Undercover as a criminal | Boek 1 en 2

Deel 2 - Hoofdstuk 6

Ik weet niet of dat een ding is dat ik weet.

"Ellis!" 

Verwildert keek ik om, recht in het gezicht van iemand die ik toen echt even niet wilde zien. Jess hijgde en legde zijn hand op mijn schouder. Ik keek er even naar, en vestigde mijn blik weer op hem. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. "Wat denk je te doen?"

Meteen trok hij zijn hand terug. "Ik- ik.." 

"Ik, ik.." sprak ik hem na.

Hij zuchtte diep. "Ik dacht er gewoon niet bij na. Maar kom op, zo erg is het niet. Dat weet je zelf ook wel." 

"Ik weet niet of dat een ding is dat ik weet.." 

Hij rolde met zijn ogen en legde dit keer zijn hand op mijn arm. "El, het spijt me. Ik had je niet moeten duwen, ik had gewoon op je moeten vertrouwen."

"Ja dat had je inderdaad moeten doen." merkte ik scherp op, waarna ik gefrustreerd zuchtte. "Ik had de hele situatie onder controle; dat die man een mes had betekende toch niet dat ik ineens een zwak iemand word? Ik had een Beretta negentig, Jess. Verdomme een Beretta negentig!"

Ik had eigenlijk vrijwel meteen na mijn uitbarsting spijt dat ik hem zo uitfoeterde terwijl hij me eigenlijk misschien wel gered had. Ik was het alleen zo zat dat mensen me zagen als een zwak en weerloos meisje dat haar ouders is verloren. Maar net zoals die schattige, weerloze katjes, heeft deze kat ook klauwen. Ik zal Balou nog eens vragen hoe zij omgaat met haar imago als schattig, weerloos katje. Maar helaas was zij veilig in het dienstgebouw, en zat ik hier alleen met Jess.

Ik voelde dat zijn greep om mijn arm verzwakte, wat mij de mogelijkheid gaf om me los te trekken. Hij moest zo nodig mij weer 'redden' toen ik de overvaller van de winkel onder schot hielt. Wat dacht die man eigenlijk wel niet? Gewoon met een mes de winkel binnen lopen, en dan maar de mensen achter de kassa bedreigen? Ik wist dat het risicovol was om in te grijpen, en dat ik hoogst waarschijnlijk mijn identiteit had verraden, maar we waren toch in een andere staat? Er waren mensen in paniek, en ik kon daar echt niet meer tegen. 

Het ging snel, ik dacht er niet over na en voor dat ik het wist had ik al geroepen dat ik van de politie was en richtte een geweer op hem. Daarna was het onrustig, maar later ging het leven gewoon weer door alsof er niets was gebeurd. De mensen leken nauwelijks geschrokken, en deden alsof het heel normaal was.

Plots voelde ik wat nats op mijn wang, en schrok ik op uit mijn gedachtes. Voorzichtig voelde ik met mijn vingers, en merkte ik dat het tranen waren. Een verdwaalde snik ontsnapte uit mijn mond. Ik voelde dat twee sterke armen me optilde en me naar het huis toe brachten waaruit ik tien minuten geleden nog woedend was weggelopen. Hij liep gelijk door naar de slaapkamer waarna hij me in het grote bed legde. Ondertussen volgde de ene traan de andere traan steeds sneller op. 

Mijn spieren verkrampten omdat ik het wilde tegenhouden en mezelf verachtte; ik huilde bijna nooit. Na mijn dertiende had ik alles weggedrukt, en blijkbaar was het me nu fataal geworden. Na een tijdje ontspande ik wat meer en liet ik het gewoon gaan. Het kussen was al aardig nat geworden toen ik voelde dat Jess mijn T-shirt en broek uittrok. Ik draaide me om en zag hem wazig de kleren opvouwen. Toen hij klaar was keek hij me even vragen aan. Ik knikte ter bevestiging waarna hij mijn beha ook uitdeed en me zo goed als het kon een t-shirt van hem aantrok.

Ik lag erbij alsof ik een klein kind was dat zichzelf niet eens kon uitkleden, maar op dat moment maakte het me niets meer uit. Even later werd het matras ingeduwd en schoof Jess naast me onder de deken. Voorzichtig legde hij zijn armen om me heen en maakte hij met zijn duimen cirkels over mijn rug. Mijn ademhaling werd al wat regelmatiger toen hij me kuste in mijn nek. "Ik hou van je, prinses." fluisterde hij in mijn oor.  Ik zuchtte, en legde mijn hoofd op zijn borst. 

_______________

Oh wat voel ik me toch schuldig! Maar echt, ik kwam er gewoon niet aan toe. Mo's, So's, proefwerken etc. etc. Ook al is dat natuurlijk geen excuus. Ook snap ik de paar ontvolgingen, want ja, ik ben natuurlijk niet zo interessant zonder nieuwe hoofdstukken. :P Vanavond komen ook al die challenges waarvoor ik genomineerd ben (en die mensen voor ga vervolgen..)

P.s. Geef toe: wie dacht sowieso dat Ellis boos was over die pinpas? :))