Evcilik Oyunu

Hayata Karşı Zor savaş

İşte gidiyorum. Kararımı vermek için yürüyorum. Hayatımda hiç bu kadar zor gün geçirmedim. Masaya geldiğimde evet deme sırası bana geldi. Sırf sermet beyin hastalığı yüzünden yoksa olsemde kabul etmezdim. Nikah sonunda gözlerim dolu ve ağlamamak için sıkıyorum. Artık dayanamayıp kendimi tuvalete gittim. İçim huzursuz canım acıyor. Böyle evlenmeyi hayal etmedim. Yüzümü yıkayıp dışarı çıktığımda kolundan birisi tuttu. Sermet bey;
- çok sagol. Oğlum ben öldükten sonra sana emanet yani birsureligine.
- sizin oglunuzun bakıcısı değilim ve de onun annesi babaannesi ve ablasi var.
- belli etmese de guvene ihtiyacı var...
Aradan 1 hafta geçti. Zenginliğe çabuk alistim. Ayfer hanımın misafirleri gelicekmis. Bende hazırlanıp aşağıya hosgeldine indim. Ayfer hanım hariç hepsi çok sevdiler. Ah bu erkek anneleri...