Güney pişman olup özür dilemek için eve geri dönmüştü. Kapıyı bir kac kez çaldıktan sonra anahtar ile açıp salona girdi. Songülü yerde kanlar içinde görünce hemen kucağına alıp arabaya koydu.telefonunu çıkarıp güvenliği aradı.
Güney :alo..ardayı yalnız bırakmayın..
Diyerek telefonu kapattı.
Güney :songül..naptın sen !
Diyerek kornaya bastı.
(1 saat sonra)
Songülün bileğini sarmislardi.doktor odadan çıkıp güneyin yanına geldi.
Doktor : songül hanım stresten ve kandan dolayı bayılmış.psikolojik destek almasını öneririm..belli ki zor zamanlar geçiriyor.
Güney :ee..tamam,yanına gidebilir miyim ?
Doktor:tabi ki..
Diyerek güney odaya girdi.songül yatağın üstünde ağlıyordu.
Songül :bebeğim nerede?
Dedi silik bir sesle.
Güney :sen intihar etmeye kalkış bebeğini düşünmeden..sonra da bebeğim nerde diye sor ! Songül sen napmaya çalışıyorsun? En ufak birşey de intihar mı edeceksin?
Songülün ağlaması gittikçe artıyordu.
Songül :bebeğim nerde?
Güney : hala bebeğim nerde diyorsun dediklerime cevap ver !
Diyerek sesini yükseltti.
Songül : beni artık..herkesle yatıyormusum gibi asagilanmandan bıktım..beni dinlemeden hareket etmenden bıktım.ben-ben senin yüzünden herşeyden vazgeçip intihar etmeyi göze aldım. Peki değdi degmedi.sen beni hiç önemsemiyorsun çünkü ..
Diyerek gözlerindeki yaşları sildi.Güney ise songüle yaklaşıp
Güney :özür dilerim..Songül bende senin için yaşamaktan vazgecerim ama artık sadece beni değil bebegimizi de düşün.
Songül :ben artık seni sevmekten vazgeçiyorum. Hayattan ve herşeyden senin için vazgecmekten se senden vazgeçiyorum..
Diyerek bayıldı, güney odadan çıkıp hemşire çağırmıştı. Hemşireler gelip songule baktılar ve biraz daha uyuması için sakinleştirici yaptılar.
...
Songül hastaneden çıkabilirdi.
Güney :songül..gel birlikte gidelim.
Songül cevap vermedem taksiye bindi ve kısa bir süre sonra eve geldi.hemen kapıyı açıp bebek odasına çıktı.
Songül :arda
Diyerek bebeği kucağına alıp sıkı sıkı sarıldı.
Songül :herşey için özür dilerim bebeğim.
Diyebilmisti.sonra bebeği besige bırakıp yatağa oturdu.
...
Güney ise arabası ile giderken aklında songülün dedikleri yankılanıyordu.'ben senden vazgeçiyorum.'
Güneyin gözünden yaşlar dökülmeye başlamıştı. Sevdiği kadın onu sevmekten vazgeciyordu.çünkü kendisi karısına inanmamıştı.Güney arabayı parkedip eve girdi.odaya çıkıp çıkmama ikileminde kalmıştı.vazgeçip koltuga oturdu.ellerini kafasının yanlarına koyarak gözlerini kapattı.nasıl bu duruma geldik biz!herşey benim yüzümden diyerek düşünüyordu.
...
Songül aşağıdan gelen kapı sesiyle güneyin geldiğini anlamıştı.ayağa kalktı ve banyoya girip elini yüzünü yikadi.
(1 hafta sonra)
Songül ve güney hala küslerdi.Güney sabah erkenden ise gidiyor akşam geliyordu ve songül istemediği için misafir odasında kalıyordu..
Güney evde olmadığı için songül iremin hazırladığı kahvaltıya oturup yemek yemeye çalıştı. Tam bir haftadır ne uyuyabiliyor ne de yemek yiyordu.aldığı ilaçlar ile ayakta durmaya çalışıyordu.uyku ilacı,psikologun verdiği ilaçlar,ağrı kesiciler derken daha da yorulmuştu.
...
Evet gece kısacık bir bölüm atayım dedim...
Iyi geceler ♡
