TATSTAR

21. Bölüm

** Bu aşık olunası şarkı da bu bölümde, Chanyeol'den ve Sehun'dan Luhan'a gelsin u.u

İyi okumalar. **

"Misafirimize hoş geldin de, bebeğim. Birkaç hafta bizimle kalacak." Kaşlarım çatılıp o kişinin kim olduğunu görmek için birkaç adım atmıştım ki, yabancı o anda bana dönüp gülümsedi.

Gördüğüm yüz ile gözlerim şok içinde açılmıştı. Tüm bunlar bir şaka olmalıydı! Birinin benim için düzenlediği korkunç bir şaka...

"Selam." Konuştuğunda çatık kaşlarımla tuttuğum nefesi geri verdim.

"Senin burada ne işin var?" sertçe sorarken annem hemen atılmıştı.

"Luhan! Chanyeol ile ne biçim konuşuyorsun sen öyle? Ailesi, burada olmadıkları için bizden göz kulak olmamızı istedi." annem bana kızarak söylediğinde omuz silktim. Cidden onun burada ne işi vardı? Jongin en yakın arkadaşı değil miydi, o varken neden bizde kalıyordu?

"Sorun değil, efendim. Şaşırdığı için bu şekilde konuşuyor." Chanyeol anneme gülümseyerek söylediğinde sinirle göz devirdim.

Yine aynısını yapıyordu. Ailemin gözünü iyi çocuk rolüyle boyuyordu. Tabii ki bu durumda ben ise kötü ve saygısız çocuk oluyordum.

"Sen, Jongin ile yakın arkadaş değil misin? Neden orada kalmıyorsun?" ve ben zaten çoktan kötü çocuk ilan edildiğim için daha fazlası umurumda değildi. İçimden geçenleri söyleyecektim. Onu burada istemiyordum!

"Luhan!" Annemin sert bakışlarını üzerimde hissetsem de bunu da takmamıştım ve Chanyeol'e hala kınayarak bakmaya devam etmiştim.

"Biz de arkadaşız, Luhan. Tıpkı... Sen ve Sehun gibi..." Chanyeol sakinliğini koruyup, gülümseyerek söylediğinde ben onun sakinliğinin aksine daha da sinirleniyordum.

"Kendini sakın Sehun ile kıyaslamaya kalkma, öncelikle bu konuda bir anlaşalım. Sen o değilsin ve üstelik benim arkadaşım da değilsin bunu o kalın kafana sok! Bu yüzden de gidip, o benden aldığın çevrende kalmaya ne dersin? Çünkü sana istediğin zevki tattırmayacağım, Chanyeol! Kendi evimde bana işkence yaşatmana izin vermeyeceğim!" Sinirimden sonlara doğru sesimin yükselmesi bile Chanyeol'ün yüzündeki o saçma gülüşü silmemişti. Özellikle Sehun'un adını anması sinirimi taşıran noktaydı.

"Luhan! Terbiyesizleşme daha fazla! Kırıcı oluyorsun." Annem yanıma gelip bana sinirle bağırdığında anında sustum ve istemeden de olsa yüzüm düştü çünkü kalbim kırılmıştı.

Daha önce annem bana birkaç kez bağırmıştı, evet çünkü hepsinde endişelendiği içindi. Ama bu seferki çok daha başkaydı.

Nefret ettiğim insanı bana karşı korumak adına, bana bağırıyordu. Doğruları söylediğim halde neden ben suçlu oluyordum ki? Haklıydım, sonuna kadar... Ama Chanyeol öyle bir oynuyordu ki, her zaman kötü ben oluyordum. Şımarıklık yaptığım düşünülüyordu.

"Senin kadar olamadım anne..." Annemin gözlerinin içine kendi dolu gözlerimle bakarak son sözümü söyledim ve odama çıktım.

Chanyeol'den bugün bir kez daha nefret etmiştim. O annemle bile aramın açılmasını sağlarken nasıl benden kendisiyle, Sehun ile olduğum gibi iyi olmamı beklerdi? Benim ona iyi davranmamı istiyorsa önce yaptıklarını düzeltmeliydi. Hayatımı berbat etmekten vazgeçmeliydi.

****

Öğlen eve geldiğimden beri saatler geçmesine rağmen odamdan dışarıya çıkmamıştım. Bir süre Chanyeol'ü de annemi de görmek istemiyordum. Görmek istediğim tek bir isim vardı, o da Sehun'dan başkası değildi elbette.