Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 34

*** sorry mensjes dat het zo lang duurde, ik heb het gewoon nogal druk en tja... School heeft voorrang op wattpad. Jullie hebben vast wel door dat het even duurt voor het volgende hoofdstuk verschijnt, maar ik hoop niet al te lang. Geniet maar lekker van dit hoofdstuk, en ik beloof om zo snel mogelijk een volgend hoofdstuk te schrijven en online te zetten! ***

POV Alena
'De show was echt geweldig!' Riep Zoë uit, en Ilse en ik knikten instemmend. 'Uhu, zeg dat wel. Zeg, zullen we naar de orka's gaan?' Vroeg ik. 'Maar daar zijn we al geweest' zei Ilse verbaasd. 'Ja, dat weet ik wel, maar ze zijn zo mooi...' Mompelde ik. 'Tuurlijk gaan we naar de orka's toe! Bovendien, we moeten nog meer informatie over orka's opschrijven want we hebben niet genoeg voor ons verslag' zei Zoë. 'Maar er stond maar één boordje bij. No way dat we meer informatie gaan vinden daar' zei Jack. 'Uhum. Ben je vergeten wie je hier bij je hebt? Misschien... Twee Dierenfluisteraars?' Zei ik zogenaamd beledigd. 'Oh ja...' Zei Jack, en hij lachte schaapachtig terwijl hij even door zijn haar wreef. 'Misschien ben je het een beetje vergeten, maar ík kan alleen maar met vogelsoorten praten' zei Ivo. 'Nou, ík kan met alle dieren praten. Dus' zei ik plagend terwijl ik kinderachtig mijn tong uit stak. 'Oké, laten we gaan!' Zei Ilse vrolijk terwijl ze voor ons uit huppelde. 'Die heeft het naar haar zin' grinnikte Jack. 'Natuurlijk heeft die het naar haar zin! Ze kan eindelijk weer iets leuks doen met haar beste vrienden!' Zei Zoë logisch terwijl ze Jack een speelse mep gaf. 'Laten we maar achter haar aan gaan lopen voor we haar kwijt zijn. Misschien een goed idee, denken jullie ook niet?' Grijnsde Ivo terwijl hij snel achter Ilse aan liep.

We stonden bij de orka's, en zoals ik eerder al zei... Orka's zijn prachtig. Ze hebben er drie hier, en ik zou wel eens willen weten hoe ze het hier vinden. 'Oké, zal ik ze wat dingen gaan vragen?' Vroeg ik terwijl ik de andere vragend aan keek. Ze knikten allemaal, en ik keek even om me heen. Er waren geen andere mensen hier, en dus greep ik snel mijn kans. Ik klom over het hekje heen, en liep naar de rand van het basin toe. Daar knielde ik neer, en voorzichtig legde ik mijn hand op het water. 'Oké, daar gaat ie' zei ik met een lichte zucht, en ik sloot mijn ogen. Ik concentreerde me op het water, en al snel had ik er een volledig beeld bij over hoe het er uit zag. Waar welke steen lag, waar de vissen zwommen en belangrijker: de orka's. Ik paste een techniek toe, die Storm me had geleerd vlak voor ik naar Australië vertrok. Hiermee kon ik zonder te zijn precies weten wat waar lag, als het met water in contact was. Alsof ik kon zien wat het water zag. Ik had hetzelfde geleerd met alle andere elementen, maar terug naar de realiteit. Ik besloot om de orka die het dichtste bij was naar me te te lokken, en stuurde een stroming water op hem af die hem dichter naar mij toe bracht. Toen ik de orka niet dichterbij kon laten komen, stopte ik hem en opende ik mijn ogen. Daar, voor mijn ogen, lag een grote orka. Een hele grote orka. Ik haalde even diep adem, voor ik hem aankeek. Kom op, Alena, er is niks om bang voor te zijn. Je bent een Dierenfluisteraar.

'Hey...' Begon ik twijfelend terwijl ik de orka recht aan keek. Ik ontmoette zijn ogen, en zag dat die vol nieuwsgierigheid stonden. Niet zo gek, toch? 'Je kan mij verstaan, toch?' Vroeg ik aarzelend. De orka gaf een licht kwetterend geluid, maar ik verstond er tot mijn schrok helemaal niets van. Geschrokken keek ik over mijn schouder 'Ehm, jongens... Ik versta haar niet' zei ik lichtelijk in paniek. 'Wat?! Maar hoe?' Riep Ilse verbaasd uit. 'Ehm... Misschien komt het doordat Wolf niet in de buurt is, misschien is hij te ver weg' opperde Zoë. 'Probeer met die orka in contact te komen, misschien op een ma Ier die je ook met Zafira doet. Of met je totemdier' viel Ivo haar bij. Ik knikte 'oké'. Ik richtte me weer op de orka, en sloot even mijn ogen. Daarna opende ik ze weer en keek ik de orka -opnieuw- recht aan. 'Kan je me verstaan?' Vroeg ik nog een keer, en ik concentreerde me op de orka en vergat de rest om me heen. Ik hoorde vaag wat, maar nog steeds niet duidelijk. 'Begrijp je wat ik zeg?' Vroeg ik nog een keer. 'Ja' klonk er luid en duidelijk en lachend keek ik de orka aan. Het was me gelukt!