Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 10

POV Alena
Uit het niets kwam Wolf hijgend het struikgewas uit gerend, en een andere wolf zat het op de hielen. 'Wat is er, Wolf?' Vroeg ik. Je... Moet nu.. Meekomen naar de roedel... Problemen hijgde hij. Ik knikte, en wende me tot Zoë 'ga jij anders maar naar mijn huis toe, ik ga met Wolf mee' Ivo moet ook komen zei Wolf tegen mij. 'Stuur Ivo maar mijn kant op. Zeg maar dat ik bij de roedel ben, dan kan Ara hem de weg wel wijzen' 'oké, zie ik je zo dan weer?' Vroeg Zoë. 'Ja' antwoordde ik, en ik liep achter Wolf en de andere wolf aan, wat al snel rennen werd. 'En hoe heet je metgezel?' Vroeg ik. Rozenbloem, ze wilde perse mee. Ik weet niet waarom zei Wolf. 'O, oke, nou, hoi Rozenbloem, ik ben dus Alena. Waar hebben jullie me voor nodig?' "Ehm, we worden een soort van aangevallen, nu nog niet, maar dadelijk wel, door de grootste roedel ter wereld" zei Rozenbloem. Ik knikte 'oké, dat is niet niks. Wat kan ik doen km te helpen?' "Je verstond me?" Ja, ik ben een Dierenfluisteraar. Ik kan met dieren praten enzo'. Na even te hebben gerend, ik was helemaal buiten adem, kwamen we aan bij de plaats waar de roedel altijd slaapt, de plek waar de grote maansteen staat, zoals de wolven de steen noemen. Daar aangekomen kwamen Luna en Alpha naar mentoe,meneerden ze het hele verhaal uit. "Dus, kan je er voor zorgen de de wolven die te jong of te oud zijn om te vechten bijlig blijven?" Vroeg Luna tenslotte. Ik knikte 'ja, daar zal ik voor zorgen'. Ik keek naar mijn tattoo van Valka (ja, ze was inmiddels weer in ruststand). Ik liet haar veranderen in een chute valk. 'Valka, controleer de omgeving op een grote groep wolven, oke?'. Valka maakte een krijsend geluid dat ik als een ja opvatte, en ze vloog de lucht in. 'Luna, mag ik rond de maansteen een beschermende cirkel maken?' Vroeg ik aan Luna. "Ja" antwoordde ze. Ik liep naar de maansteen toe. Ik liet lianen uit de grond groeien, rondom de steen. Deze liet ik schuin naar boven groeien zodat ze een dak zouden vormen. Ik deed hetzelfde nog twee keer, zodat het een dikke laag zou zijn,maar bijna onmogelijk doorheen te komen was. Ik liet een paar lianen weer zakken, zodat er zich een ingang vormde. "Bedankt" zei Luna tegen mij, en ik knikte. Ik begreep nog steeds niet wat er aan d'r hand was en waarom iedereen hier in rep en roer was, maar plots werden we omsingeld door grommende wolven. Ik denk dat ik nu wel zo'n idee heb van de rede dat ik hier naar toe moest. Ze worden aangevallen!

POV Zoë
Ik liep door de tuin naar de achterdeur van het huis van Alena. Ik deed deze open, en liep het huis binnen. 'Ivo?!?!' Riep ik hard door het huis heen. Hij kwam de keuken uit lopen 'ja, wat is er' zei hij. 'Alena zei dat ik je naar de roedel toe moet sturen, en dat Ara je de weg kan wijzen'. Ivo keek me verbaasd aan 'waarom?' 'Zei ze niet, ze was in gesprek met Wolf. Maar is Jack hier ook, want ik had hem niet gezien thuis' 'ja, hij is nu in de kelder om dvd's te pakken om te lenen' zei Ivo, en op dat moment kwam Jack aangelopen. 'Hey, Jack' zei ik 'ha zussie' reageerde hij. Ivo knikte naar mij, groette Jack en liep naar buiten, en hij verdween uit het zicht. 'Waar gaat hij heen?' Vroeg Jack verbaasd. 'Naar de roedel van de wolven, Alena wilde dat hij daarheen ging. Ik moest hem halen'. Jack knikte. 'En wij? Wat gaan wij doen?' Vroeg hij. 'Nou, wij gaan nu hier die film kijken die jij net uit de kelder haalde' 'ja, die wil je niet zien, is niks voor meisjes' 'dat zullen we nog wel is zien. Welke is het?' 'The Hungergames, 1' 'die is super leuk! Ik heb hem al drie of vier keer met Alena gekeken. Als jij nou de dvd in de dvd-speler doet, haal ik popcorn, dat hebben ze vast nog wel' zei ik, en ik liep naar de keuken toe. Ja, inderdaad. We gaan film kijken in het huis van iemand anders. Maar dit hier is zeg maar ons tweede huis aan het worden. Mam is vaak werken op kantoor en pap is een matroos op een groot container schip, soms is hij wel twee maanden lang weg. Dus we zijn ook vaak alleen thuis. Ik vind het geen punt,mik bedoel, we kunnen doen en laten wat we willen. Maar hier is het veel groter, hebben ze veel meer en er is altijd wel iemand. Alena, Ivo, Ilse of Michelle. Over Alena's vader weet ik vrijwel niks, alleen dat hij dood is gegaan bij een auto-ongeluk. Maar iedereen heeft we, zo zijn of haar dingen die hij of zij liever niet deelt met anderen. Althans, dat vind ik. Ik opende een van de vele keuken kastjes (ze zijn best groot) en voren waar ik naar zocht: popcorn. Er was alleen nog zout, maar dat is mijn lievelingspopcorn, dus dat is niet erg. Ik pakte de zak, deed het kastje weer dicht, en liep terug naar de woonkamer waar ik naast Jack op de bank plofte. Ik opende de zak popcorn, en samen begonnen we de film te kijken.