Nefesim Ol ( Tamamlandı )

Bölüm 38: " Vuruldu"

Odaya girer girmez kendimi yatağa atıyorum. Uyumak istiyorum kızıma birşey olacak diye aklım gitti. Eflin'in atak geçirmiş olmasına sevineceğim aklıma gelmezdi. Sevinme değilde rahatlama. Ama ne yapayım ? Kızıma birşey yapacaklar camı kırıp içeri giriyorlar zannettim. Azad yatmadan camları kontrol edip silahı cekmeceye koyduktan sonra geliyor yanıma. Kocama sarılıp uykuyu çağırıyorum. Ama kocam buna izin vermezcesine söze giriyor. " Eflin ilaçlarını kullanmıyor kesin. Yoksa böyle yapmazdı değil mi? " diye soruyor. Eflin'i hala affetmiş değilim. Ondan mı bilmiyorum ama acıyamıyorum. Annemi öldürmüş o kız benim istediğini yapsın umrumda değil. Az kalsın bir ara yumuşuyordum ama yok kendime gelmem için Azad'ıma birşey yapmasına gerek.

"Bilmiyorum ama büyük ihtimal kullanmıyor. Azad hemen silahı alıp dalıyorsun sesin geldiği yere ya başka birşey olsaydı. Tehtitler alıyorum diyorsun ama yaptığına bak. " diyorum cemkirerek. Beni deli edecek bu adam. Ya başkası olsaydı da kendini düşünmüyorsa kızımızın başına Allah korusun birşey gelseydi. Ama yok illa alacak silahını nerede bela oraya balıklama atla. Sonra Nefes neden sinirli! Allah Allah neden acaba?!! Azad,

" Nefes 'im gitmesem daha kötü olur inan ki. Eğer gitmezsem odamıza kadar gelmelerini mi bekleyeceğim ? Bana birşey olmaz korurum kendimi. Hem kendimi hem sizi."diyor. Beyefendinin yine özgüveni yerinde ama benimki yerinde değil. Güvenmek istiyorum ama korkum buna izin vermiyor.

"Azad gidelim şu Mardin 'den artık doğuma kadar rahat olmak istiyorum. " diyorum. Gözlerinde üzgün ifade söylediğime pişman ediyor beni. Söylediklerimden değil belki koruyamamaktan korkuyor. "Yarın çıkıyoruz yola hayırlısıyla güzelim. Az kaldı doğuma dediğin gibi rahat olman için elimden ne gelirse yapılacak. Mardin 'den birşey olmadan çıkalım da. " diyor. Azad böyle konuştukca içim kötü oluyor. Sanki çıkamayacak mışız gibi bir his var içimde. Kötü bir his... Ama benim kocam bizi korur. Nefessiz yaşayamaz öyle değil mi?

"Yarın saat kaç gibi çıkacağız yola?"diye soruyorum. Erken çıkmak istemiyorum hazırlanmam valizlerimizi toplamamız lazım. Yengemler Ada için onca şey aldı. Onları nasıl götüreceğim? Beşiğini bile buradan Azad aldı. Keşke Ankara 'dan alsaydık oraya götürmek zor olacak. Ama nasıl olsa arabayla gidiceğiz dolduruuz arkaya. Ay sanki tek eşyaları nasıl götüreceğimiz sorun. Tehtitler herşey bitti! Azad ,

"Akşam çıkarız yola. He bu arada Emir gelecekmiş yarın kahvaltıya. " diyor. Eflin'in bu halini biliyor mu ki? Evlenince bir deliyle evlendiğini fark etmesini istemem. Neden bilmiyorum ama içimde onlar hakkında olumsuz hislerim var. Saten şu hislerim hiç olumlu olmuyor. Varsa yoksa fesat kötü...

"Azad yarın bana sakın Şevketi aldırmayı unutma! Onu görürmem lazım. Kızım Şevket 'i çok sevecek. Birde Sıraç 'dan çoğurduğum kamyon tamam mı? " diye soruyorum. Ama onları unutursam çok üzülürüm. Azad bana 'sen şaka mısın? ' bakışıyla bakarken kendimi yavrusunu kartal kaçırmış Fatma Girik gibi hissediyorum. Ama ne var yani küçükken onları çok seviyordum. Yani sevgili kocam çalmadan önce. Şimdi onları bulmuşken kaybetmek istemiyorum. Azad,

"Çoğurmak? Hem ne bu Şevket hevesi? " diye sorusuyla birlikte kaşlarını çatıyor. Gülüşümün arasında " Ama kocacığım o benim ilk aşkım. Nasıl bırakırım arkamda? Nasıl terkederim onu? " diyorum. Kahkaha atıp " bak ya! İlk aşkıymışşşş... Deli etme beni kadınım! Uyu ve aklın başına gelsin ilk aşkının adı Şevket değil de Azad olduğunu ikimizinde biliyoruz. " diyor. Hadi bakalım öyle olsun. Bu gece yeniden bir olay olmadan uyumak istiyorum. Azad kollarıyla yine korumasına alıyor bizi. Azad 'ımın kokusuna öyle alıştım ki içime çekmeden uyuyamaz hale geldim.

...

Ezan bütün hızuruyla odaya doldururken gözlerimi aralıyorum. Kocam kalkmış bile... Bende kalkıp abdesti almak için banyoya giderken kocamla çarpışıyorum. Gözlerimi zor acıyorum zaten niye carpıyon bana Adam!