De details..
"Dat ding praatte tegen me!" riep ik verschrikt.
Jess grinnikte. "Ja, dat is dus één van de accessoires met een zendertje." legde hij uit.
Ik knikte dom maar bleef zoveel mogelijk uit de buurt van het horloge. Jess daarentegen liep naar me toe en pakte het horloge van de tafel. Gespannen keek ik naar het horloge. Als dat ding straks weer uit het niets ging praten, was ik weg.
"Hallo?" riep Jess naar het horloge.
Ondanks dat ik dat ding dus echt super eng vond, moest ik lachen. Het zag er echt behoorlijk raar uit; Jess die praat met een dameshorloge.
We hoorden eerst een ruis, maar later hoorden we een vrouwenstem: "Hallo? Kunt u mij horen?"
Ik rende zo wat naar het horloge. "Ja! Ik kan u horen!" riep ik enthousiast, omdat ik kon praten via een horloge. Daarna besefte ik pas dat ik overdreef en keek ik beschaamd naar de grond.
De glimlach op Jess zijn gezicht groeide, en ik zag zijn ogen een beetje stralen. "Mevrouw?" vroeg hij als het even stil bleef.
"Ja, meneer?" kregen we als antwoord terug.
Ik bemoeide me er ook weer mee: "Tegen ons is gezegd dat we verdere aanwijzingen en instructies zouden krijgen via deze accessoires."
"Ah, op die manier. Ik roep wel even Charlie voor jullie." Met die woorden hing ze op, nou ja, zette ze het gesprek uit.
Na een paar minuten hoorden we eindelijk een stem die wel als Charlie's stem kon doorgaan. "Jess? Ellis? Kunnen jullie me verstaan?"
"Ja, baas." riep Jess weer.
"Charlie." verbeterde hij hem. "En je hoeft niet te schreeuwen hoor, zelfs als je fluistert hoor ik je."
Ik zuchtte ongeduldig. "Wat moesten we nou precies allemaal doen, want het is echt snel gegaan in Nederland."
"Ja," schreeuwde Jess. "ik wil nu ook wel alle details weten!" ging hij daarna zachter verder, omdat hij zich herinnerde dat je ook mensen kan horen fluisteren.
Weer gegrinnik vanaf de andere kant. Ik rolde met mijn ogen en kreeg de neiging om het horloge heen en weer te schudden, en het zo uit hem te krijgen. Daarna besefte ik me pas dat hij natuurlijk niet ín het horloge zit.
Toen het een halve minuut stil was, wilde ik net weer mijn mond open trekken om tegen hem te gaan schreeuwen dat hij het nu echt moet vertellen, toen hij eindelijk weer begon te praten: "Jess. Ellis. Aan jullie is de taak om een dochter van een belangrijke investeerder in Amerika te behoeden voor een bomaanslag."
"Nee? Echt? Dat wist ik nog niet.." Ik zucht geïrriteerd. "Dat had u- je al verteld voordat we het vliegtuig hiernaartoe namen."
"Geduld." zei hij iet wat bestraffend.
Ik rolde met mijn ogen, maar besloot toch maar mijn mond te houden.
"Charlotte mag absoluut niet weten dat jullie voor ons werken." vervolgde Charlie zijn verhaal. "Ze mag niets weten over de bomaanslag, dan zou ze paniek schoppen en zouden we haar niet meer optimaal kunnen beschermen. Verdere informatie volgt." Met die woorden hing hij op.
_______________
Oh my Schnitzel. 10.6K! Mag ik juichen? De taart die ik ongeveer had kun je boven in de media zien. (Ja, ik was vergeten een foto te maken.. Kuch..) En ik was echt zo druk, dat ik gewoon vergat te uploaden. Echt slecht.. Ik weet het.. Ik probeer vandaag ook nog 'Just one night' te updaten die ook gewoon de 2K heeft! O_O
JE LEEST
Undercover as a criminal | Boek 1 en 2
Action* Winner Netties2016 * De o zo onhandige Ellis werkt na het ongeluk van haar ouders al vanaf een jonge leeftijd bij een geheime afdeling van de Koninklijke Marechaussee. Als ze na al die jaren training eindelijk het veld in wordt gestuurd, wacht i...
