Evcilik Oyunu

ise yaramazin tekiyim.

Dillerimden istemsizce dökülen şiir dolu kelimeler, kendimi ise yaramaz hissediyorum. Bugün bir arkadaş ile dertlesirken ;
- hani her genç kız var onların hayali var benimde hep oldu. Fakat yaptığım evlilik hayallerindeki gibi değildi. Sen buradan çıktığında aşık olurmusun yada evlenirmisin?
- sacmala ne biçim soru bu. Hiç hoslanmadim. Aşk diye bir şey yok benim için olamaz.
-ama gencecik kizsin. Sanki omur boyu burdasin gibi konuşma.
- sence benim sicilim olduğu halde kimse aşık olurmu ? Bi dusun bakalım.
Neyse benim uykum var diyip uzandim. Keşke bu duruma dusmeseydim. Keşke ailemin yüz karası Olmasaydim. Yarın en güzel gün kardeşim ziyaretime gelicek...
Yarın olduğunda hazirlandim heyecanliyim uzun zaman sonra gorusucez. Gardiyan çağirdığında mudurun odasına gittik. Odada bir yetiskin adam vardı. Kardeşim yetiskin olamayacağına gore kardeşim nerde dedim
- sizinle gorusmek isteyen bu beyfendi.
Şaşırdım çünkü bu adamı
tanımıyorum.
- pardon kimsiniz tanımıyorum sizi.
- ben sermet kozoglu sizi tanıyorum. Sizden birşey istemeye geldim.
- cezaevinde yatan bir sucludan ne isteyebilirsiniz?
- seni cezaevinden çıkarırım fakat bir şartla
- ne şartı ?
- benim oğlum var onunla evleneceksin.
- nee....