On The Way To FOREVER

CHAPTER 22: Our Mission ( Part 3)

>MAINE's POV:

*Morning*

Alright! Day 3 na namen dito sa Tarlac, last day na namen dito! Wala na kameng gagawin ngayon, Magkakaroon lang ng maliit na salo salo para sa pag alis namen dito!

Abala ang lahat sa pagluluto at paghahanda, bumaba muna sa may Bayan sina Ms.Clarete kasama ng ibang mga kaklase ko para bumili ng Lulutuin. Iilan lang kameng mga naiwan dito, 5 lang kame. Ako,si Vico,si Alden, si Patricia at si Cindy.

Pinaiwan na kame dito para ihanda na daw yung ibang mga gagamitin, katulong din namen yung mga Aeta's.

--

Tapos na namen ang lahat ng gagawin dito, naSet na rin ang kakainan.
Bilang tapos na kameng lima, kanya kanya na kame ng ginagawa ngayon.
Ayun si Patricia at Cindy, busy sa pagseSelfie. Ayun naman si Vico nagsosoundtrip.
Pero teka nasan na naman yung Supladong unggoy na yun? Hindi ko siya makita dito, naglakad lakad ako baka sakaling makita ko siya.
Paglingon ko sa puno ng mangga, nakita ko siya sa ilalim nun, nakaupo siya! Nagiisa! Mukhang malalim ang iniisip ng Loko. Tsaka parang may hawak siya, hindi ko makita kung ano yun, pero parang Papel or Picture ata.

"Hmmmm.. lapitan ko kaya?"

Nagdahan dahan ang naglakad palapit sakanya, hindi ako maririnig nito kase nakaEarphones na naman siya eh.
Sa sobrang pag dadahan dahan ko wala kang maririnig ni Kahit anong tunog. Almost close, malapit na ko sakanya, makikita ko na yung hawak niya.........

"Craaaackkk!"

Walangya! Nakaapak ako ng tuyong sanga ng puno! Worthless ang pagdadahan dahan ko!
Bigla siyang napalingon saken, at ako naman napangiti lang sakanya!-
Agad niyang binulsa yung Hawak niya, tinanggal ang Earphones sabay Tayo at lumapit saken!

"Why are you here? Sinusundan mo ba ko? Umalis ka nga dito!" (Masuplado niyang sabi)

Teka! Bakit ganto to, bumalik na naman yung pagsusuplado niya!

"Naku hindi no! Bakit naman kita susundan! Tsaka bakit ba galit ka saken? Feeling ko umiiwas ka! Diba okay na tayo, diba sabi mo friends na tayo! Eh bakit ngayon ganyan mo ulit ako itrato. Hindi kita maintindihan! Ano bang ginawa o nagawa ko sayo??"

"AHHH! At talagang wala kang maalala??! Wow ah! Ewan ko sayo!"(sabay alis)

Teka! Malaki ba talaga ang kasalanan ko dun?? Wala talaga akong maalala.- teka ! Bakit ko ba kailangang magsorry dun, wala naman akong kasalanan sakanya!
Tsaka teka nga! Diba galit ako sakanya kagabi??!

"Hmmmft! Ewan ko din sayo! Suplado!"

--
*FASTFORWARD*
Nang matapos na kameng kumaen lahat kasama ng mga Aeta, pumunta sa harap si Ms.Clarete at nagsalita!

"Una sa lahat, maraming salamat po sa pagtanggap niyo samen dito! Sa maikling panahon na pamamalagi namen dito sa lugar niyo, napakaraming magagandang karanasan ang nangyari! Wag po kayong mag alala, sisiguraduhin ko pong hindi ito ang huling pagpunta namen dito, mauulit pa to! Promise!
THANK YOU!"(Ms.Clarete said)

Nagpalakpakan ang lahat ng Aetas at pati kameng mga Mag aaral.
Sang ayon ako sa sinabi ni Ms.Clarete, sa Maikling panahon na pamamalagi namen dito, sobrang ganda ng mga naging karanasan namen. hinding hindi ko makakalimutan ang Tarlac! NakaMarka na ito sa isip ko.
Tsaka hindi bisita ang turing ng mga Aeta samen, kundi Pamilya. -
Maya maya nagulat ako dahil may kumakalabit sa aken!

"Ate, Ate!"

Lumingon ako sa likod ko pero wala namang tao!
Tumingon ako sa baba ko.

"Oh! Kokoy! Ikaw pala!
Bakit moko kinakalabit?? Nakakagulat ka!"