Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 17

POV Alena
Mijn moeder haalde even adem, en begon te praten. 'Zoals jullie weten word er op Alena gejaagd. Alexander wil Alena koste wat het kost uitschakelen. De mensen die met hem mee doen ziet hij niet als verbonden maar als slaafjes voor zijn leger. Alexander is in dit gebied hier, dus hebben wij, het VZ, besloten om haar naar Australië te brengen. Jullie gaan met haar mee, als jullie dat goed vinden. Want doordat jullie vrienden van Alena zijn, zal hij ook achter jullie aankomen. In Australië is het hoofdkwartier van het VZ, waar jullie kunnen trainen en 24/7 in de gaten worden gehouden. Ook zal jullie Engels worden geleerd zodat jullie daar naar school kunnen gaan. Ivo, jij kan sowieso mee gaan, en ik zal een goede smoes verzinnen voor jullie, Jack en Zoë. Als jullie niet mee willen, geen probleem, het is jullie keuze. Maar jullie hebben maaar anderhalf uur om te beslissen want dan moeten we naar het vliegveld. En Jack, jij vraagt je natuurlijk af waarom jij ook mee kan gaan. Jij hebt ook een bovennatuurlijke gave, ook al heb je die nog niet ontdekt. Mocht je gaan, word je geholpen om je gave te ontdekken. Ik geef jullie even de tijd om te beslissen'. Mijn moeder stond op en verliet de woonkamer, en ging naar de keuken. Zonder aarzelen zei Ivo meteen 'ik ga met je mee naar Australië' 'en jouw ouders dan?' Vroeg ik. 'Ik kreeg een kaartje dat ze een wereldreis aan het maken zijn. Die duurt waarschijnlijk zo'n twee tot drie jaar'. Ik knikte begrijpend, en keek Zoë en Jack aan. 'Wat gaan jullie doen?'. 'Met nou mee natuurlijk!' Zeiden ze tegelijkertijd. Ik grinnikte even. 'Als wij gevaar lopen, lopen onze ouders ook gevaar. Als we weggaan lopen zij geen gevaar meer, plus we zijn nog nooit in Australië geweest' zei Zoë. Jack knikte instemmend. Ik stond op en liep naar de keuken 'mam, ze stemmen in en gaan mee' 'mooi. Jullie kunnen je spullen in gaan pakken, om half een nemen we de taxi naar Schiphol gezien je twee uur van te voren daar moet zijn. Het is nu half zeven dus jullie hebben nog even. Anders proberen jullie zometeen even te slapen voor we weg gaan?' 'Ik zal het tegen ze zeggen' zei ik, en ik liefde keuken weer uit. Ik herhaalde mijn moeders woorden, en Jack en Zoë gingen meteen naar huis om hun spullen te pakken. 'Ik hebben idee! We zeggen dat we een prijs hebben gewonnen en voor twee weken naar Australië gaan, en dat jouw moeder met ons mee gaat!' Riep Zoë uit. Jack schudde zijn hoofd 'en je de met dat ze dat zullen geloven?' 'Ja' zei Zoë droog en ze trok Jack zonder nog iets te zeggen de deur uit. Ik ging vervolgens naar boven om mijn koffer in te pakken. Ik propte er wat kleding in: een paar lange broeken, al mijn korte broeken (waar ik er maar vijf van heb), een een paar tickets met korte en een paar met lange mauwen, wat hemdjes, twee strandjurkjes en ondergoed. Ik pakte snel een toilettas in en propte deze bij mijn kleding erbij. Daarna klikte ik mijn koffer dicht en ging met de lift naar beneden omdat ik geen zin had om mijn koffer de trap af te sjouwen. Beneden liep ik met mijn koffer naar de voordeur en ik zette de koffer naast de deur. Daarna ging ik naar de keuken waar mijn moeder net een macaroni magnetronmaaltijd uit de magnetron haalde. Ik ging aan het keukeneiland zitten en op dat moment kwam Ivo ook de keuken binnen. Hij ging naast me zitten en mam gaf ons borden met de macaroni, en tegelijkertijd vielen we aan op ons eten.