Heavenly

22

Ik zal heel mijn verhaal inclusief dit hoofdstuk later nog herschrijven wegens schrijf fouten die er kunnen staan. Sorry voor alle schrijf fouten. 

Ik baan me zelf een weggetje door de mensen in de casino zonder eens terug the denken aan Raphael of de andere mannen die Romano mijn richting heen heeft kunnen sturen. De woorden die Lorenzo had uitgesproken herhalen zich steeds opnieuw in mijn hoofd. Mijn vader werd gekidnapt. Mijn gedachten keren terug naar de kleine pezige man die dreigde om mijn vingers eraf te snijden. Hij had tevens haar vader en moeder bedreigd en nu is hij weg. Ik werd gekidnapt en door Lorenzo en deed iedereen geloven dat ik dood was. Hij deed iedereen geloven dat ik er niet meer was en nu dat mijn vader ook weg is, is mijn moeder alleen.

Ik kijk neer naar mijn buik. Onder de vele lage stof liggen verwondingen die nooit helemaal zouden verdwijnen. Haar vader zou dezelfde hebben als alles goed verloopt voor hem. Ze zouden hem verwonden maar niet doden. Als ze hem hadden was het voor een rede.

'Waarom hebben ze hem meegenomen?' Vraag ik. Ik probeer met al mijn macht om de trillingen te verstoppen en te onderdrukken. Ze klinken door de hele lift. Tranen wellen op bij het horen van de pijn in haar eigen stem. Ik had niet door hoe bang ik was tot dat ik mijn eigen stem hoorde klinken.

"We vermoeden dat het is om jou te ergeren,' ik ademde diep uit. Het is mijn schuld. Mijn schuld. Ik neem mijn hoofd in mijn handen en kan de tranen boven kantelen over mijn onderste oogleden. Ik duw mijn hoofd naar achter en kijk op naar het plafond van de lift in een poging om de tranen weg te krijgen. Ze laat haar slingeren en adem even diep in en uit. Mijn luchtpijpen knijpen dicht en mijn hart lijkt te vertragen.

"Dit is door mij," fluister ik. Ik begin onbewust door de lift te stappen, van de ene kant naar de andere. Dit allemaal mijn schuld. Was ik maar niet zo dom geweest. Als ik gewoon terug naar mijn kamer was gekeerd de avond dat ik Raphael ontmoet had, zou mijn vader hier nog zijn en zou ik niet gewond zijn.

Als ik Dante had gevolgd toen hij me wou weghalen van de bar, zou ik niet zitten te vechten tegen de tranen die nu opwellen. Ik zou nu misschien nog steeds in mijn kamer zitten. Dante zou me dan niet gekust hebben, Ik zou hem niet terug gekust hebben. Ik dan niet weten dat ik gevoelens heb voor Lorenzo.

'Het is jou schuld niet,' fluistert Lorenzo schor. 'Dit gebeurt allemaal omdat ik dom genoeg was om in jou buurt te blijven,'mijn tranen verdwijnen, mijn mond klapt dicht en mijn spieren spannen aan.

'Zei je net dat het jou schuld was?' Ik wen mijn aandacht naar Lorenzo. Hij kijkt recht voor zich uit naar de deuren van de lift.

'Het is mijn schuld Kenna en je bent blind als je het nog niet door had,' ik pers mijn lippen op elkaar en sla mijn ogen neer naar de grond. Om eerlijk te wijn wil ik hem de schuld niet geven. Als ik hem de schuld geef, lieg ik tegen mezelf en dat heb ik al genoeg gedaan. Ik had mezelf wijs gemaakt dat eens Raphael gevangen genomen zou worden, alles weer goed wou verlopen. Maar ik dacht niet aan de risico's dat mijn acties zouden kunnen hebben op mijn ouders.

De deur van de lift opent en we stappen de gang wonder een te spreken. Ik kan zijn ogen voelen branden in mijn rug. Ik geef er niet veel belang aan en stap zijn bureau binnen. De vijf jongens zijn er al. Alfredo is er ook al. Ze dragen allemaal ernstige blikken die ik niet kan negeren. Ze bestuderen allemaal een prentje.

Ik kijk eens terug naar Lorenzo. Hij bekijkt me niet. Zijn ogen zijn gericht op de mannen in de kamer die zich allemaal concentreren.'We weten hem allemaal wel te vinden maar vandaag is zijn verjaardag,' zegt Daniel. Hij neemt zijn ogen als eerste van het prentje.

'Als we hem zouden kidnappen zou iedereen het zien,' Zegt Marco vervolgens. Zijn koude en strenge ogen verzachten wanneer zijn ogen op mij landen. Hij bekijkt me vol medelijden. Even denk ik dat hij zich wil verontschuldigen voor wat me overkomt zonder woorden. Hij kijkt op en de zachte blik die hij droeg verdwijnt alsof hij net een masker dat hij van zijn gezicht heeft gehaald.