Songül her zaman ki gibi uyanmış tı...güney o sırada takım elbiselerini giyiyordu.
Güney :günaydın!
Songül :sana da ! Nereye?
Güney: sana ne
Songül :tamam
Diyerek yataktan kalktı ve yatağı toplamaya başladı...
Güney :sana iş yapma dememişmiydim ben?
Songül :ne olacak ki?
Güney :sadece yat!
Songül :peki
Diyerek yatıp gözlerini kapattı,uyumuyordu sadece düşünüyordu, bebeği kız mı erkek mi olacak diye,daha ne kadar katlanacaktı güneye?
Güney :bugün saat 13.00 doktora gideceğiz sonra da alışverişe...
Songül :hem kalkma diyorsun hemde alışveriş!
Güney :bu günlük kalkman gerekiyor demek ki!
Songül :tamam , sen nereye gidiyorsun?
Güney :şirkette birkaç işim var ! Onları halledip gelicem...geldiğimde hazır ol!
Songül :tamam
Diyerek yattığı yerden kalktı. Kendine kıyafet seçip yatağın üzerine bıraktı ve banyoya gitti.elini yüzünü yıkadıktan sonra güneyin evden gitmesini bekledi,onun yüzünü görmek istemiyordu çünkü nefret ediyordu ondan, kendisine baskı yapılıyormuş gibi hissediyordu...ama güney bunu farkında değildi. Acaba ona iyi davransa geçer mi diye düşünüyordu. Ama nefret ettiği birine nasıl iyi davranabilirdiki, kendisine hiçbir yararı yoktu güneyin, sadece onun evinde kalıyor gibi...kendisini onun hiçbirşeyi hissediyordu,güney ise onun sahibi sanıyordu kendini...herşey böyle olmak zorunda değildi...
Güney ona seslenerek
Güney :ben çıkıyorum!
Songül :tamam
Dedi sakin bir şekilde kapının kapanma sesini duyunca çıktı ve üstünü giyinip aşağıya indi...hizmetçi kahvaltiyi hazırlıyordu.
Irem(hizmetçi ):günaydın songül hanım!
Songül :günaydın irem.
Irem:songül hanım bebek kaç aylık?
Songül :ilk önce hanım demeyi bırak tamam mı?
Irem:peki songül!
Songül :evet şimdi oldu
Dedi gülümseyerek sonra da
Songül :2 aylık olmasına az kaldı.
Irem:ayy çok şeker! Umarım mutlu olursunuz!
Songül :mutlu derken?şimdi öyle değil miyiz?
Irem:songül güney bey karşısında ki insanı düşünmez ve sizide düşünmüyor gibi ben burada gece on ikiye kadar kalıyorum ve sizin sesleriniz geliyor! Geçen güney bey size zarar verecek diye cok korktum...
Songül :irem benim bu evden kacmama yardım eder misin? Lütfen!
Irem :nerede kalacaksınız ki kacarsanız?
Songül :bi arkadaşım vardı kader onunla! Onlarında bi evi vardı eylül ve cemre diye 2 kız daha var. Onlarla kalırım.
Irem:bilmiyorum eğer bunu güney bey duyarsa beni kovar!
Songül :lütfen!
Irem:malesef yardım edemem ayrıca güney bey sizi bulursa çok kötü şeyler yapar, çünkü acımaz kimseye ne size ne de bebeğe!
