Behind Closed Doors (Completed Story)

chapter 34

Ngayon lovie unti unti mo ng idilat ang iyong mga mata...sabi ng doctor.

Sinunod ko ang sinabi niya, unti unti kong minulat ang mga mata ko. Nung una blurry pa ito, as i normally open my eyes it getting clearer na yung vision ko. Una kong nakita si xavier katabi niya si tita.

I can see! Nakikita ko na kayo.. tita, xavier...masayang wika ko.

Talaga baby? Sige nga ilan ito? Xavier said.

Three...hah ha..

Lumapit saken si xavier at yinakap ako ng mahigpit.

Oh baby, thanks God...xavier murmured with gladness.

Sige maiwan ko muna kayo..nilisan na ng doctor ang kwarto.

Group hug.. wika ni xavier.

----------------------------------------

Week later...

Babe, hindi pa natin napapasalamatan yung nagdonate ng mga mata ko. Pwede ba tayong pumunta sa hospital?..tanong ko kay xavier.

Sure, lets go shower. He whispered.

Together?i said.

Why not. He wink and carry me to the bathroom.

Wala namang nangyari ng umagang yun, we just go to the shower together. After, we drive to the hospital to ask who was the person, para mapasalamatan namin siya at ang pamilya niya. We're on our way to my doctor's office.

Excuse me, nurse? Approach ko.

Yes mam?-nurse

Can i speak to my doctor, is he inside? I asked.

Yes mam, this way..

The nurse lead us to my doctor. And leave us agad.

Yes, ms. Bettencourt, mr. Dollen.-doc.

Doc gusto ko lang malaman kung sino ang nagdonate ng mga mata ito, para naman po mapasalamatan ko ng personal. I said. But the doctor didnt answer me.

Doc bakit po?-xavier.

It is confidential im sorry, nangako ako sakanya, ayaw niyang ipasabi. Im sorry. -doc

Please doc, baka makatulong kami financially sakanya, or mapasalamatan man lang please.. i said.

You really wanna know?the doctor said.

Flashback..

Habang tinititigan ko ang mga bago kong mata sa salamin, parang may kawangis ang mga ito, na matagal ko ng kilala, pero hindi ko alam kung sino. Pilit kong inaalala kung sino pero wala talaga.

Babe, titigan mo nga ako, i mean my eyes, do you recognize a person? I mean someone who looks so familiar to you.tanong ko kay xavier.

Oo meron pero hindi ko maalala kung sino eh... wait... meron eh, alam ko na! Yung baby ni aika, your eyes look the same as her baby. Pero baka nagkataon lang babe. Xavier said.

End of flashback.

Omy God this cant be....i murmured.

Kyle flashback point of view.

It was my fault. Nabulag na si lovie dahil sa kagaguhan ko!

it was already 6pm Papunta ako ngayon sa doctor ni lovie.

Doc, i found a donor. Im lovie's friend.

Yes, who is the donor.? Doctor.

I am the donor, ill donate my eyes for lovie,but please don't tell them.. i said.

Pero paano? Hindi ko naman basta basta huhugutin yang mga mata mo,at isa pa hindi pwedeng basta basta, you are alive, magagamit mo pa ang mga mata mo, its not suppose to be, hindi pwede,makakapaghintay naman daw sina lovie. Sabi ng doctor.

Sige, follow me. Use your car may pupuntahan tayo.

Mabilis namang sumunod ang doctor saakin. Pinabuntot ko lang siyahabang nasakanya kanya kaming sasakyan. Buo na ang desisyon ko. I have to sacrifice my self for lovie. Mas mabuti nang ako nalang ang magsuffer kesa kay lovie. Suddenly my tears falls down, binilisan ko ang takbo ng kotse at dahan dahan kong binitawan ang mabela and covered my eyes..

End of kyle pov.

Back to lovies pov.

No, wag niyo pong sabihin na these eyes was from kyle? Naiiyak na sabi ko.

Thats right, sad to say, nag suicide siya. Here's the note i found at his pocket.-doc.

The note says

"Kung ano man ang mangyari saakin ngayon, kung mabawian man ako ng buhay, i just want to tell that, Lovie, im sorry, wala kang kasalanan, ako ang nagkasala sayo. Ill donate my eyes for Lovie hon bettencourt. I know hindi pa to sapat na kabayaran sa nagawa ko sainyo. Im sorry..

Kyle.

End of the Note.

No, no, i said and start to cry. The doctor excuses himself to us, xavier hug me so tight.

After i calmed my self dumiretso kami sa puntod ni kyle. Magkahawak kami ng kamay ni xavier.

Thank you kyle. You were always a friend to me. Thank you for everything. Sabi ko n parang maririnig ako ni kyle. I can feel my tears fallinv down on my cheeks. Yinakap ako ni xavier to comfort me.

End of chapter.