Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 15

POV Alena
Ik weet niet hoe lang ik nu al hier in gevecht ben met de vier dierengoden, maar lang is het zeker. Voor mijn gevoel ben ik al uren bezig hier. In werkelijkheid nog maar een uurtje, maar dat maakt niet uit. Ik had een omheining van ijs en steen gebouwd, zodat ik even na kon denken. Ik ging dit echt niet lang meer volhouden, dat was zeker. Misschien, als ik het water in duik, heb ik wat meer tijdbom na te denken want dan hoed ik alleen maar uit te kijken voor Storm. Ik besloot dat de doen, en ik liet het ijs en de stenen verdwijnen. Ik maakte een schild van water en rende naar het water, waarna ik er in sprong en onder water dook. Snel zwom ik een groot stuk naar beneden. Ik weet niet wat ze bezielt, maar er is iets niet goed. En ik kan ze onmogelijk allemaal verslaan, want als ik er een heb gevangen bevrijd een ander die weer. Ik moet ze allemaal tegelijk verslaan... Maar hoe? Misschien als ik mijn krachten bundel? Ja, dat moet ik doen. Plots veld eik een stroom water onder me en voor ik iets kon doen werd ik naar boven geduwd en werd ik uit het water gegooid. Ik hield mezelf tegen zodat ik de grond niet raakte, en zorgde dat ik zacht lande. Ik maakte ijspegels en vuurde deze af op de dierengoden. Daarna maakte ik van steen, lianen en ijs een mini koepel voor mezelf. Ik hoopte dat hij het ergste tegen zou houden. Ik ging zitten in kleermakerszit en sloot mijn ogen. Ik concentreerde me. Ik probeerde alle elementen tegelijk voor me te zien en ze te bundelen. Ik voelde iets in me opgloeien, en ik probeerde me daarop te richten. Ik weet niet precies wat ik deed, maar ik voelde op een gegeven moment een soort stroom van energie door mijn hele lichaam stromen, en ik opende mijn ogen. Ik zag dat ik een fel wit licht uitstraalde, maar ik schrok er gek genoeg niet van. Ik voelde hoe ik omhoog steeg en mijn licht werd steeds feller, tot er een golf energie mijn lichaam verliet en ik neerviel. Ik zag de vier dierengoden versuft op de grond liggen. Alle vier. Ik probeerde overeind re komen, maar ik had er de kracht niet meer voor. Lalima was de eerste die weer omhoog kwam. 'Dat deed je heel goed' zei ze. Verbaasd keek ik haar aan. 'Dit alles was een test, om te kijken wat je alle aal kon doen, en we wilden zien of je je krachten kon bundelen. Ik verzeker je, de volgende keer dat je je krachten bundelt kan je ze gebruiken met stralen, zeg maar. Dit was puur voor de eerst keer. Je zou iemand hiermee buiten westen hebben kunnen brengen, maar omdat wij de dierengoden zijn lukt dat niemand'. Met open mond staarde ik Lalima aan. 'Dus... Dus dit was gewoon een test?' 'Ja. En je bent geslaagd. Je kan het aan om Alexander te verslaan. En je moet weg van waar je bent, want hij heeft je bijna gevonden'. Er volgde meer uitleg, ook over hoe ik mijn krachten moest bundelen, en dat soort dingen. Daarna werd ik wakker. Ik wilde mijn bed niet uitkomen en lekker blijven liggen, terwijl ik alle informatie verwerk. Dit alles... Ik zuchtte. Als ze me gewoon hadden verteld dat het een test was, dan zou ik niet zo bang zijn geweest. Maar als ze me verteld hadden dat het een test was, dan zou ik niet ze fel terug gevochten hebben. Ik zuchtte nog een keer en richtte mijn blik op mijn plafond. Misschien was het weer tijd om Sara op te zoeken...