Papatyanın hüznüdür belki aşkımız
Tüm çiçekler yaşarken papatyalar ölünce kokar
Tüm dünya bana küssün umurumda değil sen bana gülünce
Bir varsın bir yoksun romana döndü seninle aşkımız
Güller aşka davettir laleler baharı müjdeleyici
Papatyalar ise falcı
Gittinde bir daha dönmeyi bilmedin yalancı
Papatyalara sordum seni gerçekler olsada acı
Yokluğunu en çok bahar aylarında hissederim
Başımda hep hissederim yalnızlık tacı
Yine bir papatyayı dalından kopardım
Bir yaprağında seviyor bir yaprağında sevmiyorsun
Sevdiğin yaprakları avucumda sıkı sıkıya tutup
Sevmediğin yaprakları rüzgara savuruyorum
Tıpkı seninde saçlarını rüzgara savurduğun gibi
Son iki yaprak kalmıştı birinde seviyor diğerinde sevmiyorsun
Tam gözlerim doldu ağlamak üzereydim
Bir tane yarım yaprak daha duruyordu
Sevinçten gözlerim doldu
Olsun seviyordunya yarım bile olsa
Bende seni ölümüne seviyorum asi papatyam
Görüyorumki nazar yedik vurgun yedik
Solduk döküldük kuruduk
Depreme döndü tüm hülyalar
Ne sen benim nede ben senin
Fallarında çıkmıyoruz artık
Bu bahar değil diğer bahar derken
Hazana döndü gençliğimizin baharı yazı
Başımıza kondu ayrılık tacı
Alnımıza yazıldı ayrılığın yazgısı
Bir başka bahara takadim yok artık
Gönül dalımdan koptun artık ölüm kokuyorsun
Sevmekse seni cezam varsa daha çekecek cefam
Razıyım herşeye benim asi papatyam
Ölüm bile koksan ölüm kokunu seviyorum
Asi papatyam....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HASRETE DAİR ŞİİRLERİM
PoesíaBitmez dediğin ömür bitti işte Sağında solunda herkes bir bir gitti işte Kiminin gözü yolda kaldı Kiminin tebbesümü kaldı son gülüşte Hayat budur işte aldattı bizi bahar Aldattı bizi başımıza zamansız...