Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 25

*** ik heb en nieuwe cover gemaakt, hoe vinden jullie hem? ***

POV Zoë
Sinds we in Australië zijn ben ik nog maar een keer veranderd in Silvy, en heb ik nog niet gevlogen. Daarom vind ik het nu is tijd om dat te doen. Ik liep naar buiten, het hoofdkwartier uit. Ik veranderde en vloog omhoog. Ik had de wind om mijn gezicht en tussen de veren van mijn vleugels gemist, merkte ik nu. Ik besloot om het gebied om het hoofdkwartier te verkennen, hoog vanuit de lucht. Het hoofdkwartier lag niet ver van het strand en de zee vandaan, en de meest voorkomende landschappen waren verder weides en heides. Ik besloot terug te gaan, en vloog om mijn gemakje weer terug. Onderweg kreeg ik een ingeving en dook ik de wolken net boven me in. Het is echt leuk om door de wolken heen te vliegen, vooral als ze niet te hoog hangen. Ik stopte met het bewegen van mijn vleugels, waardoor ik naar beneden viel. 50 meter boven de grond sloeg ik mijn vleugels uit en vloog ik weer een stukje omhoog. Ik was vlakbij het hoofdkwartier, en landde daar voor de ingang. Ik veranderde terug naar mijn normale ik, en liep naar binnen. Toen ik in mijn kamer was die ik met Alena deel, zag ik dat ze er niet was. Die is vast weer trainen met haar moeder. Dat doet ze veel de laatste tijd. Ik pakte mijn mobiel, deed mijn oortjes in en zette muziek aan. Daarna ging ik op mijn bed liggen en begon ik in een boek te lezen, die Alena mee had genomen. Vind ze vast geen probleem.

POV Alena
Zoë had gezegd dat dat ze zou gaan vliegen, dus ik besloot om te gaan zwemmen. Ik melde dat ik een wandeling ging maken, en liep naar buiten, in de richting van het strand. Onderweg kwam ik een meisje tegen die bij mij in mijn nieuwe klas zit, en ik praatte even met haar. Tot mijn verbazing ging dat beter dan ik had verwacht, gezien mijn Engels. Daarna vervolgde ik mijn wandeling naar het strand, waar ik voor de laatste duin bleef staan. 'Gaan we eindelijk zwemmen?' Vroeg Zafira hoopvol. Ik glimlachte. Ja, we gaan eindelijk zwemmen. Het was een graad of 20 en niet veel mensen op het strand. 20 graden is frisjes voor de mensen hier, blijkbaar. Ik deed mijn slippers uit, en legde ze half verscholen onder een struik. Daarna liep ik het strand over, naar de branding. De golven spelden over mijn voeten heen, en het voelde lauw aan. Ik liep het water in, en zag de mensen die er waren verbaasd naar me kijken. Tja, je ziet niet elke dag een meisje met kleding en al het water in gaan. Ik liep door tot mijn middel kwam, toen dook ik onder water en veranderde ik in Zafira. Ik voelde mijn benen in een staart veranderen en mijn shirt in een topje veranderen. Ik stak mijn hoofd boven water en opende mijn ogen. De mensen keken me nog even raar aan, waarna ze zich weer op hun eigen dingen richtten. Ik dook weer onder water, en ztomook mijn gemakje verder. Het werd steeds dieper, en op een gegeven moment kwam ik een rif tegen. Er zwommen allerlei verschilde vissen, die fel en vrolijk gekleurd waren. Ik keek mijn ogen uit terwijl ik er over heen zwom. Australië is echt mooi. Mijn dag was helemaal compleet, en het werd nog completer toen ik een groepje dolfijnen tegenkwam die vrolijk met me begonnen te spelen. Ze bliezen kringen van lucht waar ze vervolgens doorheen zwommen, wn ik probeerde se na te doen. Na een paar mislukte pogingen had ik het ook onder de knie, en het is best leuk, al zeg ik het zelf. Elke keer als ze adem gingen halen ging ik mee, want ik kan ook maar een kwartiertje onder water blijven. Nou ja, kwartiertje... 20 minuten eigenlijk. Op een gegeven moment moest ik weer terug gaan, want anders zou ik te lang weg blijven en het avondeten missen. Ik zwom terug naar de kust, veranderde en liep het water uit. Ik droogde mezelf door het water van me af te halen, en liep terug naar de duinen om mijn schoenen gebakken. Daarna liep ik snel terug naar het hoofdkwartier, waar ik net op tijd was voor het avondeten.