Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 24

POV Alena
Mijn moeder ging in kleermakerszit tegenover me zitten. 'Luister, ik ga je iets heel belangrijks vertellen. De verschillende gaves die er nu zijn, zijn ontstaan uit één enkele gave. In een land die nog niet ontdekt is door de mensheid, genaamd Erdas, hadden sommige mensen Totemdieren. Je weet inmiddels wel wat een Totemdier is, dus daar hoef ik niks over uit te leggen. Maar ze hadden niet alleen totemdieren, ze hadden ook Koningsdieren. Dat waren dieren die reusachtig groot waren en dieren die wij als mythes beschouwen. Die Koningsdieren stonden elk voor een bepaalde kracht. Elementen, grootheid, lenigheid, soepelheid, dat soort dingen. Koningsdieren waren heilig voor de mensen in Erdas. Maar Koningsdieren stonden niet alleen symbool voor een bepaalde kracht, dankzij hen konden mensen ook totemdieren krijgen. Jaren lang leefde iedereen in vrede, maar een van de Koningsdieren wilde meer macht. Dat Koningsdier was een reusachtige alligator, genaamd Crozla. Ze haalde mensen zonder totemdier over om met haar de strijd aan te gaan, tegen zij die wel een totemdier hadden en de Koningsdieren. De mensen met totemdieren stonden op het punt de oorlog te verliezen, tot er vier Koningsdieren besloten te helpen. Alle Koningsdieren vonden zich beter dan de mensen, en door hun trots weigerden ze te helpen. Uiteindelijk waren er vier Koningsdieren die de mensen met totemdieren te hulp schoten waardoor de Silissia uiteindelijk heeft verloren, en ze werd opgesloten in een magische gevangenis waar ze nooit meer uit zou komen. Om te voorkomen dat er ooit opnieuw een oorlog zou plaatsvinden, gaven te Koningsdieren de gave om een totemdier te krijgen deels weg aan de mensen die op aarde woonden en geen idee hadden van het bestaan van Erdas. Helaas kon de gave niet geheel worden overgedragen, daarvoor moest er van een gave verschillende woorden gemaakt. Zo zijn ook de gaves Dierenfluisteraar, Ware Wezen, tovenaar en waarzeggen ontstaan. Om een oogje in het zeil te houden zijn er ook vier Koningsdieren uit Erdas vertrokken. Helaas konden ze daardoor niet hun eigen omvang behouden en kregen ze de vorm van hun ware grootte. Onder de dieren en diere fluisteraars staan die vier dieren ook wel bekend als de dierengoden'. Ik krek mijn moeder met open mond aan. 'Maar... Bestaat dat land, Erdas, bestaat dat echt?' Vroeg ik half verbaasd, half nieuwsgierig. Mijn moeder schudde haar hoofd 'niemand weet het. Volgens de legende moet er op Antarctica zich een doorgang bevinden naar Erdas, maar nog nooit heeft iemand die doorgang gevonden'. 'Mam... Ik... Ik ken de dierengoden' zei ik na even geaarzeld te hebben. Mijn moeder glimlachte 'je bent een Dierenfluisteraar, dus dat is niet zo gek. De Koningsdieren die hierheen zijn gestuurd vertegenwoordigen elk een element, daarom heeft de gave Dierenfluisteraar ook het elementen sturen. Zonder hen zou het alleen met dieren communiceren zijn geweest'. 'Het is echt ongelofelijk...'. Mijn moeder knikte. Ze streek met haar arm over de tatoeage op haar arm. Haar totemdier weigerde al een paar jaar lang van haar arm af te komen, en waarom wist ze niet. Al had ze wel een sterk vermoeden. Mijn moeder vertelde me dat Linda, zo heet haar totemdier, sinds de dag dat mijn vader is verongelukt niet meer van haar arm is afgekomen, en de hele tijd in ruststand zit. Mijn moeder had uitgelegd dat als je dier in een tatoeage veranderd, je dier dan in ruststand zit. Mijn moeder stond op 'kom, we gaan naar de eetzaal. We zijn waarschijnlijk te laat, en ik wil niet met de restjes opgescheept zitten' zei ze. Ik stond op en liep achter haar aan de trainingszaal uit.

We waren inderdaad de laatsten die de eetzaal binnen kwamen, maar dat was verder geen punt. Er was nog genoeg eten over, en ik heb met een paar mensen over van alles en nog wat gekletst. Af en toe wierp ik een blik naar Ivo en Are, die op zijn schouder zat. Elke keer dat ik ze zag voelde ik een steek van jaloezie. Ivo had Ara bij zich, hij zou Ara altijd bij zich hebben, want ara mocht overal mee naar toe. Ara is een vogel. Maar Wolf niet. En elke keer dat ik die twee zag, miste ik Wolf meer dan ooit.

*** ik ben terug van weggeweest hoor, en hierboven een hoofdstukje om het te vieren! Ik heb geen idee wanneer er een volgend hoofdstuk komt, maar ik kan wel zeggen dat de volgende hoofdstukken langzame updates worden... Ik heb wel een verhaal in mijn hoofd, maar er ontbreekt een groot stuk en het lukt me niet om dat stuk op te vullen, zeg maar. Dus, als jullie nog ideeën voor me hebben, meld ze gewoon en dan kan ik kijken of ik ze kan gebruiken ;) ***