Vurmuşum kendimi gecenin ıssız sessizliğine
Gam ve kederim hep aynı
Her gece yalnızım sanki kimsesiz sanki sahipsiz
Sanki düştüğüm uçurumlar hep dipsiz
Kovalıyorum maziyi hatıraları düşüncelerimde
Girdiğim sokaklar hep çıkmaz
Döner dolanırım etrafımda hatıralarım kırık dökük bir kaç anı
Çerçevelerdeki bir kaç resim hepsi soğuk suratlar donuk
Her taraf buz gibi üşüyor dokunan ellerim üşüyor solyanım
Yalnızlıkmıydı sonu bu kadar çok emek varken
Tek başına gecelere sığınmakmıydı vefa
Haydi dünyanın vefası yok anladıkta
Vefalı bir dosttamı yok nerde yoksa bumuydu dedikleri cefa
Döndürmek isterim zamanı sanki hiçbirşey yaşanmamışcasına
Unutmaya çalışsada insan ne mümkün
Kasvet damlaları damlar gönlüme her gece
Acılarım elemlerim tarifsiz
Yoksa bumuydu dedikleri cefa
Hileli yalanlarıyla döner dünya
Çekemez olmuşuz ayrılıkları hasretleri
Döner başımız sanki yaşananlar kos koca bir yalan ve bir rüya
Bin ağlatmış bizi bir kez güldürmüş güya
Meğer buymuş dedikleri cefa
Razı olduk boyun eğdik kadere
Yenildik solyanımıza tuz bastık yaramıza
Meğer buymuş dedikleri cefa
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HASRETE DAİR ŞİİRLERİM
PoetryBitmez dediğin ömür bitti işte Sağında solunda herkes bir bir gitti işte Kiminin gözü yolda kaldı Kiminin tebbesümü kaldı son gülüşte Hayat budur işte aldattı bizi bahar Aldattı bizi başımıza zamansız...
