MIR 2: My Sweetest Downfall [PUBLISHED UNDER POP FICTION]

CHAPTER 43: Reunion

HI HANJHANJBABIES! MAGPRO-PROMOTE LANG PO NG SARILI KONG STORY HAHAHA.  IT'S TITLE IS BREATHE AGAIN, A STORY OF A GIRL WHO TOOK SUICIDE. NOPE, HINDI HORROR ANG GENRE, MYSTERY LANG HEHE. JUST CLICK EXTERNAL LINK IF GUSTO NIYONG BASAHIN OR JUST GO TO MY PROFILE TO CHECK IT :) THANKS! <3

_____________________________________________

ROD

NABUO ang tension at pagkagulat sa loob ng room. Ang iba ay nagbulungan dahil kilala nila kung sino siya at kung anong meron kami noon. Lalo na ako, kilalang-kilala ko siya. Siya ang babaeng pinakamamahal ko. Bumilis ang tibok ng puso ko at lalo itong bumibilis habang papalapit siya sa'kin.

Pinagmasdan ko siya, napaka-formal ng suot niya pero ganun pa rin siya, walang nagbago sa kilos niya, sa tindig niya. Pero ang mukha niya? Iba na, ang ganda-ganda niya lalo.

"Chloe..." mahinang sambit ko.

"Good morning, Sir." Binati niya ko pero walang ngiti sa labi niya.

Hindi ako makapag-react. Sabi ni Daddy ito na ang huling pagkakataon ko. Sabi niya kailangan kong itong tanggihan. Pero hindi ko kayang tanggihan si Chloe.

"Sir, good morning," ulit niya.

Gusto ko man siyang tignan ng matagal ay napatungo ako at nanginig ang labi ko. Humarap ako sa board of directiors, tinignan ko si Kuya Primo, at nakita ko si Daddy sa may pinto. Tumungo ako dahil nahihiya ako sa kanilang lahat. Kahit nahihirapan ako ay pinilit ko pa ring magpaliwanag. "I know this is my last chance but Dad...I'm so sorry. You know that I can't say no to her. I'm sorry, I can't do this."

Then I walked out of the room and walked straight to my office. I leaned at the door and started to ponder things. Ngayon ko lang naintindihan kung bakit sinabi ni Mommy kay Daddy kagabi na 'wag akong pahirapan. Ito pala 'yun. Is my mind too pre-occupied to the point that I never thought of that? I closed my eyes hoping that everything is just a dream. I wasn't prepared at all. The moment I saw her, I want to hug her, to caress her but I can't. We're just inches away but it seems so far. I opened my eyes once again. Inihanda ko na ang sarili ko, alam ko kung anong susunod na mangyayari. It's either ma-demote ako, or tanggalin na ko ni Daddy sa company. But I am willing to risk everything for my Chloe.

Kinuha ko na lahat ng gamit sa desk ko at inilagay sa malaking box. When my secretary me told me that the meeting is done, lumabas na ko ng office ko dala ang box at dumiretso ako sa office ni Daddy. Nakatayo lang ako sa harap ng table niya habang siya ay nakaupo. Ipinatong ko ang malaking box sa upuan.

"Daddy, I'm so sorry. I am a failure. Sorry for wasting this last chance. I'm sorry Dad for being an imperfect son. I'm so sorry." Hindi ko na napigilan ang emosyon ko at umiyak na ko sa harap niya. Pinaghandaan ko ang araw na 'to, buo na ang desisyon kong magbagong buhay ulit at magpakitang gilas ulit kay Daddy. Pero ito ang nangyari.