Nefesim Ol ( Tamamlandı )

Bölüm1 : "Ölüm"

Arkadaşlar merhaba. Kitabımın ilk bölümlerini kötü yazdığımı farkettim.   Kelimelerim cümlelerim hatalı farkındayım. Kitap final olduğunda baştan düzenlemeler yapacağım. Sizden ricam ilk bölümleri beğenmeyip okumayı
bırakmayın. ♡

Aman Allah'ım bu kız iyice çığırından çıktı ya. Kapatmış kombiyi Anneme açtırmıyor. Yok neymiş onlar açma diyormuş. Ya bana ne onlardan ben üşüyorum ama. Deli ya tam deli aman annem duymasın böyle diyorum diye kızıyor bana. Deli ama ne yapayım yalan mı? Babam vefat ettikten sonra bir yarım boş kaldı. Ama tutunacağım annem ve kardeşim var. Annem sonunda ikna etmiş ısınacağız. Annem yemek yapmaya başlıyor ama Eflin yok ortada. Bide bu kızın kaçmaları meşhurdur. Anneme defalarca söylüyorum. Yatıralım hastaneye tam tedavi görsün ama yok ki Nefes'i dinleyen. Yok neymiş Annem bakıyormuş kızına. Senin bakman ile orada tedavi görmesi bir olur mu? Benim odada buluyorum Eflin. Tuhaf tuhaf bakıyor bu sefer bir değişiklik var bu kızda ya. Boş boş konuşup zırvalar ama böyle yapmazdı.

"Ablacığım ne oldu?"

"Yok bir şey"

"Söyle tatlım vallahi kimseye söylemek yok"

"Abla biri senden birini öldürmeni isterse ama bu çok sevdiğin biriyse ne yapardın ?"

" Eflin sen ne saçmalıyorsun?"

"öldürmezsen hep seninle uğraşsalar canını yaksalar."

"Ablam bak hiç kimse sana bir şey yapamaz. Sadece hayal görüyorsun. Tamam mı bir tanem."

Sadece başını salladı. Ne oluyordu bu kıza ?  Anneme bir şeyler söylemese bari. Bu gün kursum var 3 saat matematik olur mu hiç ya. Zaten zar zor anlıyorum. Birde bu yapılır mı bana! Olsun bu sınav bitene kadar dayanabilirim. Saçlarımı toplamaya çalışıyorum ama çok kıvırcık saçlarım ve belime kadar. Ne kadar şikayetçi olsam da kıyamıyorum onlara. 19 yaşına geldim hala hala düzgün toplamayı beceremiyorum. Mavi gömlek ve siyah pantolonumu giyip Anneme bir görünüp çıkıyorum evden. 2 ay kaldı sınava. Aslında sözelim çok güzel ama Samsun'u kazanamamaktan korkuyorum.

Kursa gelince her zamanki gibi sırama geçip test çözmeye başlıyorum. Sınıfta fazla yakın olduğum arkadaşım yok hepsi garip  kızlar kıyafet makyaj falan konuşuyorlar. O yüzden onlarla sahte gülüşleriyle vaktimi boşa harcayamam. Bana denk geliyor böyleleri başka sınıflarda böyle mi? merak ediyorum. Erkekleri biraz daha çok seviyorum hele birde Beşiktaşı tutanları. Üç saat matematik biter bitmez eve hızlı adımlarla gidiyorum. Eflin'in dedikleri aklıma takıldı. Onunla konuşmam lazım. Annem şimdi döktürmüştür yine. Acıktım mı ben ne? Evin önünde bir kalabalık var. Komşulardan birine bir şey mi oldu? Evin önünde Ambulans var siyah ölülerin konulduğu siyah torbada bizim evden birini çıkartıyorlar. Yaklaştırmıyorlar beni. komşumuz Esin abla bana sarılıp Annen demesiyle . Anne diye bağırıyorum. Beni Anneme yaklaştırmıyorlar. Yanına gitmek istiyorum ama gidemiyorum. Dayanamam ben Anne dayanamam...

"Esin abla annem ne!"diyorum. Ama cevap vermiyor. Söyleyin biriniz 'annen seni bırakmaz' diye. Annem değilse bizim evden o siyah şeyde kimi çıkartıyorlar. Hıçkırıklar boğazıma takılıyor, bağırıyorum ama kimse bir şey demiyor. Ambulansla götürüyorlar ama sirenleri sessiz. Hayır ya annem ölmedi hadi hastaneye yetiştirmek için acele etsenize. Ama yok sirenler sessiz koşuyorum peşinden Esin abla kolumdan yakalıyor. Ayaklarım tartamıyor bedenimi. Gözlerim kararıyor Allah'ım yardım et. Annemi iyileştirsin doktorlar hem annem bizi bırakmaz biliyorum.

🔸🔹🔶🔷🔸🔹🔶🔷🔸🔹🔶🔷🔸

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Bir hafta oldu annemin öldüğü söylediklerinden beri ama kabullenemiyorum. Sesim kısılmıştı. Gerçek olmazdı annem beni bırakamazdı! Eflin'i bırakamazdı. Hem Eflin neredeydi. Onun yanında olmam lazım benim. Nerede bu kız perişan olmuştur. Yanına gitmem lazım. Annemiz ölmedi bırakmadı bizi demem lazım. Kapı aralanmasıyla Mardin'deki yengem giriyor içeri.