SÜRTÜK

21.BÖLÜM "SEÇİM"

Lucy'nin Ağzından

İnanamıyordum, gerçekten inanamıyordum. Dylan son zamanlarda neler yapıyordu böyle? Artık iyice sınırı aşmaya başlıyordu.

Jessica ile birlikteydi. Yine. Tanrım, artık bana bakmak yerine bile bütün zamanını onunla geçiriyordu. Onun sevgilisi bendim,Jessica değil. Böyle birşeyi nasıl yapabilirdi?

Tamam, sonuçta Jessica ile beni aldatmamıştı ama bana sürekli onunla takılabilmek için yalan söylemesi berbat birşeydi.

Ya da aldatmış olabilirdi, neden aldatmadığını düşünüyordum ki?

Kendimi dışlanmış gibi hissediyordum.Zamanını sürekli onunla geçiriyordu. Aynı sınıfta olmaları yetmiyormuş gibi birde teneffüste birliktelerdi. Ayrıca Dylan... O Jess ile birlikteyken eğleniyordu, bunu görebiliyordum.Mutluluğu gözlerinden belli oluyordu.

Jess'i kıskanmaya başlamıştım. Başta sesimi çıkartmamıştım, hatta Dylan'ın bir arkadaşı olması hoşuma gitmişti. Ama sonra,işler iyice çığrından çıkmıştı.

Jess ile öncelerden çok iyi anlaşmama rağmen Dylan'a olan yakınlığını gördükçe ondan soğumaya başladım.Sanki bilerek beni kızdırmak için yapıyordu.Onu tehdit etmiş olmama rağmen beni umursamıyordu. Bu yüzden ona karşı içimde büyük bir nefret oluşmuştu.

Dylan bana yalan söylüyordu. Herşeyi biliyordum, çoğu zamanını onunla geçiriyordu. Haftasonları bile onunlaydı. Ona bunu defalarca sormama rağmen bana onunla buluştuğunu söylemeyip başka bahaneler uyduruyordu ama ben hepsini biliyordum.

Dün geceyi de biliyordum. Yine onunlaydı, onun evine gitmişti. Defalarca aramama rağmen aramalarıma cevap vermemişti.İçimden sürekli beni aldatıyor olma düşüncesi geçtikçe çılgına dönüyordum.Üstelik onların yakınlaştığı o günden beri bu düşünce aklımdan çıkmıyordu. Çok sinirliydim, hem de çok.Onun evinde neler yaptıklarını bilememek beni çıldırtıyordu. Bu yüzden bu konuyu bugün halletmeliydim.

Bahçede Dylan'ı Zack ile gördüğümde yanına gidip dikkatini çekmeyi başardım.

"Dylan, konuşabilir miyiz?"

"Yine ne konuşacağız Lucy? Artık iyice sıkılmaya başladım." işte bende bundan korkuyordum. Bu iş daha çok ilerlerse beni bırakacaktı ama benim ona ihtiyacım vardı.

"Lütfen, son kez."

Bana baktı ve birşey demeden oflayıp ayağa kalktı. Elleri cebinde ilerlerken İnsanların olmadığı bir yöne doğru gittik.
Sonunda bir yerde durduğumuzda ellerini ceplerine koyup diyeceklerimi beklercesine bana baktı. Sinirlenmeye başladım. Artık bana karşı bakışları bile değişmişti. Sonunda konuştum.

"Dün gece neredeydin? "

Sorum karşısında bıkkınlıkla dilenircesine başını havaya kaldırdı.
"Evdeydim Lucy. Yeter artık. "

Bağırdım. "Yetmez! Bana yalan söylediğin sürece yetmeyecek!"

O ise benim aksime sakindi. "Ne yalanından bahsediyorsun?"

Konuşurken bakışları karşıdan görünen Jess'e kaydı. Yüzünde hafif bir tebessüm oluştuğunda kendime hakim olamayacak hale gelmiştim.Bu sürtük resmen çocuğu elimden alıyordu. Buna izin vermeyecektim.

Bakışları hala ondayken tekrar dikkatini çekmem gerekiyordu. "Neler yaptığını biliyorum. Eğer bunları hala kabul etmezsen beni unut." deyip tıslarcasına konuştuğumda gözleri bana döndü ama cevap vermedi. Devam ettim.

"Dylan bana doğruyu söyle. Dün Jess ile birlikteydin değil mi?"

"Hayır. "

"Dylan! Yeter artık. Ben herşeyi biliyorum ve sen hala inkar ediyorsun! "