She Act Stranger for Revenge

Chapter Twenty

Richard's POV

Buzzzzzzzzzzzzzzz!!!!!!!!!!!!!

Nagising ako sa tunog ng alarm clock sa side table. I look at the other side of the bed. I didn't found Lucy but I can hear sound of running water in the bathroom.

I close my eyes again, try to be asleep. A few minutes later I heard the bathroom doors open and found Lucy in wet messy hair.

She sees me half awake, but she just passes my side and headed to the dresser near the window.

"Aren't you have taping today? Mag 8:00 na hindi ka pa bumabangon jan?" she said while drying her hair in the front of the mirror.

"No, Direk has another transaction today." I answered in my husky voice

"Oh ok, Buti naman para makapag pahinga ka."

I didn't answered and close my eyes again. Until I just heard her voice again saying goodbye.

"I will be home at five, I don't know Julianna schedule today. Maybe she also staying at home."

"Hmmmmmm..." I just answered

"Bye... The breakfast is already set sabihan mo na lang si manang na hainan ka, kung gusto mo ng kumain ."

"Bye.. Take care." I answered but still my eyes close. The door close as a sign of her disappearance.

It was past nine o'clock in the morning when I decide to go down. I heade out to the kitchen but napatigil ako ng makita si Julianna sa garden.

"Jul's did you have breakfast already?" I asked

"Yeah, earlier" she answered , pick up her phone on the table and went to her room."

I just shake my head for my daughter's attitude. Napakamoody talaga.

Pinaghainan ako ng katulong ng pagkain sa lamesa.

"Manang pwede pagkatapos mo nya palinis naman ako ng study ko, itapon mo na yung hindi ko ginagamit. Alam nyo naman siguro kung alin sa mga doon." Sabi k okay Aleng Therese. Matagal na namin syang katulong kaya alam na niya ang mga pasikot sikot dito sa bahay.

"Sige Sir, taposin ko lang po to." sagot ng may medyo edad na matanda at pinagpatuloy ang ginagawa.

Natapos ko ang pagkain at naisipang magbasa ng libro sa mini library namin sa bahay, habang nililinis ni Manang ang study ko.

Nasa kalagitnaan ako ng pagbabasa ng narinig ko ang sunod sunod na katok mula sa labas. Binaba ko ang librong binabasa ko para buksan ang pinto at agad na tumambad saakin si Manang

"Pasensya na Sir, Itatanong ko lang sana kung ipapatapon nyo rin ito?" sabay abot sakin ng isang lumang kahon.

"Sige Manang ako na ang bahala dito" sagot ko at nilipag ang kahon sa lamesa. Binuksan ko ito at puro lang naman mga litrato noong kabataan ko at syempre my litrato din ng mga naging kasama ko sa trabaho dati. Kasama na doon ang litrato namin ni Dawn.

Isa isa kong tiningnan ang mga yun at napapangiti na lamang ako habang naalala kung paano nakuhanan ang mga litrato. May isang litrato doon na solo si Dawn, dahil ako ang kumuha, masasabi ko na isa yun sa mga pinakamagandang kuha ko sa buong buhay ko.

---------------------------------------------------

"Sige magpahinga muna kayo.." sabi ng director

Isa isang naghanap ng pwesto ang mga staff at crew ng pelikulang ginagawa nina Dawn at Richard. Papalubog na ang araw ng mga pahanong iyon at malapit ng dumilim.

Maganda ang lugar na pinagshoshootingan nila at halos lahat ng nakakapunta doon ay ayaw ng bumalik sa Maynila. Naisipan ni Goma na maglakad lakad para sulitin ang lugar. Dahil sa oras na matapos ang pelikulang ginagawa nila hindi na niya alam kung kailan pa makakabalik dito.

Dala- dala ang DSLR na camerang matagal niyang pinag-iponan. Binagtas niya ang daan patungong burol kung saan halos tanaw mo ang buong mundo kapag nandoon ka.

