Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 35

POV Alena
'Ehm... Ik heb een paar vraagjes over het leven hier... Zou je het erg vinden om ze te beantwoorden?' Dat klonk echt dom, maar ja... Ik weet niet echt iets anders om te zeggen. 'Wat ben jij? Het lijkt of je me kan verstaan' klonk er verbaasd in mijn hoofd. Ik knikte 'dat kan ik ook. Ik ben een Dierenfluisteraar, ik heb de gave km met dieren te kunnen praten'. 'Een Dierenfluisteraar? Oh, daar heb ik van gehoord! Bestaan jullie echt?' 'Eh, ja. Anders had ik hier niet met je kunnen zitten praten, of wel?'. 'Dat is waar. Vertel...mWat voor vragen heb je?' 'Nou... Hoe is het om de hele dag in dezelfde omgeving rond te zwemmen, terwijl er allerlei mensen naar je kijken?' Goede eerste vraag, Alena. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, wat voor domme vragen had ik wel niet? Gelukkig leek de orka het geen punt te vinden. 'Niet zo erg als het lijkt. Al zou ik wel de echte zee in willen duiken om eindeloos ver weg te gaan rond zwemmen...' Ik knikte 'dat kan ik me voorstellen. Niets is zo leuk als door riffen heen zwemmen'. 'Heb jij wel eens door een echt koraalrif heen gezwommen dan?' 'Ja natuurlijk! Maarre, is er iets specifieks dat je kan vertellen over orka's, of over het leven hierzo?' 'Niet dat me zo te binnen schiet. Ik zal het Styr vragen, hij weet wel veel. Hij kan bijvoorbeeld alle mensen verstaan... Dat komt omdat hij vroeger ook een mens was, weet je'. Verbaasd keek ik hem aan. 'Een mens? Vroeger?' 'Ja. Ik ga hem even halen. Ik ben zo terug!'. Voor ik kets kon zeggen dook hij onder water, en zwom hij weg.

'En? Heeft je orka-vriend iets interessants vertelt?' Vroeg Zoë nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd 'nee. Niet echt. Alleen dat het leven hier zo erg nog niet is, maar dat hij graag los in de echte zee zou willen zwemmen' antwoordde ik. 'Maar hij gaat een andere orka halen. Een die vroeger een mens was geweest... Zoë, ik denk dat hij een Ware Wezen heeft, en dat hij in die vorm gevangen zit'. 'Maar dat kan toch niet? Je veranderd maar voor de helft in je Ware Wezen!' 'Ik weet het ook niet, misschien is hij wel onder een toverspreuk beland. Ik weet het niet. Maar is er nog iets specifieks dat ik moet vragen?' 'Vraag hoe snel ze kunnen zwemmen op top snelheid. Hoeveel kilo vis ze eten, wat hun lievelingsvis is' opperde Jack. 'Oké, ga ik doen. Ivo, wil je er ook bij komen? Ik weet zeker dat jij ook contact kan maken met deze orka's'. 'Ik weet het zonet nog niet. En bovendien krijgen we een klein probleempje... Er komt een verzorger aan met een emmer vis, zo te zien!' Zei hij lichtelijk in paniek. 'Jullie blijven hier staan, voor Alena. Wij gaan hem even ophouden' zei Zoë beslist en ze trok zonder op een antwoord te wachten Ilse met zich mee, in de richting van de verzorger. Hopelijk houden ze hem lang genoeg op... Ik hoorde het water golven en voelde het over mijn handen heen klotsen, en snel keek ik weer terug naar het water. Daar was de orka weer verschenen met een andere orka. 'Daar ben ik weer! Ik wil je voorstellen aan Styr. Styr, dit is Alena. Ze is een Dierenfluisteraar!'.

POV Ilse
Zoë trok me mee in de richting van de verzorger, en ik raakte een beetje in paniek. Dat zij nu goed Engels kan omdat ze in Australië woont. Tijdelijk, dan. "Hey! We hebben even een vraagje!" Riep Zoë vrolijk terwijl ze met haar hand zwaaide. Uiteraard de andere hand dan die waarmee ze me vast heeft. "We zijn hier voor een schoolproject, en we moeten een presentatie maken over orka's. We kunnen alleen geen bordjes vinden, dus kan jij ons iets vertellen?" "Ehm..." De verzorger leek een beetje overdonderd. Wat niet gek is, aangezien Zoë voor hem staat. "De bordjes zijn gisteren verwijderd om informatie bij te werken" vertelde hij met een vreemde toon in zijn stem. "Maar ik kan jullie wel wat vertellen?" "Mooi! Kom, daar staat een bankje, daar kunnen we even zitten" zei Zoë terwijl ze naar een bankje wees dat met zijn leuning naar het basin van de orka's stond. Slim. "Sorry, ik moet de orka's voeren" zei de verzorger, en hij hield zijn metalen emmer met vis omhoog. "Maar even kunnen ze toch wel wachten?" Probeerde Zoë. "Sorry, maar..." "Wat voor vissen zijn dat?" Vroeg ik snel om tijd te winnen. "Makrelen...?" 'Schrijf op, Zoë. Het moet echt lijken' zei ik, en ik zag de verzorger ons raar aankijken. Oh ja, ik praatte Nederlands. "We komen niet uit Australië, maar zijn hier naartoe verhuist. Om onze Engelse woordenschat uit te breiden enzo, moeten we informatie inzamelen en een presentatie over orka's houden" legde ik snel in het Engels uit. Nooit geweten dat ik zo makkelijk dingen kon verzinnen...