ik goed voor moet blokken, en daarbij heb ik Grieks én Latijn, inplaats van alleen Latijn gekozen. Waar ik stiekem best veel spijt van heb. ;) 'Just one night' wordt ergens voor zondag nog geüpdatet, dus don't worry.