Narating niya ito, pero hindi ang magandang tanawin ang nakahuli ng paningin niya, kundi ang babaeng sumasayaw sa taas ng burol , na para bang nagpeperform ito sa isang theatre at maraming nanunood at pumpalakpak.

Natuwa siya kaya agad niya itong kinunan ng larawan.

Pero napatigil ito sa ginagaw dahil nabulabog ito ng sunod-sunod na flash ng camera. Tiningnan niya si Richard na halos gulat na gulat.

"Pasensya na sa istorbo, ang ganda mo lang kasing kunan ng litrato. Ituloy mo lang kukunan kita ulit." Sabi ni Richard

Ngumiti si Dawn "Alam mo ba na pwedi kitang kasohan jan sa ginagawa mo? Ninanakawan mo ako ng litrato." Sabi nito.

"Nakakatuwa ka kasing tignan. Hindi bali pag napadevelop ko na ibibbigay ko sayo. Ang galing mo palang sumayaw."

"Hindi man.... I used to do this when I was a kid, kaso tinigil na ng mag high school ako."

"Sayang man pero pag-nagkaroon ka ng oras bumalik kaulit sa pag-aaral nyan.."

Ngumiti lamang at tumango si Dawn.

"Tara nab aka hinahanap na tayo ni Direk doon, malayo pa naman dito sa set ang susunod nating location." Sabi ni Dawn

Habang pababa ng burol inalalayan ni Richard si Dawn.

---------------------------------------------

It was just like yesterday.

Pinagpatuloy niya ang paghahalongkat ng kahon hanggan sa ang natira ay isang maliit na kahita. Dinampot niya ito at binoksan. Pero wala itong laman.

--------------------------------------------

Sa tagal ng pagsasama nila sa Batanes ang lugar kung saan sila unang nagkakilala at nag kita, ang lugar kung saan kinunan ang una nilang pelikula. Hindi tinantanan ni Richard si dawn hanggan sa makuha nito ang matamis niyang "Oo".

Noong una nangalinlangan itong sagotin si Richard dahil, kilala ito sa pagiging babaero at lapit ng babae. Pero nangako ito sakanya na magbabago na at hindi na titingin sa ibang babae.

"Oo na, ang kulit mo rin kasi." Sabi ni Dawn habang hindi mapigilang humalakhak.

"Talaga!!!" hindi makapaniwalang sabi ni Richard. Kasalukuyan silang nasa burol ngayon dahil sa dinadama na nila ang natitrang oras bago sila bumalik sa Maynila

"Whoooooooooo!" sigaw ni Richard at agad na binuhat si Dawn at pinaikot-ikot sa ere.

"Ano ba! Ibaba mo na nga ako!" sigaw nito habang tumatawa

"Promise hinding hindi mo pagsisihan ito." Sabi niya att sabay halik sa noo. May kinuha ito mula sa bulsa ng pantalon niya isang maliit na kahita.

"Ano yan? Naguguluhang tanong ni Dawn

Binuksan niya ito at tumambad sa mga mata ni Dawn ang isang simpleng singsing. Kinuha ni Richard ang kamay niya at sinuot dito ang singsing.

Hindi alam ni Dawn kung ano ang magiging reaction. "Paano mo nalaman ang size ng daliri ko?" tanong nito

"Si Vivian" sagot niya " Ordinaryo man tingnan pero may magandang kahulugan yan" dagdag nito at niyakap ang kasintahan.

"Salamat, pangako ingatan ko ang sensing na to" sabi ni Dawn

-----------------------------------------------------

Isinara ni Richard ang kahita.

"Nasaan na kaya ang singsing? Tinatago parin kaya ni Dawn yun? O tinapon nya na ito matapos naming maghiwalay?" tanong nito sa sarili habang bina balik ang mga larawan sa lumang kahon.

-----------------------------------------

Sorry for spelling and grammar errors :)