Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 12

POV Jack
Ik sleurde Zoë zowat het hele stuk van Alena's huis naar ons huis met me mee. Eenmaal thuis vroeg ik om een uitleg die ik niet kreeg, Zoë draaide er omheen. Uiteindelijk gaf ze toe, en legde ze alles uit. Het komt er op neer dat ze een Ware Wezen heeft, in een soort engel kan veranderen, en dat ik ook een Bovenatuurlijke kracht heb. Welke is nog niet duidelijk. Alena is bijzonder want ze heeft alle sporten van de Bovenatuurlijke krachten, maar dat wist ik al. Ze heeft nu dus ook haar derde kracht. Er is blijkbaar een oorlog gaande en Alena moet die eindigen. Er is een enge man achter haar aan, hij Sil haar vernietigen zodat ze zijn plannen niet dwars boomt en meer weet ik niet want verder heeft Zoë niks vertelt. Maar ik denk dat Zoë zelf ook niet veel meer weet. Ik zichtte en keek naar het huiswerk dat voor me lag en besefte dat het gen zin had om het te maken gezien ik toch alles fout zal doen. Ik stond op, liep naar mijn bed toe, en ik liet me languit vallen. Ik lag nog maar een paar seconden toen Zoë mijn kamer in stormde. 'Ik heb een idee! Een geweldig goed idee!' Riep ze enthousiast uit. 'Wat is jouw geweldige idee?' Vroeg ik. 'Nou, nu je het toch weet, niet dat ik niet van plan was te vertellen ofzo, maar ik dacht; misschien moet ik je meenemen op een vlieg tourtje!' Verbaasd keek ik haar aan. 'Meen je dat?' 'Uhu' zei ze, en ze knikte. 'Wanneer?' 'Nu!' 'Oke, maar...' 'Niks maar!' Onderbrak ze me. 'Kom mee naar de tuin' 'oké'. Ik volgde haar naar de achtertuin. 'Let op' zei ze grijnzend. Ze sloot haar ogen, een het volgende moment groeiden er twee grote zwanen vleugels uit haar rug, en haar kleding veranderde. Toen deed ze haar ogen open en keek ze me lachend aan. 'Kom mee' zei ze. Ze pakte mijn hand beet, en ze vloog omhoog. 'Zijn er geen mensen die ons kunnen zien?' Vroeg ik. 'Nee, daar is het te donker voor, en anders vlieg ik daar ook te snel voor' zei ze. Ze vloog inderdaad best snel, als ik eerlijk ben. Ik heb wel eens gevlogen, maar dan hield Alena of Ivo me vast met de lucht, zeg maar, en dat was hoogstens twee of drie meter hoog. Op het moment vliegen we nu de wolken in. Iets hoger dus. Mijn arm begint nu pijn te doen, want ik hang letterlijk aan Zoë. Zoë haf er zelf geen problemen mee om me vast te houden, maar ze merkte wel dat ik het niet lang meer vol zou houden. Ze pakte me beet en trok me omhoog, daarna sloeg ze mijn arm om haar schouders. 'Nu hou je het vast beter vol' zei ze, en ze vloog verder. Na een uur rond te hebben gevlogen, landde ze in onze tuin en al snel waren haar vleugels verdwenen.

POV Alena
Nadat ik en Zoë Ilse gedag hebben gezegd en haar een dikke knuffel te hebben gegeven, vlogen we samen naar de kust, om daar te gaan zwemmen (ja, inderdaad, het is hartje zomer hier, dus lekker warm). We landden in de duinen zodat niemand ons zou zijn en liepen daarna verder naar het strand. Eenmaal op het strand zochten we een plekje vlakbij de branding en legden we onze spullen neer. Daarna trokken we onze kleding uit (we hadden onze bikini's onder onze kleding aan) en renden we naar de zee toe. We liepen de zee in tot Zoë alleen nog met haar hoofd boven water kwam. Ik ging kopje onder. Zafira, hoe moet ik hu weer veranderen? 'Simpel. Gewoon denken aan je verschijnsel als half-vis'. Ik deed wat ze zei en ik Velde mijn benen veranderen in een staart. Ik opende mijn ogen en mijn zicht was een stuk scherper. Ik had geen last van het zout in mijn ogen en ik kon best ver zien, ondanks het troebele water. Ik stak mijn hoofd weer boven water en keek Zoë lachend aan. Ik keek om me heen, zag dat niemand naar me keek, en ik dook onder water. Ik slingerde mijn staart boven het water uit zodat Zoë die kon zien. Ik zwom naar dieper gedeelte en daarna zwom ik naar boven. Ik zag dat ik al een stuk van het strand af was, en ik zwom weer terug. Toen ik terug bij Zoë was, zei ze 'vet, die staart'. Ik glimlachte 'dankje'.