Bilinçaltı

"22. Bölüm - Sen nasıl bir hayvansın ya?"

 Yemeğini bitirmişti. Arkasına yaslanıp kollarını göğsünde birleştirmiş Toprak'ı izliyordu. Gözleri gözlerini bulduğunda yanakları yanıyordu. Toprak yemek yemeye çabalarken o sakince onu izliyordu.

"Lütfen bunu yapma."

 Sesi titrek çıkmıştı.

"Neden?"

"Çünkü biri beni izlerken yemek yiyemiyorum."

"Senin hakkında öğrenmem gereken çok şey var sanırım."

"Benim de öğrenmem gereken çok şey var."

"Evet, var. Zamanla öğrenirsin. Seni izlemiyorum. Tamam."

 Başını sağa doğru çevirip etrafı izlemeye başlamıştı. Derin bir nefes alıp sonunda rahatça yemeye başlamıştı. Arada başını çevirmeden onu izlediğini hissediyordu. Sonunda karnı doyduğunda arkasına yaslanıp Korhan'a baktı. Bilerek yüzüne bakmıyordu.

"Artık bakabilirsin."

 Gülümseyerek başını ağır şekilde çevirip gözlerinin içine baktı. Kollarını masaya dayayıp öne doğru eğildi.

"Doydun mu?"

"Doydum."

"Emin misin?"

"Evet."

"Hiç doymayacaksın sanmıştım da ondan sordum."

 Gülmeye başlamıştı.

"Yemek yemeyi seviyorum."

 Yüzünde oluşan tebessümle onu izliyordu.

"Ya beni?"

 Sorduğu soru karşısında afallamıştı. Gülümsemesi kaybolmuş onun yerine şaşkınlığı yerini almıştı. Gözlerini kısmış ve ciddi şekilde ona bakıyordu.

"Ne, nereden çıktı bu soru şimdi?"

 Ne ve Nereden kelimeleri yan yana bu kadar uyumlu durabilirdi sanırım. Zor da olsa söyleyebildiği kelimeler bunlar olmuştu. Şu an neden bu kadar zorlandığını da aslında bilmiyordu.

"Bir anda çıktı. Evet veya Hayır demen yeterli."

"Demiştik ki asla o kelimeyi kullanmayacağız. Sadece bunu hissettirip yaşatacağız. Şimdi neden soruyorsun?"

"Emin olmak istiyorum. Beni sevip sevmediğine emin olmak istiyorum. Kalbimi ellerine teslim edebilmek için belki de bunu senden istiyorum."

"Korhan bu da ne demek şimdi? Yanında kalıyorum. Uyanacakken kendimi senin yanında buluyorum. Beraberiz, diyorum. Senin kollarının arasında uyuyorum ve senin yanında uyanıyorum. Senin için çabalıyorum."

"Görüyorum ama nedense seni."

 Bir nefes bırakıp susmuştu.

"Seni ne?"

"Seni sevip sevmediğimi bilmiyorum. Bir yanım seni deli gibi ve diğer yanım ise nedense bazı şeylerin yanlış olduğunu söylüyor."

 Eksik cümleler kuruyordu.

"Çok komik. Şaka yapıyorsun öyle değil mi? Hani şu yapmış olduğun kötü şakalardan biri bu daha değil mi?"

 Cevap vermedi. Yüzüne bile bakmıyordu. Hala kolları masada ve kollarının üzerinde duran bedeni aynı şeklini koruyordu. O ise başını sağa doğru çevirmişti.

"Peki Korhan. Neden böyle düşünüyorsun?"

"Düşüncelerimin sebebi beni bekleyen kız arkadaşımın olması ve seni bekleyen-"