Archanger Destanı: İkinci Kısım (Kitap Oluyor)

Bölüm 25: ...

Muhafızlar süvarileri bastırırken, Siyahlar da aralarında zikzaklar çizerek ilerliyor ve hiç beklemedikleri anda süvarileri yakalayıp denize atıyordu. Süvarisini düşmeden yakalamak için hamle yapan ejderhalar da araya sıkışıyordu. Archanger, "Ana gemiye inmen gerek," dedi. Dreth yukarıdaki savaşı bırakıp dalışa geçti ve burnu daha büyük olan tek gemiye, amiralin olduğunu sandığı gemiye girdi. Oklar üzerlerine gelirken, Archanger basit bir rüzgarla okları durdurdu. Güverteye indiği sırada askerler kılıçlarını çekip kaptanı korumaya çalışıyordu. Crangor ejderhasından inmeden bekledi. Konuşan Archanger idi.

"Kılıçlarınızı indirin, sizi öldürecek olsam bunu yukarıdan da yapabilirdim." Askerler korkuyor olsa da pozisyonları değişmedi. "Sadece yolumuzdan çekilmenizi istiyoruz, yetişmemiz gereken bir kuşatma var." Kaptan, "Hayatım üzerine kralı ve Camprich'i korumaya yemin ettim," dedi. Archanger kollarını açtı. "O halde beni koru ve adamlarının yolu açmasını sağla. Çünkü ben yeni kralım." Kaptan tiksinircesine baktı. Askerlerinin arasından geçip Archanger'in karşısında durdu. "Adamlarımın hayatı benim ellerimde. Yolunu açarsak, hayatlarını bağışlar mısın? " Archanger başıyla doğruladı. Kaptan kahkaha atmaya başladı. "O halde hepimizi öldürmen gerekecek." Archanger bu konuşmada mantıklı bir şey bulamasa da kaptanı dinlemeye devam etti. "Bir Penta olarak gücün hepimize yeter, bunu biliyorum. Tüm donanmayı tek başına bile batırabilirsin ancak Pentalar bile insan vücudundadır. Bizi yenmek için yorulman gerekecek. Yorulunca da tahta yürümen gecikecek. İstersen beni öldürebilirsin ama adamlarım sana teslim olmayacak." Kılıcını çekip haykırdı. "Tek kral Nocius'a!"

Kralın bağırmasıyla birlikte tüm donanmanın üzerinde babasının adı duyulmaya başladı. Archanger güldü. "Güzel bir konuşmaydı ve haklı tarafların da var. Ancak tek olmadığımı hatırlıyorum. Sizin azılı korsanınız Seyl hemen arkamdaki gemileri kontrol ediyor. Süvarileriniz de bir bir yenildi. Yukarısı tamamen bizim kontrolümüzde." dönüp ön sıraya baktı. "Savunma hattınızı da yarmış gibi duruyoruz. Kaç geminiz battı kaptan? Daha kaç kişinin ölümüne sebep olacaksın?" Kaptan sinirden tükürükler saçarak bağırdı. "Sadece tahta hizmet ederim!" Archanger parmağını bile kıpırdatmadan yelkeni şişirdi ve hareket eden gemiyi önündeki gemiye çarptırdı. "Tüm donanmayı yorulmadan temizlediğimi görmen için seni bırakıyorum." Dreth'in sırtına çıktı ve Seyl'in gemisine gitti.

"Ne yapıyoruz?" Seyl yanında birkaç adamıyla konuşuyordu. "Geldiğin fena olmadı. Ön sıralarda gemilerim fazla zarar gördü, biri battı." Archanger, "Ön sıralarda korsanlar vardı, adamların hala yaşıyor," diye hatırlatsa da, Seyl sinirliydi. "Gemilerimin batmasını sevmem. İçeri giriyoruz." Archanger anlamadı. Bir kayığa Seyl ile birlikte sekiz kişi daha bindi. Seyl kayığın önüne geçince diğer sekiz kişi kürek çekmeye başladı. "Doğru an geldiğinde güvertelerde buluşuruz," dedi Seyl. Kayık ön sıraları geçip donanmaya ilerlerken Archanger öylece baktı. Crangor, "Sence yapabilir mi," diye sordu. Archanger cevap vermeden Dreth'in sırtına çıktı ve tekrar yükseldiler.

Ejderhalar gökyüzünde bekliyordu. Archanger aceleyle Kintaro'nun sırtına geçti. "Yukarısı bizim ama aşağıda bize ihtiyaçları var. Yukarıyı Muhafızlar tutsun, diğerleri benimle aşağı insin." Kintaro yavaşça alçaldı ve Seyl'den bir işaret bekledi. İlk fırsatta donanmanın üzerine bir gölge gibi çöküp diğerlerinin gemilere inmesi için fırsat yaratması gerekiyordu. "İkinci sıraya bak." Kintaro'nun dediğini yaptı Arch ve hemen ikinci sıradaki gemilere baktı: Yaylarını germiş bir grup mürettebat kayığı hedef alıyordu. Kintaro, "Dalalım mı," diye sordu. Archanger başka şansının olmadığını bildiğinden kabul etti ve ejderhalar hızla ikinci sıranın üzerine dalarken Archanger'in gözü Seyl'deydi. Yaylar gevşeyip oklar salındığında ejderhalar henüz yolun yarısındaydı ve savunmasız kayık için bir şey yapamazlardı. Bu sefer diğerinin zihnine giren Archanger oldu. "Fırlat!"