Nefesim Ol ( Tamamlandı )

Bölüm 16:" Seviyorum"

Hayatımdaki en güzel günleri yaşıyorum. Bu baş ağrısı bayılmalara rağmen. Nefesime hakkında onbir yaşından beri ettiğim duvalar kabul oldu. Inanamıyorum hem ben öldüğümde Nefesin bir yaşama nedeni olmalı. Oda anca bir bebekle mümkün olacağını düşünüyorum. Belki benim yerime çocuğumuzu koyar ve kabullenir . Annesinin ölümünü atlattıysa benim kinide atlatır diyordum ama Nefes bana öyle bağlandı ki. Rabbim yardım et...

Nefes

Azadla evliliğimiz gerçek oldu. Şimdi de aylar sonra gelen balayını yaşıyoruz . Azad işe gitmiyor malum baş ağrısı! Çok mutluyum Azada doyamıyorum resmen ya. Öylene doğru haber geliyor ikinçi yenimiz doğdu. Ama bu sefer gidemiyoruz Azad kaldırmaz başım yolu diyor. Azad Mardine gitmeyi istemesse kesin birşey vardır. Küçük Nefese gittik Yiğite gitmiyoruz . Ayıp olur Mirzalara diyorum ama ben konuştum Mirzayla birşey olmaz diyor. Bende yazın gideriz diyorum birden morali düşüyor. Zamanı çok mu verdim diyecem ama şurada yaza ne kaldı ki? O değilde Azadın parmakları daha da morarıyor. Elini tutmamı istemiyor üzülüyorum diye. Elinde sonunda geçecek baş ağrısıda morluklarda...

"Azad bey!"

"Nefesim ?"

"Benden saklasıdığın birşey yok dimi ?"

Beni taklit ederek söylüyor. Ama gözlerinin içi gülüyor . Yine koltuğa yatıyor bende yanına yatıyorum. Altüstü soru sordum ama çevap verse ölür. Tövbe Yarabbim ölüm felan yok. Ne ölmesi ama garip bişeyler var. Azadın gözlerinin içi gülüyor ama o gözlerde başka birşeyde var. Korku... kaybetme korkusu galiba onu bırakmamdan felan korkuyor. Azadım benim ya... Şirkete gidiyor öylene doğru imza atması lazımmış. Azadın odasına gidiyorum yani bizim odamıza. Duş aldıktan sonra dolapdan rahat birşeyler alıyorum. Saten evden fazla çıktığım yok bari rahat oluyim. Dolabının üstünde dosyaları görüyorum. Sandalleye çıkıp alıyorum. Hastane kayıtları var Üzerinde Azad Mardinli yazıyor. Beyin mr var ne oluyor Allahım. Boğazıma yumru takılıyor bir şey var tarihi geçen haftaya ait. Azadı arıyorum eve gel diyorum kötü birşey mi oldu diyor ama yüz yüze konuşmamız lazım. Kesin birşeyler uyduracak ama yok inanmak yok. Doktorunu arıyorum dosyalarda adını , hastanedende telefonunu buldum. Ağlamamaya çalışıyorum ama gözlerim dinlemiyor beni.

"Azad Mardinlinin son durumu hakkında bilgi alabilir miyim ?"

"Siz yakını mısınız ? "

"Eşiyim Nefes Mardinli"

"Aslında ne olursa olsun Azad bey sizinle konuşmamı söylemişti ama"

"Biraz biliyorum Serdar Bey. Ben eşiyim hem anlatın lütfen ? "

"Azad beyde timör var. Geç olmadan daha da büyümeden amaliyat olması lazım. Ben ikna edemedim ama siz eşisiniz belki sizi dinler"

Nefes alamıyorum bu adam demin timör dedi! Rabbim yardım et. Nasıl benden saklar iyileşecek ama. Iyileşecek başka çaresi yokki bana kendini aşık etmişken gidemez.

"Iyimisiniz Nefes hanım? Biliyorum bu zor bir durum sizin için ama Azad bey için metanetli olun"

"Saolun Serdar bey. Kapatıyorum"

Azad ölürsen seni pıcaklarım yada kendimi öldürürüm. Hiç birşey umrumda olmaz. Neden ben mutlu olamıyorum yada tam mutlu oldum derken... Ama bu sefer izin vermiyecem. Kapı çalıyor Azad kaşları çatık bir şekilde " Ne oldu meleğim?" Diyor. Bağırıyorum" amaliyat olcaksın beni bırakamazsın beni anlıyor musun bırakamazsın beni" sarılıyor tam kalbinin üzerine koyuyorum başımı. Yaşadığına gerçek olduğuna emin olmak rahatlatmasını istiyorum kalbinin beni. Ama içimdeki acı geçmiyor. Ölüm kokusu alıyorum Annem gibi olacak. Bırakıp gidecek beni.