Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 20

POV Ivo
Toen Alena haar krachten liet zien, keek iedereen haar niet veel later met open mond aan. Logisch, dat deed ik ook toen ik zag hoe goed ze was. 'Goed,' zei Hans nadat het even stil was. 'We gaan door naar het volgende element. Lucht'. We liepen naar een hoek van de zaal. 'Goed, we kunnen we alles aan elkaar laten zoen maar dat heeft weinig zin. Tijdens het trainen komen we er wel achter wat jullie wel of niet kunnen' begon Hans. 'Ik ga door met het trainingsprogramma, en jullie moeten gewoon bij zien te benen. Mocht dat niet lukken dan kunnen jullie bijlessen krijgen'. Ik knikte, en Alena ook. 'Goed' Hans richtte zich tot de anderen 'goed, wie kan mij vertellen wat we vandaag zouden oefenen?'. 'Vandaag zouden we lucht gaan oefenen na een korte oefening met alle elementen. Vandaag zouden we de techniek toepassen die we vorige week geoefend hadden zodat je kan vliegen doormiddel van lucht sturen' zei een van de meisjes. Hans knikte 'klopt. We hebben ons al opgewarmd. Ik laat zien hoe je vliegt' zei Hans, en doordat hij zijn handden spreidde, vloog hij op. Hij vloog iets omhoog, bleef even hangen en landde weer. 'Goed, nu jullie beurt. Alena en Ivo, wacht nog even dan kan ik de techniek uitleggen'. De zes andere mensen probeerden het en vlogen een stukje van de grond af. Hans richtte zich op ons 'zal ik de techniek uit leggen?' Vroeg hij. Alena schudde haar hoofd 'nee. Wij kunnen al vliegen, waarschijnlijk niet met de goede techniek, maar we kunnen al vliegen'. Hans keek haar verbaasd aan. 'Laat maar zien dan. Zonder de juiste techniek die moeilijk is om te beheersen lukt het echt niet hoor'. Alena spreidde haar handen en vloog omhoog. 'Is dat de goede techniek?' Vroeg ze. Hans schudde zijn hoofd 'nee, het is een andere techniek... Maar hij is wel beter. Van wie heb je dat geleerd?' 'Van mij' zei ik. Hans keek me verbaasd aan. 'Wie heeft dan de techniek aan jou geleerd?' 'Niemand, ik heb het zelf uitgevogeld. Ara is mijn dier en heeft me natuurlijk aanwijzingen gegeven, maar ik heb het in principe mezelf aangeleerd' 'hoe goed kunnen jullie al vliegen? En hoe snel?' 'Ik kan Zoë, een van mijn beste vriendinnen, bijhouden als we vliegen. Ze is een Ware Wezen en haar Ware Wezen is een zwaan, dus ja...' Zei Alena. Ze landde weer op de grond. 'Er is nog nooit iemand geweest die zo goed  met zijn elementen om kon gaan zonder hier getraind te hebben' mompelde Hans. 'Na de training wil ik jullie spreken' zei hij. 'Jullie kunnen nu even toekijken, maar train niet mee'. Alena en ik knikten, en gingen aan de kant op een bankje zitten.

POV Zoë
Er werd aan mij gevraagd wat mijn Ware Wezen was, en toen ik zwaan antwoordde werd ik ingedeeld bij een klein groepje mensen van totaal 3, niet veel dus, die ook een Ware Wezen hadden die kon vliegen. Onze trainer was een vrouw, en ze vertelde me dat haar Ware Wezen een vlinder was, en als ze in haar Ware Wezen veranderde dat ze dan vlindervleugels kreeg. Haar naam was Lydia. De andere drie hadden een libelle, een raaf en een papegaai als Ware Wezen, en ik was de jongste. 'Iedereen denkt dat als je een Ware Wezen hebt, dat je kan veranderen maar verder niets. Dat is niet waar, elk Ware Wezen heeft zijn eigen kracht. Zoë, kan je al veranderen?' 'Ja' 'hoe goed kan je vliegen?' 'Best goed, al zeg ik het zelf'. Lydia knikte. 'Oke. Jongens, verander maar. Zoë, wacht nog even'. De andere drie veranderden. Een kreeg Libelle vleugels, die je met Tinkerbell vleugels kan vergelijken. De ander kreeg zeg maar dezelfde vleugels als ik heb, maar dan zwart en kleiner. De laatste kreeg gekleurde vleugels met lange veren, maar ook die vleugels waren kleiner dan die van mij. Wat me ook opviel, er groeiden alleen vleugels uit de ruggen. De kleding veranderde niet. Verbaasd keek ik ze aan. 'Veranderd jullie kleding niet?' Vroeg ik. Verbaasd schudde de anderen hun hoofden 'nee'. Lydia keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Zoë, verander maar'. Oké, Silvy. 'Eindelijk echte training!' Merkte ze op, daarna voelde ik vleugels uit mijn rug groeien, en mijn kleding veranderde ook. Lydia keek me bijna met een open mond aan. 'Wat?' Vroeg ik. 'Je... Je vleugels. Ze zijn zo groot. En je kleding, die is ook veranderd'. 'Mijn Ware Wezen is een zwaan. Zwanen komen niet veel voor als Ware Wezen. Daar kan het mee te maken hebben' zei ik. De andere drie keken me ook met open mond aan, maar dan ook letterlijk met open mond. Ik voelde me ongemakkelijk, en veranderde terug. 'Laat anders maar zien hoe jullie trainen, dan kan ik kijken of ik dat ook zou kunnen' zei ik, en ik ging aan de zijkant staan. De andere drie begonnen op beveel van Lydia oefeningen te doen.