Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 36

*** Hey mensjes, daar ben ik weer. Ik weet dat ik had gezegd dat ik in de vakantie zou gaan schrijven, maar daar kwamen een paar dingen tussen... toch heb ik hier een leuk hoofdstuk in elkaar geflanst (is niet waar, ik heb gewoon lekker geschreven). Het is dan wel geen vakantie meer... Geniet maar lekker van het hoofdstuk! ***

POV Jack
Ik zag dat Ilse en Zoë moeite hadden om de verzorger weg te houden, dus ik besloot in te grijpen. Ik weet zeker dat ik een spreuk had gezien waarmee je iemand helemaal verstijft... ja, dat is het! Nu maar hopen dat het werkt. 'Petrificus Totalus' fluisterde ik, met mijn ogen strak op de verzorger gericht. Ergebeurde echter niks. Zou ik de foute spreuk hebben gezegd? "Ehm, die vissen zien er niet echt goed uit" zei Ilse plots terwijl ze naar de emmer wees die de verzorger vast had. De verzorger blikte even in zijn emmeren keek verbaasd naar de vissen die er waarschijnlijk in zitten. "Wat.... he?" Mompelde hij verbaasd. "Misschien moet je andere vissen gaan halen. Vissen die niet zo... stijf zijn" opperde Zoë. De verzorger zuchtte geërgerd "blijf niette lang rondhangen. Daar woorden de orka's onrustig van" zei hij met wen geïrriteerde ondertoon. Vervolgens liep hij weg, terug in de richting waar gij vandaan kwam. 'Oké, dat was net op tijd. Jack, wat heb je gedaan?' Vroeg Zoë. 'Het was de bedoeling om de verzorger te verlammen. Niet de vissen' zei ik met een zucht. 'Nou, het heeft in ieder geval gewerkt' zei Zoë opgewekt. 'Ja. En ik heb de nodige informatie' zei Alena terwijl ze over de reling van de brug heen klom. 'We kunnen gaan'. 'Mooi. Waar moesten we om vier uur ook al weer zijn?' Vroeg Zoë. 'Jullie, niet ik' zei Ilse. 'Bij dat paviljoen bij de zeeleeuwen' zei Alena. 'Nou, dan gaan we maar is. Het is al vijf voor vier' zei Ivo nadat hij een blik op zijn horloge had geworpen. 'Oke, dan word rennen. Let's go!' Riep Zoë en ze begon snel het pad af te rennen. 'Zoë!' Riep ik haar achterna, proberend mijn lach in te houden. 'Ja?!' Vroeg ze terwijl ze stopte en zit omdraaide. 'We moeten de andere kant op!' Riep ik en ik wees naar wegwijzerbordje dat naast me stond. 'Oh... wist ik wel! Let's go!' Riep ze, en ze kwam weer naar ons toe rennen. Vervolgens begon en we allemaal te rennen, in de hoop dat we op tijd zouden zijn.

Hijgend kwamen we aangerend, en we zagen dat de rest er al was. Lekker dan. Hebben wij weer... "Juliie zijn laat" klonk het bestraffend van een man die ik niet ken. Ik had de nijging om met mijn ogen te rollen. We weten toch zelf ook wel dat we laat zijn? "Maar nu iedereen er is, kan ik jullie het doel van vandaag vertellen. Zoals jullie weten moesten jullie informatie verzamelen over verschillende dieren hier in het park. Die informatie moeten jullie gaan verwerken in een verslag. Jullie kunnen in tweetallen gaan werken, en aan het einde van de week moet iedereen zijn of haar onderwerp hebben opgegeven. Hetzelfde onderwerp staan we niet toe, dus wees snel" waarschuwde hij. Ik zag dat Alena Zoë aanstootte en haar wat in het oor fluisterde. Zoë knikte, en vervolgens liepen ze naar de man toe die ik nog steeds niet ken. 'Zullen wij dan maar samen gaan?' Vroeg Ivo. Ik knikte 'sure. Over wat?' 'Zeesterren' opperde Ivo. 'Zeesterren en kreeften' opperde ik daarna. 'Doen we' zei Ivo, en we liepen naar de man toe. 'Wie is dit eigenlijk? Die man?' Vroeg ik aan Ivo. 'Ik heb werkelijk waar geen flauw idee. Hij geeft biologie, maar meer weet ik niet' antwoordde hij. Nou, daar hebben we lekker veel aan. Ik opende mijn mond om te vertellen dat wij al weten waarover we het verslag gaan maken, toen ik een keiharde gil horde. Snel draaide ik me om, en ik sperde mijn ogen wijd open. Alena stond met haar handen voor haar mond naar een paarse draaiwolk te kijken die uit het niets was ontstaan. Ik herkende die draaikolk... uit precies zo'n draaikolk was Ilse gestapt toen ik haar naar ons had getoverd. Plotseling vloog er een grijs, harig wezen uit de draaikolk de met een plof op de grond terecht kwam. Meteen daarna verdween de draaikolk weer, en ik zag dat iedereen er ontzet naar keek. 'Wolf...?' Hoorde ik Alena verbaasd zeggen. 'Wolf!' Riep ze uit. Ze rende naar het harige wezen toe, en knuffelde hem helemaal fijn. Nu pas herkende ik er wolf in die met grote, verbaasde ogen om zich heen keek. 'Jack? Wat heb je gedaan?' Vroeg Ivo verbaasd. 'Niks... ik deed helemaal niks... volgens mij heeft Alena haar volgende Gave ontdekt'.