Nefesim Ol ( Tamamlandı )

Bölüm 32:"Bazı Gerçekler"

Yastığa kafamı koyduğumda uyuya kalan ben şimdi uyuyamıyorum. 22 temmuz uğursuz gün. Uyuyayım ve bugün hayırlasıyla bitsin. Azad'a baktığımda gözleri kapalı uyumuş hemen. Ben burada düşüncelerimle boğuşurken benim kocama uyumak yakışmaz. Hem merak ettiğim ne varsa soracağım. Yok artık kendi kendime düşünüp kendi saçlarımı dökmek. Azad'ın o koyu kahverengi hafif dalgalı saçları dururken hele. Azad'ı sarsıyorum aniden. Korkarak fırlıyor "Ne oldu Nefes kızıma birşey mi oluyor?"hemen kızım de zaten. Bana bir şey oluyor mu? Hiç umrunda değil beyefendinin. "Yok kızın iyi"diyorum. Benide sor hayrına adam. Yok ama sormaz ki varsa yoksa kızı. Sonra bu kadın kıskanıyor oluyor.

"Ne oldu o zaman"diyor. Uykucu olmayan Azad gözlerini zor açıyor. Neden çünkü Nefes'in uykusu yok. Çünkü Nefes'in aklında cevapsız bir sürü soru var.

"Azad sana bir şey soracağım. Ama yanlış anlama tamam mı?"

"Sor bakalım ona göre karar veririm yanlış anlayıp anlamayacağımı."diyor. Uykusu dağılıyor dikelip yatağın başlığına yaslanıyor.

"Aylar önce Eflin gelip sana katil ben değilim Haluk abi dedi. Ve aynı ay içerisinde Haluk abi öldürüldü."diyorum. Yanlış anlamasından korkuyorum. Tamam Azad'ın yapmadığını biliyorum ama yineden Azad'ımın ağzından duymak istiyorum.

"Yani?"diyor. 'Yani' ne ya! Rahatlat beni içime su dök. Devam ediyor ben cevap vermeyince "Benim öldürdüğümü mü düşünüyorsun?"diyor. Yanlış anlama hemen. Düşününce hesap soruyormuş gibi oldum bende ya.

"Sormadım kabul et. Tamam hadi uykun vardı uyuyalım"diyorum. Ama keşke 'ben yapmadım' deseydin be adam. Azad'ın saçını dökmekten vazgeçiyorum. En iyisi kendi saçlarımı dökmek.

"Birinçisi sormadın kabul edemem çünkü sordun. Ikinçisi uykum dediğin gibi vardı şimdi yok. Haluk beye gelince... "duraklıyor en heyacanlı yerde. Internetin kotası bitince hani internet yavaşlar ya. birşey izlerken donup kalır. En önemli yerde aynı o olmuş gibi kalakalıyorum.

"... Eflin dedikten sonra sakin olmaya calıştım ama olamadım. Sonra babamdan yardım istedim. Kim olduğunu nerede oturduğunu bulamadım. Esin abladan öğrendiğim yerden taşınmış. Babama anlattım olayı bulmuş ve anla işte." Diyor. Bunun altından dayım çıktı. Nedense içim rahatlıyor. Tamam dayım öldürmüş ama kocamın öldürmesinden daha iyi.

"Senin öldürmeyeceğini biliyordum"diyorum. Azad öldürseydi kocam hakkında duyduklarıma inanmak zorunda kalırdım. Tamam sert hayvan gibidir ama birine kıymaz.

"Ben öldürmedim ama vesile oldum Nefes. Benim yüzümden masum biri öldü."diyor. Hayır ya vesile falan olmadın. Herşey Eflin'in yüzünden. Annemi öldürdüğü yetmedi kocamı viçdanıyla baş başa bıraktı.

"Saçmalama Azad sen vesile olmadın. Evet masum biri öldü ama sen neden olmadın buna bir suçlu varsa oda Eflin. O kendini aklamak için yalan söylemeseydi babana söylemeyecektin."

"Eflin'e inanmamam lazımdı. O suçlu değil hasta Nefes."

"Sende suçlu değilsin. Üzülme tamam mı? Sadece güvenmemen birine inandın. Onun sözüyle hareket ettin. Eğer kendini üzersen çok pis döverim seni. Hemde senin gibi ilk kafa atıp sonra tekmelerde indirmem. Daha değişik dövüş taktikleri uygularım."diyorum. Konuyu değiştirmek istiyorum. Bu konuyu konuştukca Azad üzülüyor.

Acı acı gülüyor. "Sana el kaldıramam ama benimde değişik savunma taktiklerim var güzelim."diyor. Aklıma bu sefer üzülmeyeceği ve aklımda dolaşan bir merakım geliyor. Üzülmez diyeceğim şeye ama rahatsız olur. Yapacak bir şey yok ben karısıyım ve benden gizlisi saklısı olamaz ama değil mi?