Dierenfluisteraar 2: Nieuwe Gaves (voltooid)

Hoofdstuk 29

POV Jack
Nadat ik Ray had verteld over het glas-incident zoals ik het zelf noem, was ik naar Zoë gegaan. Zij was dolblij voor mij geweest, en nu zaten we samen een boek met informatie over tovenarij door te spitten. Volgens de waarzegster staan er in dit boek verschillende spreuken. 'Kijk! Dit is een spreuk om mensen en dingen te laten teleporteren! Omg, ga kijken of het werkt!' Riep Zoë uit toen ze me op iets wees. Ik grinnikte, ze was de hele tijd al zo enthousiast. Ze was niet naar de training gegaan die nu ongeveer afgelopen zou zijn om mij hiermee te helpen, en ik was haar er dankbaar voor. 'Ik heb alleen en glas laten zweven. En dat was zonder toverspreuk' zei ik. 'Wat zei je toen je het glas liet vallen?' 'Simsalabim' zei ik. 'Dat moet dan de spreuk zijn geweest! Wacht, wacht, ik weet wat. Ik gooi dat boek daar om, dan strek jij je hand uit en zeg je niks. Daarna doen we het zelfde en zeg je simsalabim. Dat herhalen we en dan weten we het zeker!'. Ik schudde lachend mijn hoofd. Dat ze me geloofde... natuurlijk had ik geen "simsalabim" gezegd. Zoë heeft echt gekke ideeën altijd... Ik zuchtte en deed wat ze vroeg. De eerste keer gevierde er uiteraard niets. De tweede keer zei ik 'float'. Ik had geen idee waarom, maar het boek bleef zweven! 'Ja! Zie je! Hij blijft zweven! Maar je zei geen simsalabim...' 'ik zei ook geen simsalabim, daarnet. Ik zei niks'. 'Oh... maakt niet uit! Ik ga het opzoeken!'. Ze dook het boek in. 'Ja, hier staat het! 'Float' is een toverspreuk om dingen te laten zweven en vliegen!' 'Wouw... niet verwacht' zei ik grinnikend. Ze keek me venijnig aan. 'Sorry' mompelde ik snel. Ze knikte tevreden. 'Oke, hier staat dat je deze spreuk moet zeggen en daarna iemands naam of voorwerp, en dan de plek waar je diegene of datgene wilt hebben. Dan verplaats het daarnaartoe. Doe het met Ilse en hier!' Zei ze vrolijk, maar het klonk als een bevel. Ik zuchtte. 'Oke.... Even kijken'. Ik las wat er in het boek stond en trok mijn wenkbrauw op. 'Oke... Goed dan. Nosgeros anstajagos kledinia Ilse ala hier' zei ik. Er gebeurde niks. 'Zie je wel, het werkt nie....' Midden een mijn zin werd ik onderbroken door een windvlaag en gegil. Er verscheen een soort draaikolk, en die spuugde een meisje uit dat hard gilde. De draaikolk verdween en het meisje stond wankelend op. Wacht is even... Dat is Ilse! Is het me dan gelukt? 'ILSE!!!!!!' Gilde Zoë en ze vloog haar om de nek, waardoor ze alle ei omvliegen. 'Zoë?' Vroeg ze verbaasd. Daarna zag ze mij. 'Jack?' Ik knikte alleen. 'Zie je we, Jack, het is je gelukt!' Riep Zoë blij uit. 'Omg, dit moet ik aan Alena en Ivo vertellen! Ben zo terug!'. Zoë racete de kamer uit. 'Waar ben ik? Hoe kom ik hier?' Vroeg Ilse verward. 'Je bent in Australië, in het hoofdkwartier van het VZ. Er wonen hier allemaal mensen met gaves. En ik heb blijkbaar tovenarij. Van Zoë moest ik proberen jou hierheen te toveren, en gek genoeg is het me nog gelukt ook' zei ik. Ilse knikte 'oh, dat verklaart alles' zei ze, alsof het doodnormaal was dat ze plots aan de ander elkaar van de wereld was in een geheim hoofdkwartier met bovennatuurlijke mensen.

'ILSE!!!!' Gilde Alena toen ze de kamer binnen stormde, en Ilse om de nek vloog. 'Zoë heeft me alles verteld, echt goed van je Jack, en ik ben zo blij dat je hier bent! Ik miste je zo! Ze zijn echt streng en gemeen hier, ik mocht geeneens een kaartje versturen. en káártje! Kom je mee? Dan laat ik je alles zien!' Nadat Ivo Ilse ook had begroet werd Ilse meegesleurd door Alena en Zoë en verdwenen ze. Het viel me op dat Alena's ogen er een beetje rood uit zagen, maar dat zal wel niks zijn. 'De k je dat je je tovenarij onder controle hebt?' Vroeg Ivo. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, dit was puur toeval. En als het me lukt alles in dit boek te beheersen, dan kan ik nog lang niet alles. Ik ga denk ik binnenkort weg hier, opzoek naar mijn overgrootvader. Hij woont in Canada en is de laatste tovenaar die er nog is. Na mij dan. En Alena, die er ook een word. Maar is het dan geen tovenares? Of een heks? Nee, ik denk tovenares...' Ivo knikte 'dat lijkt me een slim plan. Maar wel fijn voor je dat het je lukt. Bij mij duurde sommige dingen wek even' zei hij grijnzend, doelend op zijn krachten met aarde. Plots viel me een natte plek op in zijn T-shirt. 'Wat heb je gedaan?' Vroeg ik verbaasd, en ik knikte met mijn hoofd naar zijn shirt. 'Dat zijn tranen van Alena' zei Ivo simpel. 'Wow Wow Wow. Tránen. Van Aléna? Leg uit'. Dan had ik het toch goed gezien, die rode ogen. 'Alena was verdrietig en meest huilen, want er was een soort akkefietje in de trainingszaal die haar er aan liet herinneren dan het gisteren de dag was dat haar vader 4 jaar geleden werd vermoord. Ik trok haar dus in een knuffel, en toen heeft ze bij mij uitgehuild tot Zoë ons kwam halen'. Ik keek Ivo grijnzend aan. 'Oh nee, niet wat jij denkt' zei hij meteen toen hij mijn blik zag. 'Hoezo? Ik denk helemaal niets...' Ivo kwek me wantrouwend aan, en haalde toen zijn schouders op. 'Zullen we Ilse gaan redden?' 'Goed idee' stemde ik in, en we liepen de bibliotheek uit, die overigens best groot was, op zoek naar de drie meiden.